Στις 7 και 28 Νοεμβρίου και στις 7 Δεκεμβρίου ο τέως πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης επέλεξε να τοποθετηθεί δημόσια πάνω σε τρία κρίσιμα προβλήματα που εκτός της πανδημίας έχει μπροστά της η χώρα μας.

 http://metarithmisi.gr/article-details.asp?id=39670 

 http://metarithmisi.gr/article-details.asp?id=39941 

 http://metarithmisi.gr/article-details.asp?id=40053 

Αυτά τα άρθρα μπορούν να διαβαστούν και ως συνολική πρόταση του Κου Σημίτη σε κάθε πολίτη, πρόταση για τη βαθιά αλλαγή που χρειάζεται το αναπτυξιακό μοντέλο, το θεσμικό οικοδόμημα και το πολιτικό μας σύστημα.

Ταυτόχρονα εκφράζουν όπως πιστεύω και την ανησυχία του Κ.Σ. για τις τεράστιες αντιδράσεις που γνωρίζει πολύ καλά ότι θα υπάρχουν για όποιον κι αν επιχειρεί την αναγκαία βαθιά μεταρρύθμιση της χώρας μας.

Από το 1981 μέχρι το 1996 η χώρα φορτώθηκε με επιλογή του Ανδρέα Παπανδρέου ένα κράτος πανάκριβο, διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο με κορπορατίστικα ιδιωτικά συμφέροντα.

Τότε σπαταλήθηκαν τεράστιοι πόροι για επιδότηση της κατανάλωσης που με διαφορετική αξιοποίηση μπορούσαν να είχαν μεταμορφώσει τη χώρα μας σε μία σεβαστή από όλους τους γείτονες περιφερειακή δύναμη εγγύησης της ασφάλειας και της συνεργασίας στην ανατολική Μεσόγειο.

Το πολιτικό μας σύστημα όχι μόνο δεν μπόρεσε να δημιουργήσει βιώσιμη ανάπτυξη, να βοηθήσει την κοινωνία να ξεπεράσει υστερήσεις και στερεότυπα, αλλά αντίθετα δημιούργησε μία κουλτούρα δικαιωμάτων χωρίς υποχρεώσεις και βουλιμικής κατανάλωσης χωρίς παραγωγή.

Όλα τα κόμματα (κυβερνητικά και μη) έγνεφαν στους ψηφοφόρους «δεν είναι ανάγκη να δουλεύετε, όσο εμείς θα είμαστε εδώ»!

Και ενώ όλα τα κόμματα της Αριστεράς ήταν απόλυτα φυσικό να στηρίζουν πλειοδοτώντας την Ανδρεϊκή  πολιτική του κράτους-πατερούλη που φροντίζει για όλους, στην ίδια λογική υποτάχθηκε και η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή.

Τα Ανδρεϊκά θέλγητρα της σοσιαλιστικής δημαγωγίας και του ανεύθυνου λαϊκισμού αποδείχτηκαν αξεπέραστος πειρασμός για τα φεουδαρχικά παλαιοδεξιά ήθη, ενώ η Αριστερά όχι μόνο πλειοδότησε σε δημαγωγία και λαϊκισμό αλλά αισθανόταν  και δικαιωμένη αφού πολλές από τις ανοησίες, τις ιδεοληψίες και τους αναχρονισμούς που στόλισαν το πάνελ των ιδεών εκείνης της περιόδου αποτελούσαν θεωρητικές της θέσεις.

Η νέα κατακόρυφη αύξηση του κρατικού χρέους επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή έβαλε τη σφραγίδα της χρεοκοπίας και άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου.

Τις τύχες της χώρας ανέλαβε το 2015 ένα απίθανο κουβάρι ιδεοληπτικών, ανίκανων, «νηστικών» γκρουπούσκουλων που συνωθούνταν για να πιάσουν στασίδι εξουσίας κάτω από την ταμπέλα ΣΥΡΙΖΑ.

Και έπαιξαν τη χώρα στα ζάρια!

Ήταν τόσο απίθανα, τόσο προκλητικά, τόσο ανήθικα τα όσα είπαν και έκαναν αυτοί οι άνθρωποι από το 2015 μέχρι το 2019 που προκάλεσαν φόβο, αμφισβήτηση, ακόμα και απέχθεια μεταξύ ανθρώπων που νόμισαν ότι άξιζε να τους στηρίξουν.

Όμως η επιτυχημένη διαχείριση των συνεπειών της χρεοκοπίας από την συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ είχε πυροδοτήσει μεγάλες αλλαγές στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας που κορυφώθηκαν με την ανάδειξη στην προεδρία του κόμματος του Κυριάκου Μητσοτάκη. 

Η πανδημία έβαλε μπροστά στον καθένα μας έναν καθρέφτη.

Ή θα καταφέρουμε να δούμε τον πραγματικό μας εαυτό ώστε να συστρατευθούμε ως κοινωνία στο νέο σχέδιο για τη χώρα μας, ή θα αφήσουμε το μέλλον της στην πέμπτη φάλαγγα που ποτέ δεν έπαψε να υπονομεύει ακόμα και την παραμικρή προσπάθεια εξορθολογισμού/εκσυγχρονισμού του αναπτυξιακού μοντέλου, του θεσμικού οικοδομήματος και του πολιτικού μας συστήματος.

Ας μην κοροϊδεύουμε άλλο τους εαυτούς μας.

Μπροστά μας έχουμε έναν εσωτερικό πόλεμο.

Τον προκαλεί η κρατικοδίαιτη πελατεία, η εθισμένη σε συμπεριφορές και λογικές μιας ιδιόμορφης μαφίας, εκπαιδευμένης να «παίζει» με όρους συστήματος για να διατηρεί ένα status ασυδοσίας, προνομίων, ατιμωρησίας και ανυπαρξίας αξιολόγησης και ελέγχου.

Δεν είναι σχήμα λόγου.

Πρόκειται για μία πέμπτη φάλαγγα, για ένα παρακράτος όχι φυσικά με όρους μετεμφυλιακούς, αλλά για ένα ολόκληρο σύστημα που σήμερα το στηρίζουν αντιπολιτευόμενα κόμματα, τηλεοράσεις, έντυπα, μεγαλοπαράγοντες και μεγαλοαπατεώνες.

Αμετανόητο μέρος του η παλαιοδεξιά φράξια που το 2015 συμμάχησε και στήριξε τη λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ-Τσίπρα, που τον περιέφερε για πέντε ολόκληρα χρόνια στις βίλες και στα κότερά της εξασφαλίζοντάς του πανίσχυρους μηχανισμούς προπαγάνδας διεθνείς διασυνδέσεις και προβολή και ακριβά πούρα και συνεχίζει σήμερα να τον στηρίζει σηκώνοντας το γελοίο θέμα ενός  εξοχικού, από το οποίο ό μόνος που τελικά θα βγει πολιτικά λαβωμένος θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του.

Που κατάφερε προχτές να πάρει κρατικό δάνειο με αρνητικό επιτόκιο εν μέσω ύφεσης.

Που την εμπιστεύονται δηλαδή διεθνείς επενδυτές ρισκάροντας δισεκατομμύρια αλλά δεν την εμπιστεύεται ο Τσίπρας!

Αυτό το γνήσια λαϊκό παιδί της Κυψέλης που δικαιούται να διαθέσει ένα πεντακοσαρικάκι το μήνα ώστε να συμμετάσχει οικογενειακώς στο θεσμό των μπάνιων του λαού.