Μερικές φορές , απλουστεύοντας ιστορικά συμβάντα, αποκαλούμε φασιστικά κάποια βραχύβια αντικοινοβουλευτικά και στρατιωτικογενή καθεστώτα. Έτσι δεν θα σταθώ
στις, προ του 1936, δικτατορίες του Θ. Πάγκαλου και του Γ. Κονδύλη, που ήταν και οι δύο παλαιοί στρατιωτικοί συνεργάτες του Ε. Βενιζέλου. Κι ακόμη , ούτε σε προσωρινές άρσεις της αντιπροσώπευσης, όπως η εκτροπή Πλαστήρα, Γονατά προκειμένου να δικαστούν οι έξι της Μικρασιατικής Καταστροφής. Μάλλον εξέφραζαν , αδυναμίες του Ελληνικού Κοινοβουλευτισμού, επενδεδυμένες στις φιλοδοξίες των ενδιαφερομένων. Τα όποια πολιτικά προτάγματα υπήρχαν αναφέρονταν στις διχαστικές αντιλήψεις του μετα-Μικρασιατικού Ελληνισμού. Τέλος , να τονιστεί η απουσία μαζικής στήριξης σ? αυτές τις διακυβερνήσεις.
Ουσιαστικά ,ο Ελληνικός Φασισμός ανατέλλει με την δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936 υπό την ηγεσία του Στρατιωτικού Ι. Μεταξά ,από το 1936 ως το 1940. Ψηλαφίζοντας τον Μεταξά ,παρατηρούμε τα εξής .
1) Αυτός είναι ένας τυπικός Αξιωματικός, μάλλον επαρκής, με πολιτικές και διπλωματικές θέσεις πολύ κοντά στους Γερμανούς ιθύνοντες και στους Έλληνες Βασιλείς.
2) Πολιτεύεται ,ως τον Αύγουστο του 1936,με το μικρό κόμμα των Ελευθεροφρόνων του οποίου ηγείται ,κινούμενος σε μικρά εκλογικά ποσοστά της τάξεως του 3%.
3) Εκφράζει παλαιόθεν αντικοινοβουλευτικές αντιλήψεις και έλκεται ιδεολογικά από τις πρώιμες φασιστικές θέσεις του Μουσολίνι πιο πολύ και του Χίτλερ λιγότερο, ενώ διατηρεί σχέσεις αίματος με κάθε σοβαρή εκδοχή του Ελληνικού Αστικού Κατεστημένου ,δηλ. Βασιλεία, Εκκλησία, Ανώτατη Δημοσιοϋπαλληλία , Βιομήχανοι.
Πάντως στα πρώτα του , κι όχι τόσο βίαια βήματα , ο φασισμός εφαρμόζει μιαν ισοπεδωτική και λαϊκιστική, φιλεργατική και αντιπλουτοκρατική πολιτική ,που σε αρκετούς αρέσει, μέχρι να βρεθούν οι κοινές πατημασιές με τα κάθε κατηγορίας
Κατεστημένα.
Ο Μεταξάς ανέλαβε να κυβερνήσει με την νόμιμη κοινοβουλευτική ανοχή των κοιμισμένων κομμάτων στην αρχή, μέχρις ότου ανεκοίνωσε δικτατορία εξορίζοντας τους νυσταλέους πολιτικούς ,οι οποίοι τον είχαν στηρίξει ως υπηρεσιακό Πρωθυπουργό.
Πάντως η πάνδημη στήριξή του από τον λαό στην υπόθεση της πρώτης αντίδρασής του στον Μουσολίνι το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940 , τον κατέστησε εκ των πραγμάτων δημοφιλή και τον αποχρωμάτισε μερικώς από Δικτάτορα σε Κυβερνήτη. Φυσικά δικτάτωρ ορκισμένος παρέμεινε ως το τέλος του , όμως το αγωνιώδες θυμικό των Ελλήνων ήθελε από κάπου να πιαστεί. Τα γράφει ο ίδιος γλαφυρά στα Ημερολόγιά του , τονίζοντας πως πρώτη φορά στην πλούσια πορεία του αισθάνθηκε τόσο κοντά με τους συμπατριώτες του. Με τον θανατό του τελειώνει και η πρώτη στρατιωτικού τύπου δικτατορία – έτσι την χαρακτηρίζει ο Ελεφάντης – με ιδεολογική και αισθητική ματιά προς τον επίσημο φασισμό , κυρίως τον Μουσολινικό. Άλλωστε τον πρώιμο Μουσολίνι έψαυσαν λίγο πολύ και αστοί πολιτικοί σαν τον Ελ. Βενιζέλο που όμως τον απέκλεισε , τον Νικόλαος Πλαστήρας και άλλους δίχως φυσικά ποτέ να τον ασπαστούν. Ήταν κάτι καινούργιο και η πληροφορία για τους μελανοχίτωνες δεν είχε σκορπιστεί επικοινωνιακά ακόμη.
