Η ομιλία του Κώστα Σημίτη στο Συμπόσιο που διοργάνωσε το ΠΑΣΟΚ για την 3η του Σεπτέμβρη, προκάλεσε -και δικαίως- αρκετά σχόλια, αναλύσεις και αρθρογραφία στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, «άναψε» τη συζήτηση σε παρέες και στο διαδίκτυο για υποδείξεις προς τους ναυτιλομένους της Κεντροαριστεράς. Σχεδόν όλοι, εστίασαν στην αυστηρή κριτική του πρώην πρωθυπουργού στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, για την αδυναμία της, το 2009, να αντιμετωπίσει την κρίση που βρήκε μπροστά της με τις λαθεμένες επιλογές που έκανε, καθώς και στην αποστροφή του για τις ηγετικές φιλοδοξίες και εμμονές όσων μιλούν για την ανάγκη συγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Αυτή είναι η «εύκολη» και επιφανειακή προσέγγιση των όσων είπε.
.
Φρονώ ότι η «άλλη», η σύνθετη και βαθιά ανάγνωση, δεν έγινε, είτε από σκοπιμότητα, είτε από απροσεξία, είτε από άγνοια.
.
Αναφέρομαι στη σφοδρή κριτική που άσκησε στη Δεξιά και την πελατειακή νοοτροπία της και ειδικότερα στη διακυβέρνησή της, την πενταετία 2005-2009, η οποία αποσιωπήθηκε! Αν τον Γιώργο Παπανδρέου τον επέκρινε για εφησυχασμό και «σιωπή όταν έβλεπε το τσουνάμι της κρίσης να έρχεται», όπως είπε, στην κυβέρνηση Καραμανλή καταλόγισε ευθέως την ευθύνη για τη δημιουργία της πολύπλευρης κρίσης που διέρχεται η χώρα, μιλώντας μεταξύ άλλων για «… τερατώδεις ρουσφετολογικές προσλήψεις που έγιναν από τη ΝΔ, από το 2004 έως το 2009. Παραβλέπουν ορισμένοι από εμάς επίμονα ότι καταστράφηκε η χώρα από αυτήν την πρακτική. Αποσιωπούν ότι χιλιάδες Έλληνες έμειναν άνεργοι και περιήλθαν σε φτώχεια, γιατί σπαταλήθηκαν αλόγιστα τα χρήματα που θα δημιουργούσαν έργα, απασχόληση, προοπτικές». Πολύ περισσότερο, όταν ο κ. Σημίτης υπενθύμισε τις διαχρονικές ευθύνες της Δεξιάς παράταξης και των παραγόντων του πελατειακού κράτους πριν από την δικτατορία και οδήγησαν στο πραξικόπημα του 1967. Γιατί τα είπε άραγε και σε ποιούς απευθυνόταν;
.
.
1.Θαρρώ ότι ο κ. Σημίτης επιχείρησε να τραβήξει τη γραμμή που διαχωρίζει σήμερα τη σύγχρονη Δεξιά, από την Προοδευτική Παράταξη. Με άλλα λόγια, θέλησε να πει ότι, Προοδευτική Παράταξη και Δεξιά, δεν πάνε μαζί. Είναι αντίπαλοι, παρά την πρόσκαιρη αναγκαιότητα, λόγω κρίσης, για κυβερνητική συμπόρευση. Διαχρονικά η Δεξιά παράταξη δεν ταυτίζεται με τον προοδευτικό πόλο. Εκφράζει τη συντήρηση, τον εθνοκεντρισμό, την αυταρχικότητα, τον αναχρονισμό, σε αντίθεση με την Προοδευτική παράταξη που είναι υπέρ της διεύρυνσης της Δημοκρατίας, του εκσυγχρονισμού, της κοινωνικής συνοχής, της εξωστρεφούς Ελλάδας, των μεγάλων μεταρρυθμίσεων…
.
