Η είδηση έρχεται από την Ευρωβουλή και λέει ότι ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας Χάνες Σβόμποντα πρότεινε να ανασταλεί η κοινοτική χρηματοδότηση σε δύο ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα. Η πρόταση ακολούθησε όλους τους διαδικαστικούς κανόνες και επιβάλλεται πλέον να διερευνηθεί (από ομάδα ανεξαρτήτων εμπειρογνωμόνων), αν τα υπό κρίση κόμματα ακολουθούν τους ευρωπαϊκούς δημοσιονομικούς κανόνες. Το αίτημα στρέφεται εναντίον της Ευρωπαϊκής Συμμαχίας για την Ελευθερία (όπου μετέχουν ευρωβουλευτές από το ακροδεξιό κόμμα της Αυστρίας, το Φλαμανδικό Vlaams Belang, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν κ.α.) και της Ευρωπαϊκής Συμμαχίας Εθνικών Κινημάτων (όπου συνεργάζονται οι ακροδεξιοί του Ουγγρικού Jobbik, το νεοφασιστικό Fiamma Tricolore, το βρετανικό ΒΝΡ κ.α.). Αμφότερα και χωριστά έλαβαν από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, το 2011 μιαν επιχορήγηση της τάξης των 372.000 ευρω και το 2012 ένα κονδύλι 360.000 ευρω, ενώ ένα αντίστοιχο προβλέπεται για το 2013.
Η Ευρωβουλή με κάποιο τρόπο (σωστό ή λάθος είναι θέμα άλλης συζήτησης) διαμήνυσε, ότι υπάρχει πρόβλημα στη λειτουργία της δημοκρατίας και ότι τα όριά της δεν είναι ανεξέλεγκτα. Και το έκανε επιλέγοντας τον μόνο πρόσφορο τρόπο, αποφεύγοντας να συγκρουστεί σε τομείς που δεν προσφέρουν νομική βάση.
Πριν από λίγες μέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επίσης σήμανε συναγερμό – «η ακροδεξιά καλλιεργεί το μίσος, το οποίο μπορεί να πλήξει το ευρωπαϊκό εγχείρημα» τόνισε η επίτροπος Σ.Μάλμστρομ υπενθυμίζοντας ότι οι ευρωεκλογές του 2014 δεν είναι μακριά. «Από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, ποτέ ακραίες και λαϊκιστικές δυνάμεις δεν είχαν τέτοια επιρροή στα εθνικά Κοινοβούλια όση έχουν σήμερα» επεσήμανε και υπογράμμισε ότι οι ρατσιστικές και εθνικιστικές ρητορείες «δεν πρέπει να υποτιμώνται», καθώς απεδείχθη ότι ενίοτε εμπνέουν και «μοναχικούς λύκους» – όπως συνέβη με τον Νορβηγό Άντερς Μπρέιβικ, που συμμετείχε σε ακροδεξιά τρομοκρατικά δίκτυα πριν σηκώσει το πιστόλι του και στείλει στον άλλο κόσμο 77 παιδιά κι εφήβους.
Τα συμπτώματα είναι γνωστά κι επαναλαμβανόμενα – «να εγκαταλείψουμε τις Βρυξέλλες και να γίνουμε αφεντικά στη χώρα μας», «οι εβραίοι είναι εθνική απειλή», «οι μετανάστες είναι υπάνθρωποι και τρώνε το ψωμί μας», «μια χούντα χρειαζόμαστε», «ο Μουσολίνι έκανε σωστά πράγματα», «οι τσιγγάνοι είναι ζώα και συμπεριφέρονται σαν ζώα», είναι κάποιες από τις φράσεις της τελευταίας εσοδείας που ακούστηκαν σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Κι επειδή ο χώρος της πολιτικής δεν διαμορφώνεται σε κενό αέρος αλλά είναι ένα δυναμικό φαινόμενο, τα προμηνύματα τα είχαμε δεί καιρό πριν.
Όταν ο Ν.Σαρκοζύ λ.χ. ζητούσε «σκληρή πολιτική έναντι των μεταναστών», όταν Γερμανοί και Γάλλοι υπουργοί ζητούσαν να ανασταλεί η Σένγκεν, όταν η κυβέρνηση της Ουγγαρίας επεξεργαζόταν «προγράμματα εργασίας για τους Ρομά» και κάποιοι μεγαλοπαράγοντες της εξουσίας ζητούν την «εξολόθρευσή τους», όταν μέλος των Γερμανών Πειρατών εξυμνεί τον Αδόλφο, όταν το Φλαμανδικό κόμμα παρακινεί τους πολίτες να καταγγέλλουν ανωνύμως (σε ιστοσελίδα) «ύποπτους μετανάστες», όταν η βρετανική κυβέρνηση σπαζοκεφαλιάζει για να επιβάλει περιορισμούς στην έλευση Ρουμάνων και Βουλγάρων πολιτών στα εδάφη του Ηνωμένου Βασιλείου, το ευρωπαϊκό μοντέλο της «ελεύθερης κοινωνίας» τραυματίζεται κι ενισχύονται οι φωνές όσων ζητούν περίκλειστα εθνικά κράτη.
Φυσικά, οι ακροδεξιές και λαϊκιστικές ρητορείες, δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, ούτε απαντούν στα σημερινά προβλήματα. Είναι ρητορικές υπερβάσεις που δηλητηριάζουν το κοινωνικό κλίμα και ερμηνεύουν τον πατριωτισμό κατά το δοκούν, κατά κύριο λόγο σε αποκλειστική συνάρτηση με το DNA. Διότι, φυσικά, δεν φταίνε οι Πακιστανοί και οι Αφγανοί μετανάστες, που το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έφτασε το 2011 τα 368 δις.ευρω – το κακό μας το κεφάλι τα φταίει, η κακοδιαχείριση, η διασπάθιση δημοσίου χρήματος, η κακή λειτουργία διαδικασιών, η έλλειψη εποπτικών μηχανισμών, η άρνηση επιτήρησης κι αξιολόγησης. Φυσικά, οι τραμπουκισμοί, οι επιθέσεις, τα μαχαιρώματα, δεν θα ανορθώσουν τα οικονομικά της χώρας, ούτε θα καταπολεμήσουν την ανεργία. Φυσικά δεν είναι οι «εθνικές λύσεις» αυτές που θα λύσουν τα προβλήματα ενός παγκόσμιου χωριού, όπως είναι ο κόσμος μας σήμερα. Φυσικά τέλος, όλοι γνωρίζουμε ότι η αγωνία, η ανημπόρια, το σκοτεινό μέλλον δημιουργούν ένα ζοφερό περιβάλλον που καλλιεργεί όλες τούτες τις εντάσεις, τους ανταγωνισμούς, τους ζωηρούς διαπληκτισμούς. Όμως, ας ξεπεζέψουμε λίγο πριν αλληλοσφαχτούμε. Ας χαλαρώσουμε, ας δούμε με ανοχή τον διπλανό μας, γιατί η κρίση μπορεί να κάνει ζούγκλα την κοινωνία μας, μπορεί όμως και να απλώσει την αρχή της αλληλεγγύης – που τη γνωρίζουμε, την ασκούμε αλλά τη βλέπουμε περιορισμένα, στα όρια της φιλανθρωπίας. Και όμως είναι μια αξία οικουμενική, αγχολυτική και απελευθερωτική, που αναβαθμίζει την κοινωνία, γλυκαίνει τη ψυχή μας και κάνει τη ζωή μας καλύτερη.