Οι οργανωμένες σημειολογικές φασιστικές σηματοδοτήσεις, πάντα με το μάτι στραμμένο στους Μουσολίνι, Χίτλερ συμπυκνώνονται κυρίως στα εξής…
Α) Συγκρότηση Νεολαίας, της ΕΟΝ, με υποχρεωτική συμμετοχή και ίδια
αμφίεση
Β) Προσπάθεια δημιουργίας ολοκληρωτικού και-υποτίθεται-συνεκτικού ιδεολο
γικού αφηγήματος .Είναι ο 3ος Ελληνικός Πολιτισμός.
Γ) Οργάνωση ρατσιστικής αντικομμουνιστικής Πολιτείας με έντονα τα αφανι-
στικά χαρακτηριστικά. Είναι γνωστό ,ότι καταδόθηκαν και παραδόθηκαν
στους Ναζί ,πολυάριθμοι πολιτικοί κρατούμενοι του καθεστώτος.
Δ) Απαξίωση και ισοπέδωση των ταξικών και κοινωνικών διαφορών. Ο Μετα-
ξάς είναι ο πρώτος εργάτης, αγρότης, μηχανικός, βιοτέχνης, κλπ
Ε) Πολιτιστική ομοιομορφοποίηση με την ουσιαστική επιβολή του αισθητικού
Κίτς. Χαρακτηριστικές οι αρματοδρομίες στο Στάδιο(όπως και το 1967).
ΣΤ) Υποχρεωτική θεμελίωση του ελληνοχριστιανικού ιδεώδους.
Ζ) Φρικτοί βασανισμοί διαφωνούντων με πρωτεργάτη τον Κ. Μανιαδάκη.
Η) Λαϊκιστικά ανακουφιστικά μέτρα υπέρ των αγροτών δημαγωγικής χροιάς.
Θ) Σταδιακή προσκόλληση -πολιτικοδιπλωματικά – στο φασιστικό μπλόκ
των τριών – ΧΊΤΛΕΡ, ΝΤΟΥΤΣΕ , ΦΡΑΝΚΟ – δίχως όμως καμμιά
διπλωματική διάρρηξη των αγγλόφιλων πολιτικών της Ελλάδος.
Ι) Επιτυχείς οσμώσεις του καθεστώτος με το Βιομηχανικό και Τραπεζικό κα-
τεστημένο
Όμως το καθεστώς ουδέποτε μπόρεσε να αποκτήσει μεγάλα λαϊκά ερείσματα ακολουθώντας την παραδοσιακή αντιδημοφιλία του Αρχηγού του. Ο ίδιος διεσώθη κάπως στην Ιστορία, εξαιτίας της αντίδρασής του στην Ιταλική εισβολή.