2.Απάντησε στον Ευάγγελο Βενιζέλο, που πρόσφατα δήλωσε ότι «η συνεργασία σε κυβερνητικό επίπεδο με τη ΝΔ, είναι στρατηγική επιλογή», καθώς και στην αντίληψη που καλλιεργείται από παράγοντες των συμπλεγμάτων εξουσίας, οι οποίοι ισχυρίστηκαν με αρθρογραφία τους λίγες μέρες μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση ότι, « …Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος μπορούν τώρα να συγκροτήσουν την μεγάλη Προοδευτική Κεντροδεξιά Παράταξη». Κατά τον κ. Σημίτη, αυτό δεν μπορεί να είναι η στρατηγική επιδίωξη των δυνάμεων της δημοκρατικής παράταξης που θέλουν να συγκροτήσουν την Κεντροαριστερά. Κάτι ανάλογο είπε πριν από λίγες ημέρες και η κ. Άννα Διαμαντοπούλου, αναφέροντας ότι « …δεν μπορούμε να θεωρούμε δεδομένο για έναν χώρο στην Κεντροαριστερά, ότι θα συνεργαστεί οπωσδήποτε με τη ΝΔ». Αλλά και ο κ. Τάσος Γιαννίτσης, στην ομιλία του στο Συμπόσιο του ΠΑΣΟΚ, ανέφερε ότι σε «κάποιο σημείο υπάρχει και το ιδεολογικό όριο για τον καθορισμό της πολιτικής».
.
3.Ο πρώην Πρωθυπουργός επεδίωξε με το μήνυμα περί «νέας αρχής», την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης με ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και όσους έχουν προσωπικές στρατηγικές, «….για ευρύτερη συνεργασία στην αρχή, με χαλαρούς κανόνες και βαθμιαία, μετά από συνεννοήσεις, με πιο σταθερούς». Ίσως αρχικά με την μία μορφή Συμπαράταξης, την οποία προκρίνουν ο Φώτης Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ, για να μετρηθεί και η κοινωνική εμβέλεια του εγχειρήματος και σταδιακά να πάρει πιο συνεκτική μορφή.
.
4.Ο Κώστας Σημίτης, με τη φράση «δεν με απασχολεί να τακτοποιήσω τους υπερεκχειλίζοντες εγωισμούς μικροαρχηγών», καθιστά απολύτως σαφές ότι δεν επιθυμεί να ηγηθεί ο ίδιος μιας τέτοιας προσπάθειας, όπως ακούγεται από πολλούς αγωνιούντες για τη συγκρότηση της Κεντροαριστεράς, αλλά εφ’ όσον κινηθεί προς τις κατευθύνσεις που δείχνει, τότε θα τη στηρίξει.
.
5.Απέρριψε τη θεωρία «των δύο άκρων», που υιοθετεί ο Πρωθυπουργός και η ηγετική Ομάδα της ΝΔ, αλλά και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζοντας στείρο τον δικομματισμό ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος απλοποιεί τα πολιτικο-οικονομικά προβλήματα και εξαντλείται σε άγονες αντιπαραθέσεις.
.
6.Προειδοποίει ότι όσο δεν αρθρώνεται ένας ενιαίος προοδευτικός μεταρρυθμιστικός λόγος, υπάρχει ο κίνδυνος να κυριαρχήσουν οι κάθε μορφής «αγανακτισμένοι» μαζί με τα συντεχνιακά συμφέροντα και να ανατρέψουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
.
Ασφαλώς, ο κ. Σημίτης δεν τα είπε όλα ωραία. Παρέλειψε να διατυπώσει, έστω και κατ’ ελάχιστον, αυτοκριτικό λόγο για τα όσα δεν έκανε ο ίδιος, ή έκανε στρεβλά. Ωστόσο, και η δική του οκταετής πρωθυπουργική θητεία είναι ανοικτή στην αποτίμηση των πολιτών, της κοινωνίας, των πολιτικών δυνάμεων και κυρίως των ιστορικών.
.
Τούτων δοθέντων, η παρέμβαση του τέως Πρωθυπουργού στην παρούσα πολιτική συγκυρία, αν μη τι άλλο, δίνει τροφή για σκέψη χωρίς να σημαίνει ότι έχει το αλάθητο, ή μόνο αυτά που προτείνει είναι ο μονόδρομος. Αποτελεί ουσιαστική και σημαντική συνεισφορά στην αναζήτηση του νέου χαρακτήρα και δρόμου για την προοδευτική δημοκρατική παράταξη, που δεν μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να είναι το διακύβευμα και να αφορά πρωτίστως τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς.
.