Εδώ και έξι μήνες η αριστεροδέξια κυβέρνηση της χώρας ακολουθεί μία πορεία χωρίς μπούσουλα, χωρίς μέθοδο και με συνεχή αλλαγή στόχευσης και προσανατολισμού. Απο εκεί που προεκλογικά έλεγε όχι σε όλα και κόμπαζε συνοδεία ζουρνάδων, στις 13 Ιουλίου μετά απο ολονύκτια διαπραγμάτευση είπε ένα μεγαλοπρεπές ναί σε όλα. Τώρα, προσπαθεί απεγνωσμένα να αρπάξει το σωσίβιο που μας έχουν πετάξει και με άτσαλες απλωτές παλεύει να γραπωθεί απο τα σχινιά, μπας και σωθεί η ίδια και μαζί η ημιθανής χώρα. Χωρίς να είναι ακόμα γνωστό αν τελικά καταφέρουμε να κρατήσουμε το κεφάλι έξω απο το νερό και μπορέσουμε να αναπνεύσουμε με ασφάλεια.
Λάθη, παλινωδίες, έλλειψη στοιχειώδους συνέπειας και αναντιστοιχία λόγων και πράξεων βρίσκονται σε καθημερινή διάταξη. Η αδέξια «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση της χώρας συνεχώς αθετεί τις προεκλογικές υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις πριν το δημοψήφισμα. Αυτοσχεδιάζει επικαλούμενη την απειρία του πρωτάρη για να δικαιολογήσει τα λάθη που γίνονται. Το παραδέχθηκε ευθαρσώς ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη Βουλή. Και οι ψηφοφόροι (δυσκολεύομαι να χρησιμοποιήσω τον όρο «πολίτες», ενώ συστηματικά τον προτιμώ αντί του «λαού») ακόμα και αν δεν συμφωνούν, τουλάχιστον δείχνουν κατανόηση ή έστω ανοχή. Συχνά ακούγεται το επιχείρημα απο μετανιωμένους ψηφοφόρους του Όχι, ότι στο δημοψήφισμα δεν ψήφισαν κατά της Ευρώπης, αλλά εναντίον της παλιάς τάξης που στο σύνολο της υποστήριξε το Ναί. Αυτό που επιθυμούν είναι το πολιτικό τέλος του πολιτικού προσωπικού που γέννησε η Μεταπολίτευση. Και με μεγάλη ευκολία αντιπαρέρχονται την παραδοξότητα ότι στη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία βρίσκονται μερικοί απο τους πιό προβεβλημένους πολιτικούς, συνδικαλιστές και συνεργάτες προηγούμενων κυβερνήσεων.
Το ερώτημα είναι για πόσο καιρό η δικαιολογία του πρωτάρη θα είναι αποδεκτή. Γιατί σύντομα η κυβέρνηση θα κληθεί να παρουσιάσει τα πεπραγμένα της και όχι μόνο με καταγγελτικό λόγο. Και τα πεπραγμένα της θα είναι ευθέως αντίθετα απο τις εξαγγελίες. Θα είναι ένα μνημόνιο – καλό ή κακό αδιάφορο, πάντως μνημόνιο. Εν τω μεταξύ, η πρακτική των λογοπαιγνίων αντικαθιστά τη θεωρία των παιγνίων, η τρόικα λέγεται θεσμοί και το Memorandum of Understanding, δηλαδή το μνημόνιο θα το πούμε τελικά Οδικό χάρτη για την Ανάπτυξη ή Συνολική Συμφωνία για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Έχουμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο εξαπάτησης, πολιτικού αμοραλισμού και οπορτουνισμού.
Αλλά η σημερινή παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ. Η κυβέρνηση επωφελείται απο την ανατροπή της βασικής αρχής που διέπει κάθε αντιπολίτευση. Έχει αποδοθεί στον Φρανσουά Μιτεράν η φράση «όταν είμαστε αντιπολίτευση, είμαστε αντίθετοι σε όλα». Στην τριτομνημονιακή Ελλάδα η αντιπολίτευση ψηφίζει υπέρ και μέρος της συμπολίτευσης κατά. Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε μία εκ των πραγμάτων ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού, η οποία συντελείται επίσης χωρίς πρόγραμμα. Oι εξελίξεις έχουν ήδη δρομολογηθεί. Ο Σύριζα απο εξαμβλωματικός πολιτικός σχηματισμός που είναι σήμερα θα προχωρήσει στον μετασχηματισμό του και μέσα απο το κουκούλι του θα ξεπηδήσει η εθνικολαϊκή κεντροαριστερά αφήνοντας στο πλάι τους κομμουνιστογενείς ακραιφνείς αριστερούς και τις θεσμικές εισαγγελίνες του δημόσιου βίου. Το κόμμα των Ανέλ θα εκφράζει την ελληνική εκδοχή του εθνοκεντρικού ευρωσκεπτικισμού, κάτι ανάμεσα σε Όρμπαν και Μαρίν Λεπέν. Και οι δυνάμεις του ευρωπαϊκού τόξου θα συνεχίσουν να περνούν περίοδο χειμέριας νάρκης και να κοιτάζουν με νοσταλγία το πρόσφατο παρελθόν χωρίς να καταλαβαίνουν γιατί τους έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι.
Και όλα αυτά ενώ η συμμετοχή μας στην ΕΕ θα προχωρά κούτσα-κούτσα, με στραβοπατήματα και δολιχοδρομίες. Οι λιγοστές φωνές της λογικής για την έξοδο απο την κρίση με αναπτυξιακές πρωτοβουλίες εκτός μνημονίου δεν βρίσκουν προς το παρόν αποδέκτη. Θα συνεχίσουμε να εκλαμβάνουμε την ανοχή των εταίρων ως ενοχή και έτσι δεν θα αναλαμβάνουμε την ευθύνη των δικών μας επιλογών. Η προφητεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή – που απο το 1961 είχε πεί «σας έβαλα στην ΕΟΚ, τώρα θα μάθετε να κολυμπάτε» – τελικά δεν επαληθεύτηκε. Με αποτέλεσμα η Γερμανίδα νταντά να μας κοιτάζει απο μακρυά και κάθε τόσο να φωνάζει «τα μπρατσάκια σας παιδιά, βάλτε τα μπρατσάκια σας»!
Δημοσιεύτηκε στο «Θάρρος», Καλαμάτας