Στην Κατοχή, το φασιστικό εγχείρημα εστιάζεται σε διάφορες εκδοχές του μεσοαστικού δωσιλογισμού και στην δημιουργία θνησιγενών κομματιδίων χιτλερικού προσανατολισμού πχ 3Έψιλον - , τα οποία γρήγορα κατατροπώνονται από την ΟΠΛΑ και άλλα μικρότερα αντάρτικα πόλης που ανήκουν και στο κεντροδεξιό φάσμα , όπως η κίνηση του Περρίκου της οποίας ανατίναξαν τα γραφεία των δωσιλόγων της Αθήνας. Κυρίως στην Β.Ελλάδα δημιουργούνται αρκετές ομάδες σκληρές, αντικομμουνιστικού και δωσιλογικού περιβλήματος ,χωρίς κάποιες φορές παρούσα την αμιγή φασιστική ιδεολογία. Ήταν πρώτα πρώτα αντικομμουνιστές και μετά όλα τα άλλα. Ενίοτε , οι φασίζοντες οπλαρχηγοί,ξεκινούσαν από τον ΕΛΑΣ, για να αποσπαστούν προς την άλλη ρότα αργότερα. Ορισμένοι εξ αυτών είναι ντεμί φασίστες στην βάση της ρήσης Τσώρτσιλ « ο εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος».Σε γενικές γραμμές πάντως ,οι κατοχικές κυβερνήσεις, τα Τάγματα Ασφαλείας, οι γερμανοτσολιάδες και οι παρτιζάνοι αντικομμουνιστές καπεταναίοι έφτιαξαν ένα ιδιόμορφο φασιστικό πλαίσιο, ακόμα κι αν οι προθέσεις κάποιων δεν ήταν ακριβώς αυτές .Τα όρια ήταν δισδιάκριτα αν σκεφτεί κάνεις πως κεντρώοι κορυφαίοι αντιστασιακοί δολοφονήθηκαν από τους μαυροσκούφηδες του Άρη , στην προσπάθειά του να καπελώσει το ΕΑΜ .Υπάρχει και η χαρακτηριστική δολοφονία από την ΟΠΛΑ του Κίτσου Μαλτέζου , ένός λαμπρού μυαλού και νεαρού κομμουνιστή , άπαξ και πήρε αποστάσεις από το ΚΚΕ . Από την άλλη αρκετοί από τους τεταρτοαυγουστιανούς μετά την απελευθέρωση εντάσσονται στην ΕΡΕ όπως ο Μανιαδάκης , δωσίλογοι αντάρτες όπως ο Κ. και ο Στ. Παπαδόπουλος ,μέλη της φριχτής φασιστικής και εγκληματικής τριανδρίας των Παπαδοπουλαίων – ο αρχηγός της τουρκόφωνος Πόντιος Κυριάκος Παπαδόπουλος εκ Πιερίας είχε σκοτωθεί σε εμφύλιες εχθροπραξίες - στις εμφύλιες επιχειρήσεις της Β.Ελλάδας. Πάντως η ένταξη αρκετών σε ημιφασιστικές ομάδες όπως η ΠΑΟ του μετέπειτα Διοικητή Χωροφυλακής Κ.Μήτσου της υποθέσεως Λαμπράκη ή τα τάγματα κατά των Βουλγάρων στην Αν. Μακεδονία υπό τον Αντόν Τσαούς – Φωστηρίδη , οφείλονταν και στον φόβο πού δημιουργούσαν οι πρακτικές της κομμουνιστογενούς ΟΠΛΑ και τα ανά την Ελλάδα παραρτήματά της, όπως αναφέρουν έγκριτοι τωρινοί ερευνητές.
Στα χρόνια που ακολουθούν ως το 1967,και μετά τις δίκες, πανευρωπαικά, των δωσιλόγων, φασιστοειδή καιροσκοπικά στοιχεία εμφιλοχωρούν ως γκρίζες ζώνες κυρίως στην ΕΡΕ ή ιδρύουν μικρά δικά τους κόμματα όπως ο αντικομμουνιστής μεταξικός Θ. Τουρκοβασίλης, Τραπεζίτης του τότε καθεστώτος.
H δικτατορία του 1967-1974 , αποτελεί το επιτυχές αποτέλεσμα ενός αντικοινοβουλευτικού συνωμοτικού σχεδίου περίπου 20 χρόνων, μέσω του ΙΔΕΑ .Σε αυτό μπολιάστηκαν και αρκετά εθνολαϊκιστικά επιχειρήματα από τις ιδιότυπες δικτατορίες της Β. Αφρικής .Εκτός από τις απομιμητικές ,ως προς τον Μεταξά, κινήσεις –βασανιστήρια ,κίτς, ερείσματα στους συντηρητικούς θεσμούς-απουσιάζει ο συνεκτικός οργανωμένος Φασίζων Λόγος της Μεταξικής δικτατορίας . Τα κεφάλια των οπαδών γεμίζουν από τις αερολογίες των ηγητόρων της. Ίσως ήταν η πιο λίγη ιδεολογικά από τις δύο άλλες παράλληλες δικτατορίες του Φράνκο και του Σαλαζάρ. Παρά την κάποια αρχική λαϊκή αποδοχή ,κυρίως λόγω των αδυναμιών του πολιτικού συστήματος, η μακροημέρευση οφείλονταν στην στήριξη του Αμερικανικού παράγοντα και του εγχώριου οικονομικού κατεστημένου, ενώ η θεσμική Εκκλησία φόρτισε ιδεολογικά την Χούντα με τα Ελληνοχριστιανικά φληναφλήματα.
