Αυτήν τη στιγμή η πολιτική στην Ελλάδα παρουσιάζει σουρεαλιστική δημοσκοπικά εικόνα. Τα δύο κόμματα, που άθροιζαν 80%, μετά βίας μαζεύουν 30%. Το σημερινό δράμα της Δημοκρατίας είναι ότι ακόμη κυβερνά μία μειοψηφία που έχει αποτύχει στο παρελθόν. Τα κόμματα-τιμωροί μαζεύουν το πολύ 40%. Λείπει 30%. Αυτό το 30% εκφράζεται μέχρι στιγμής με το ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής, που δημοσκοπικά φαίνεται μικρότερο από ό,τι είναι, και με το πολύ μεγάλο κομμάτι που δεν εκφράζεται. Το παιχνίδι είναι ανοιχτό. Το σκορ δεν έχει ανοίξει, αλλά μία ομάδα έχει την υπεροχή. Οι επερχόμενες διπλές εκλογές είναι κάτι σαν το πέναλτι που μπορεί να κρίνει το παιχνίδι.

Θα είναι η οριστική τιμωρία για την αποτυχίας της χώρας ή μία νέα αρχή. Στο τέλος Μαΐου θα χτυπηθεί το πέναλτι, αλλά η διαδικασία άρχισε ήδη.

Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι είναι μία ειδική περίπτωση. Κατ? αρχάς δεν υπάρχει ο φόβος της αποτυχίας, γιατί κανείς δεν θα τον καταδικάσει αν «φάει» το γκολ. Δεύτερον, δεν έχει συνέχεια. Το τρως ή το πιάνεις, τελείωσε, το παιχνίδι συνεχίζεται. Αν, όμως, το πιάσεις, δοξάζεσαι. Ακριβώς στην αντίθετη θέση είναι ο εκτελεστής του πέναλτι. Ολοι θεωρούν ότι το γκολ είναι μία απλή υπόθεση. Αν το χάσει, όμως, χάθηκε. Γι? αυτό πάντα διαλέγουν έναν έμπειρο και ψύχραιμο παίχτη να το χτυπήσει. Καμιά φορά, όμως, ένας νεαρός, που μόλις μπήκε στην ομάδα, φαντάζεται τον εαυτό του ήρωα και τρέχει να βάλει αυτός το γκολ.

Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση είναι ο τερματοφύλακας και ο ΣΥΡΙΖΑ ο εκτελεστής. Το γκολ στις ευρωεκλογές θεωρείται βέβαιο. Για την κυβέρνηση μία ήττα θα κοστίσει πολύ, αλλά το παιχνίδι θα παίζεται ακόμη, αφού μία «αξιοπρεπής» παρουσία θα είναι σημαντική. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, το γκολ θεωρείται δεδομένο και επιβεβλημένο. Αν, όμως, το χάσει; Ο νεαρός κ. Τσίπρας διέπραξε αυτό το λάθος. Πήρε «επάνω του» την επιλογή των υποψηφίων στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αντί να το αφήσει στον προπονητή και στην ομάδα, πήρε την μπάλα, την έστησε στη «βούλα» και πήρε φόρα.

Τα πρώτα του βήματα δεν πείθουν. Και καθώς θα φτάνει στην μπάλα, το βάρος του εγχειρήματος θα φαίνεται ακόμη πιο τρομακτικό. Η απώλεια της εμπιστοσύνης στον εαυτό του μπορεί να οδηγήσει σε καθοριστικά σφάλματα. Οταν, όμως, ο τερματοφύλακας πιάσει το πέναλτι, είναι πάντα ο εκτελεστής που απέτυχε.