Είναι κάποιοι πολιτικοί που δεν κρύβουν λόγια , όχι από παρόρμηση, αλλά αφού το σκεφτούν πρώτα. Η επισήμανση του Κ. Σημίτη,για τις προχθεσινές καρικατούρες εκτρόπων, που οδήγησαν σε μια παντελή έλλειψη ανθρώπινου και πολιτικού σεβασμού προς τον Α/πρόεδρο της Κυβέρνησης, ήταν ευθεία και οξεία. Συνδέθηκε δε αμέσως με την αξέχαστη φράση περί υπάρξεως χρημάτων και την αποτυχία , με κατεβασμένα τα κεφάλια , των πρώτων ανακοινώσεων παροχών της τότε Κυβέρνησης.
Αλλά επειδή δεν μπορούσε να γίνει αλλιώτικα ο ελεγχόμενος θυμός του πρώην Πρωθυπουργού, μετατράπηκε σε μια σύντομη και πεντακάθαρη κατάθεση πραγματιστικής σκέψης. Συγκρατώ ( με δικά μου λόγια ):
1. Ο τόπος δεν χρειάζεται μιαν άλλη όαση παλαιοκομματικών από ντουλάπια της Ιστορίας. Εδώ υποθέτω πως αναφέρονταν και σε σημερινές πρακτικές και ανθρώπους, πέρα από ηλικίες, αλλά με παρούσες, έστω και επικαιροποιημένες, σκουριασμένες αντιλήψεις , που όμως λάμπουν στην αρχή, ενώ είναι καταδικασμένες στο σκοτάδι και στο εκούσιο πολιτικό ψεύδος .
2. Αυτό, που μάθαμε να αποκαλούμε Κ/αριστερά, έχει πολύ δρόμο να διαβεί ώστε ν’ αβγατίσει και να κερδίσει , αλλά όποιοι το επιθυμούν μπορούν να βρουν τον δρόμο της δημιουργίας και της σύγκλισης, πιο εύκολα απ’ ότι φαίνεται στις καθημερινές αναλύσεις, αρκεί να το καταλάβουν, να το θελήσουν και μετά να το οργανώσουν.
3. Η κίνηση αυτή, οφείλει να’ χει κι άλλα πρόσωπα, εκτός από αρκετά σημερινά, που να μπορούν να σκέπτονται σύγχρονα, αντιποπουλιστικά και μεθοδικά, όσο για τα χρόνια ζωής τους δεν έχει και μεγάλη σημασία λέω εγώ, αφού η σκέψη και η δυνατότητα ιεράρχησης δυνατοτήτων, είναι εκείνη που μετράει.
3.Προφανώς και είναι καλή εξέλιξη η σταδιακή αποχώρηση της Τρόικα, αλλά ένας επαρκής έλεγχος των όποιων συμφωνημένων, έτσι κι αλλιώς, θα υπάρχει. Και βέβαια, δεν ξέρω κανέναν που να δανείζει πχ. 500 Ε στον άλλον, και μετά επί μακρόν να τρώει κουτόχορτο αδιαφορώντας για την επιστροφή του ποσού, εκτός κι αν μιλάμε με όρους μεταφυσικής αντιλήψεως φιλανθρωπίας.
4.Τό ζήτημα δεν είναι μόνον ο ΕΝΦΙΑ, οι δόσεις του, οι αδικίες του ή τα κυβερνητικά οργανωτικά αλαλούμ, αλλά και το πόσο οι επιμέρους πολιτικές, τώρα πια , συμμαζεύονται, ομογενοποιούνται κατά το δυνατόν και εντάσσονται ή δεν εντάσσονται σε μια πολιτική στόχων και σταθερών βηματισμών.
5. Το ζήτημα των χρεών μας και της επιθυμητής μείωσης τους είναι πολύ πιο σύνθετο και δύσκολο, απ’ ότι συνήθως παρουσιάζεται κι αφού παραμένουμε στην ΟΝΕ και ξαναρχίσαμε σιγά- σιγά να επανεμπλεκόμαστε με τον ιδιωτικό δανεισμό, θα χρειαστούν δύσκολες , έξυπνες και επίπονες διαπραγματεύσεις ικανού χρόνου.
6. Τελικά χρειαζούμενη είναι μια ιεραρχημένη πολιτική στόχων και προτεραιοτήτων, μαζί με το επί μέρους αναγκαίο, μέσα σ’ ένα κατά το δυνατόν σταθερό περιβάλλον.
Αυτά κυρίως συγκράτησα, και σκέφτηκα πως το ένα κολλάει σαν σε αλληλουχία με το άλλο. Κι επειδή υπάρχουν πολιτικοί, αυτός και μερικοί άλλοι, που αυτές τις αλληλουχίες τις εφήρμοσαν κατά το παρελθόν, πότε με καλή επιτυχία και πότε με μικρότερη, ίσως ένας παρόμοιος οδηγός δράσεων βασισμένος κυρίως στο μέλλον, να πρέπει να εφαρμοστεί ή να συμπληρωθεί ή ακόμα και ν’ ανακαλυφθεί. Όμως πρέπει – το είπε ο ίδιος – να ορίσουμε τους ορισμούς των μεταρρυθμίσεων, που όλο τις λέμε, αλλά παραμένουν κατά κανόνα αδύναμες, ανολοκλήρωτες, μπερδεμένες και ελάχιστα εμπράγματες.
Δεν αντιδικώ με κάποιον, που έχει άλλη γνώμη από την δική μου για τον Κώστα Σημίτη, εγώ πάντως συμφωνώ καθ’ ολοκληρία με την προτεινόμενη μεθοδολογία και τις κρίσεις του, όπως και το 2008 για το ΔΝΤ ή πριν λίγα χρόνια για το κούρεμα του χρέους, που απ’ την ανάποδη ήταν η ιερή αγελάδα των όποιων – τότε – πολιτικών.