Μεταπολιτευτικά η Χουντική Ακροδεξιά εκπροσωπείται στην αρχή από συντηρητικότατους προδικτατορικούς πολιτικούς που πάντως δεν τους λες φασίστες. Στο μεταξύ εμφανίζονται τα πρώτα αμιγώς φασίζοντα γκρουπούσκουλα μεταξικής και αντισημιτικής έμπνευσης ,με ημιναζιστικούς χαιρετισμούς και αρχηγό τον Κ. Πλεύρη, τον μοναδικό επαρκή θεωρητικό ιδεολόγο που ανέδειξε η αντικοινοβουλευτική εκδοχή του ελληνικού αντισημιτισμού. Βέβαια έχουμε και τους βομβιστές του σχηματισμού 4η Αυγούστου , πάλι , του Κ.Πλεύρη , όπως ο Αρ.Καλέντζης των τυφλών βομβιστικών επιθέσεων στον κινηματογράφο ΕΛΛΗ κι αλλού. Και κάπου από εδώ ,όπως κι από το ΕΝΕΚ και την Παπαδοπουλική ΕΠΕΝ ,εμφανίζονται τα αυγά της πρώτης Χρυσαυγίτικης γενιάς.
Χ Ρ Υ Σ Η Α Υ Γ Η
Η Χρυσή Αυγή (ΧΑ, του λοιπού στο κείμενο) ,έχει την πρωτοτυπία να είναι το πρώτο αμιγώς φασιστικό αντικοινοβουλευτικό κόμμα στην Ελλάδα , που με νόμιμη εκλογή διέθετε περίπου 20 βουλευτές. Επειδή τα ολοκληρωτικής και εθνοφυλετικής ρότας κόμματα ή διακυβερνήσεις ,είναι πολύ σύνθετα στον προσδιορισμό τους θα επιχειρηθεί μια ερμηνεία του φαινομένου με εν γένει κοινωνικούς –ιστορικούς αλλά και ψυχολογικούς-ψυχαναλυτικούς ορισμούς.
Ο περιβάλλων χώρος ,εντός του οποίου ανδρώθηκε η ΧΑ, λένε πως μοιάζει τηρουμένων των εποχών με την περίοδο Βαϊμάρης .Και πράγματι είναι έτσι. Προϊούσα εξαθλίωση, οικονομική αβεβαιότητα, θραύση του κοινωνικού ιστού, ιδεολογική πλαδαρότητα κι αμηχανία των παραδοσιακών κομμάτων, αλλαγές στους όρους σύστασης του Έθνους, αγκυλωτικές αδυναμίες της Πολιτείας να επέμβει εφαρμόζοντας τον Νόμο, ίσα , σε όλους όσοι κατοικούν στην χώρα. Υπάρχουν όμως και προφανείς διαφορές με το τότε. Η Βαϊμάρη ήταν η πρώτη έντιμη προσπάθεια των Γερμανών να συστήσουν αστικό Κράτος μετά από δύο ήττες, αυτή του Αυτοκρατορικού φεουδαρχισμού και την άλλη του Α? Παγκοσμίου Πολέμου. Επί πλέον η όλη Ευρώπη ήταν στην φάση της μορφοποίησης της κι αντί για Πανευρωπαϊκούς Θεσμούς είχαμε λυκοφιλίες ανά δύο. Οπως περιγράφει και το πολύ καλό ομώνυμο βιβλίο των εκδόσεων ΠΟΛΙΣ, η Βαϊμαρική Δημοκρατία είναι ανάπηρη και κατά συνέπεια ανήμπορη γιά συντεταγμένη δράση. Επιπλέον όσον ο Ναζιστικός Φασισμός μορφοποιείται γύρω στο 