Είναι κάτι σαν έθιμο να δημοσιοποιούνται κάθε Αύγουστο λίστες μεγαλοφοροφυγάδων που εντοπίστηκαν από τις αρχές. Την ίδια ώρα έρχονται στο φως πληροφορίες για τους ελέγχους του ΣΔΟΕ στους τουριστικούς προορισμούς που δείχνουν ότι η φοροδιαφυγή οργιάζει, ενώ κάποιες φορές οι ελεγκτές καταδιώκονται από πολίτες που θεωρούν παραβίαση κυριαρχίας την προσπάθεια περιορισμού του μαύρου πλούτου.
Η διαβόητη ελληνική φοροδιαφυγή προϋπήρχε της κρίσης και των μημονίων και αντέχει παρά τις πιέσεις των εταίρων-πιστωτών. Δεν είναι, άραγε, ζήτημα αξιοπρέπειας να πληρώνουν όλοι φόρους ανάλογα με τα πραγματικά τους εισοδήματα; Γιατί δεν γίνεται αυτό το θέμα «σημαία» των αγωνιστών του αντιμνημονίου;
Η απάντηση είναι η προφανής: Οι επαγγελματίες της αντιλιτότητας δεν θέλουν διαφάνεια και κοινωνική δικαιοσύνη, ούτε εξυγίανση και επανεκκίνηση της οικονομίας σε ορθολογική βάση. Θέλουν συντήρηση του status quo με δανεικά για πελατειακές παροχές. Το πρόβλημά τους είναι ότι δεν βρίσκεται πρόθυμος χρηματοδότης για να στηρίξει την ελληνική ιδιαιτερότητα, στον πυρήνα της οποίας βρίσκεται η θηριώδης φοροδιαφυγή που ξεκινά από ψηλά και φθάνει χαμηλά διατρέχοντας σημαντικό κομμάτι του κοινωνικού ιστού με την ανοχή/ενθάρρυνση μεγάλου μέρος του πολιτικού συστήματος