1930,κλείνει πονηρά το μάτι με σχεδόν ακαριαία αναταπόκριση , προς το βιομηχανικό και στρατιωτικό κατεστημένο. Ο Κρούπ και ο Πόρσε στηρίζουν έμπρακτα τον Χίτλερ δίνοντας το έναυσμα και στους άλλους. Υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί όπως ο Γκαίρινγκ ενσωματώνονται στο καθεστώς , ενώ καταβάλλεται προσπάθεια να αποκτήσει ο Φασισμός και μια διανοητικοποίηση ,στρεβλή κι αρρωστημένη ασφαλώς, αλλά πάντως παρούσα. Έτσι διαστρεβλώνονται κατά το δοκούν τμήματα των απόψεων του Δαρβίνου και του Νίτσε, λιγότερο του Σοπενάουερ, ενώ υιοθετέιται πλήρως ο Βάγκνερ στα λιμπρέτα του οποίου ,λένε, πως βρίσκεται η επιτομή της ιδεολογίας του Ναζισμού. Τον Χίτλερ συνεπικουρεί αγόγγυστα, τόσο πριν την εξουσία, όσο και κατά την διάρκειά της, σχεδόν το σύνολο της Πανεπιστημιακής ελίτ με χαρακτηριστικές περιπτώσεις τον μεγάλο υπαρξιστή φιλόσοφο και Πρύτανη, τότε, Μ. Χαϊντεγκερ –τι κρίμα- και τον σπουδαίο Αρχιτέκτονα Μ. Σπέερ , αργότερα Υπουργό Εσωτερικών του Ράιχσταγκ. Υπάρχει η ανάγκη το ιδεολόγημα να σταθεί δημιουργώντας αστικό κατασκευαστικό ιστό που θα ορίζει τον ναζιστικό φορμαλισμό. Επιπλέον χιτλερικοί διανοούμενοι όπως ο Ρόζενταλ στο παρασκήνιο κι ο Γκαίμπελς στο προσκήνιο αναλαμβάνουν στα πλαίσια της Παγγερμανικής αντίληψης περί Άριας υπεροχής ,να μαζικοποιήσουν αυτή ακριβώς την ανερμάτιστη θεωρία. Όμως ο Λουθηρανισμός δεν τα πάει καλά με τον Ναζισμό ,κυρίως εξαιτίας αμοιβαίας ασυμφωνίας, και οι πάστορες εξολοθρεύονται μαζικά. Ο Ναζισμός ήταν πάντοτε φονικά αντιθρησκευτικός κι όχι ανεξίθρησκος. Πάνω κάτω και στο Μουσολινισμό γινόντουσαν τα ίδια με μικρότερη ένταση και με τον αποϊδεολογικοποιημένο επεκτατικό ιμπεριαλισμό ως σημαία , ενώ διανοούμενοι όπως ο Ε. Πάουντ,ο ντ Ανούτσιο , ο φουτουριστής Μαρινέτι κι ο ιδεολογικός σύντροφος του μεγίστου φιλοσόφου Μπενετέτο Κρότσε, ο Τζ.Τζεντίλε στήριξαν ολικά τον Μουσολίνι. Στην Ιταλία πάντως η Καθολικοί και η Μοναρχία , περιορίζοντας αρκετά την αυτοτέλειά του φαινομένου σε σύγκριση με τον Χιτλερισμό ,στήριξαν τον Φασισμό.η δε ταινία ΣΑΛΟ του Παζολίνι είναι μια ακριβής αποτύπωση των κοινωνικών και ψυχοδυναμικών παραμέτρων του . Λίγες κουβέντες γι αυτές τις παραμέτρους τώρα.
Σε συνθήκες διάτμησης του Υπερεγώ, δηλ. του κοινωνικού και πολιτισμικού θεμελίου, τα επιμέρους Εγώ και τα αθροίσματά τους , τουτέστιν τα άτομα και οι όποιες συλλογικότητες διαρρέουν, γίνονται χύμα επί το απλούστερον. Τότε ξεπηδούν τα χειρότερα καταστροφικά ένστικτα, γνωστά και ως ένστικτα του Θανάτου στη ψυχαναλυτική ορολογία, αυτά που αφορούν σε όλους , αναφέρονται στην βία ,στο μίσος, στην κατακτητικότητα , στην διαστροφή. Κανονικά αυτά ως ενοικούντα στους φόβους των πρώιμων παιδικών ηλικιών , εντός του Ασυνειδήτου ,με την κατάλληλη παιδευτική διαδιδικασία του Πολιτισμού και των παραγώγων του πχ. Οικογένεια ,Παιδεία συρρικνώνονται σε μια μεριά του Εγώ ,σχεδόν ανήμπορα σε κανονικές συνθήκες ,οι άνθρωποι δε πορεύονται με σεβασμό και ανοχή στον Άλλο , στην ετερότητα.
Σε συνθήκες έκτακτες, σαν τις παραπάνω, οι άνθρωποι ,οι λιγότερο δουλεμένοι στον Πολιτισμό, γίνονται έρμαια των ίδιων των ενστίκτων καταστροφής μισώντας και πολεμώντας κάθε τι διαφορετικό και λατρεύοντας κάθε όμοιο ,γι αυτό και η ομοιότητα στην αμφίεση των παρακρατικών στα φασιστικά καθεστώτα. Τάδε έφη Φρόϊντ και λοιποί μεγάλοι της Ψυχανάλυσης. Οι ακρότητες του Άουσβιτς εδώ ανήκουν.
Τι από αυτά γίνηκαν ως πρόσφατα στην Ελλάδα ; Καταρχήν πολλά θύμιζαν Βαϊμάρη ,όμως υπάρχει ένα αλλά , που δεν είναι άλλο από την παρουσία της Ε.Ε έστω και κλυδωνιζόμενης . Όσο η Ευρώπη θα παίρνει μιάν άλλη ρότα , απομακρυνόμενη από τα προτεσταντικά της στοιχεία και ο Νότος θα αρχίσει να ανασαίνει αναπτυξιακά, ενώ η ίδια θα επαναποκτά το κίνητρο της ουσιαστικότερης πολιτικής και δημοσιονομικής ομοσπονδοποίησης θα αρχίσει να ενοποιείται λειτουργικά ,εκ νέου, το διαρραγέν κοινωνικό, οικονομικό και πολιτισμικό εποικοδόμημα.
Η ΧΑ ήταν γέννημα αυτής της ελλειμματικότητας κι επιπλέον της μειωμένης αποτελεσματικότητας του Κράτους .Ο Χόμπς όρισε στον ΛΕΒΙΑΘΑΝ του κυνικά το Κράτος ως τον λογικότερο μηχανισμό αποτροπής της βίας του ενός προς τον άλλο, για όποιον λόγο τους καπνίσει και εν συνεχεία για την ομαλή διαιτήτευση αντικρουομένων νων επιδιώξεων.
Το έχουμε ξαναπεί .Στην Ελλάδα το Κράτος και η παράγωγη εξέλιξή του δηλ. η Πολιτεία, φορτίστηκαν εδώ και χρόνια με τόνους ενός εκρηκτικού μίγματος εθνολαϊκισμού και δημαγωγίας με τις εξαιρέσεις των κυβερνήσεων Καραμανλή του πρεσβύτερου, Σημίτη, Α. Παπανδρέου (1993-1996), Παπαδήμου , Σαμαρά –Βενιζέλου και βέβαια της παρούσης του Κ. Μητσοτάκη . Κι όταν αυτές οι κυβερνήσεις μείωσαν - και τώρα πιο πολύ - τους τόνους , νάτες οι αντιπολιτεύσεις να συμπληρώνουν τις ποσότητες δημοκοπίας και απλουστευτικών λύσεων. Η σκυτάλη για την ώρα κατοικοεδρεύει πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ της Αργεντίνικης δραχμής και του εύπεπτου λόγου αλλά και σε μειοψηφικά γκρίζα τμήματα του πελατειασμού εντός της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ.Η διαχρονία του δημοκοπικού λόγου αθροισμένη στις Βαϊμάρες των καιρών μας είναι μια κύρια αιτία της καθιέρωσης της ΧΑ , για τόσα χρόνια. Δεν καταλογίζω σε κανέναν συνειδητές ευθύνες παρά μόνον απίστευτη επιπολαιότητα και άγνοια της Ιστορίας.
Α π ε ι λ ο ύ μ α σ τ ε εκ νέου ; Όσο το Κράτος δεν παρεμβαίνει σε ιστορίες διαχρονικής τρέλας με σχέδιο, προβλεπτικότητα, σεβασμό στα δικαιώματα των υπαιτίων και στις αναμονές των θιγομένων κι όταν ο κάθε υπουργός ή υπόλογος εγκαλούνται με λαϊκιστικές συμπεριφορές, ναι , απειλούμεθα (σχετικά) από τα Τάγματα των επομένων γενιών , των μετεξελίξεων του Μιχαλολιάκου και του Γερμενή. Όπως τον ΕΛΑ και την 17Ν επικαιροποίησαν αλλιώτικα ο Μαζιώτης και οι Πυρήνες. Θα ήταν ανόητο να υποθέσουμε πως ο Πολιτισμός και η ευνομούμενη Πολιτεία θα αφανίσουν τα ένθεν κακείθεν αυγά του φιδιού. Η κυκλικότητα των φαινομένων ιστορικά δεν σηματοδοτεί παρατεταμένη αισιοδοξία. Άλλωστε μπορούν να εισαχθούν άλλου τύπου τρομοφασισμοί , σαν κι αυτόν του Τσετσένου στην Γαλλία , και σ΄αυτούς να προστεθούν απολειφάδια του παρακρατικού και ποινικού υποκόσμου. Όσον ως κοινωνία συνωμοσιολογούμε διαρκώς πότε για τον κορονωιό , πότε για τους Εβραίους, πότε για τους Ευρωπαίους ,τότε απειλούμεθα .Η κάθε ΧΑ ,εδώ η αλλού , κρυφίως φασιστική ή ισλαμικά φονταμενταλιστική δεν είναι παρά το ανεστραμμένο είδωλο της ειδεχθούς ελλειμματικότητάς μας ως ανθρώπων και ως κοινωνίας. Η Ελλάδα που μπορεί σιγά σιγά να φτιάχνεται με ανθρώπους κανονικούς Έλληνες Ευρωπαίους, που κατά κανόνα δεν φοροδιαφεύγουν, εργάζονται, καινοτομούν κι αντιστέκονται στις συντεχνίες και στον παρασιτισμό ,θα ενοχλείται μα θα είναι σε θέσει να δρα με όπλο την κατανόηση των παλιών ιστοριών και την ανεμπόδιστη γνώση του σήμερα.
Υ.Γ..Όπως κλείνω το κείμενο ,θυμάμαι τότε στην Γαλλία τον αποκλεισμό του Λιονέλ Ζοσπέν από τον 2ο γύρο των Προεδρικών εκλογών. Οι αναλυτές είχαν εντοπίσει σωρηδόν μετακινήσεις ψηφοφόρων λαϊκότροπων μικρών ριζοσπαστικών κομμάτων αλλά και του ΚΚΓ απευθείας στον Λεπέν. Ε! Κάτι θέλει να πεί και γιά τα δικα μας. Αλλά και τώρα που ο Εμμανουέλ Μακρόν , σήκωσε όχι μόνο την φωνή της χώρας του , όχι μόνο της διστακτικής ΕΕ μα κήρυξε συνοπτικά εκ νέου τον λόγο του Ντιντερό , του Ρουσώ , του Λοκ που είναι παγκόσμιος ο δυτικός φεντεραλισμός θα αρχίσει να ορίζει αλλιώς την πορεία του με νέες αναλύσεις για εκείνη την πολυπολιτισμικότητα , που εμπράκτως απέτυχε και για τους όρους επιβολής του νεωτερικού δυτικού κεκτημένου , με αντίπαλο την παγκόσμια κορεκτίλα του απέναντι άκρου των ψεκασμένων . Όμως και τα δύο αυτά καινούργια ανόητα δογματάκια των νέων ιδεοληπτικών είναι διαβρωτικά όχι γιατί σκοτώνουν σαν τους φασίστες , μα γιατί διαβρώνουν τον πολιτισμό από μέσα κάνοντας την ανεκτικότητα Κερκόπορτες παραβιάσεων του συλλογικού μας Είναι.