Ο κόκκινος Ντάνι , είπε τις προάλλες το εξής απλό: τα Κράτη της Ευρώπης, οφείλουν να καταλάβουν το ένα το άλλο, ώστε να προχωρήσουν από κοινού. Υποθέτω, πως εννοούσε την εξέλιξη της ευρωπαϊκής σύγκλισης προς μία ποιοτικότερη συγκατοίκηση. Δύσκολα πράγματα, όμως αυτά.
Στον αντίποδα των λεγομένων του, έχουμε μια δημοσκοπική – κι όχι μόνον –άνοδο του αποκαλούμενου ρεύματος του Ευρωσκεπτικισμού . Σκόπιμα, χρησιμοποιώ την μετοχή «αποκαλούμενο», διότι αυτό το ρεύμα λέγεται έτσι για καλύψει όσο μπορεί, όλα τα άλλα που προηγούνται του σκεπτικισμού αλλά νομοτελειακώς κατατείνουν σ’ αυτόν. Αυτά τα άλλα, είναι εκείνα που πληθωρικώς ως ιδεολογήματα ορίζουν και την Χ.Α. Κι ακόμα, κι αν δεν απεκαλούντο Ευρωσκεπτικιστές, τέτοιοι θα ήταν έστω κι αν μιλούσαμε για την ιδανικότερη μορφή της Ε.Ε. Επιπλέον, ο πλήρης πολιτικός ονοματισμός εντέχνως περικαλύπτει τις ακραίες σκοταδιστικές αντιλήψεις, σε ζητήματα του καθιερωμένου πολιτικού φιλελευθερισμού και της ευρωπαϊκής δικαιϊκής αντίληψης.
Κι αν η Λεπέν κι ο Ολλανδός συνεταίρος της Βίντερς, μετέρχονται εξωραϊστικών, ψευδών όμως, χαρακτηριστικών, που εδράζονται στο ελάχιστο του ευρωπαϊκού κεκτημένου, ενώ ο τρίτος της συντροφιάς Άγγλος Φάλαρζ απλώς υπερτονίζει τον υπάρχοντα προβληματισμό των Άγγλων για την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι άλλοι εταίροι τους, από το παλιό Ανατολικό μπλοκ κυρίως, υιοθετούν σχεδόν συνολικά τον λόγο της Χ.Α. Σκοπός όλων τους είναι μια οξύμωρη αντιευρωπαϊκή Ευρώπη , μόνον γεωγραφικά προσδιορισμένη και οριοθετημένη εντός της κάθε εθνικής ή εθνικιστικής κρατικής και εθνολογικής εσωστρέφειας.
Σκοπός του παρόντος σημειώματος δεν είναι, εκ νέου, να περιγράψει τις ανισότητες ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης αλλά την ανάγκη εθελούσιας συναίνεσης και ουσιαστικής συνεργασίας μεταξύ τους, χωρίς αστερίσκους, με πίστη στους σχεδιασμούς των ιδρυτών της Ένωσης Χάλυβα και Άνθρακα Σούμαν, Μονέ και των επιγόνων τους Ντελόρ, Σπινέλλι, Μιττεράν, Κολ.
Στην Ελλάδα η ψήφος στην ΕΛΙΑ, στο ΠΟΤΑΜΙ, στην ΔΗΜΑΡ αφενός και στην Ν.Δ. αφετέρου σε μια πρωτόλεια ανάγνωση, πρέπει να αθροιστεί ως μία, πούρα, ευρωπαϊκή ψήφος με την συμβολική έννοια μιας μικρής δυναμικής της χώρας στο μέτωπο των αμιγώς ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων. Δεν αποκλείω εξ ορισμού, τον ΣΥΡΙΖΑ από αυτή την συμβολική άθροιση, αλλά το ό, τι σήμερα τίθεται ανεπίκαιρα από τους Λαφαζανιστές και άλλους δυνητικό ζήτημα δραχμής με κάνει καχύποπτο για τον αριθμό των αστερίσκων της πολιτικής τους μέσα στην Ε.Ε.
Όπως ψάχνουμε συναινέσεις στην χώρα μας, έτσι επιβάλλεται ν’ αναζητηθούν τέτοιες σε υπερεθνικά επίπεδα ανάμεσα στους φορείς της Ε.Ε. Η αναζητούμενη άλλη συνολική συναινετική πολιτική , θ΄αναδείξει τις χώρες οικονομικά και πολιτισμικά και θα εισφέρει στην μετατόπιση κάποιων χωρών από ηγεμονικές, που είναι σε ισχυρές, μεταξύ ίσων.
Διαστέλλοντας την άποψη της Χάνα Άρεντ, για τον κοινωνικό κατακερματισμό και τις νομοτέλειες ολοκληρωτικού πολιτικού χαρακτηριστικού, που τον συνοδεύουν μπορούμε να υποθέσουμε πως η έλλειψη πολιτικής συνοχής των χωρών, που απαρτίζουν την Ευρώπη μπορεί να δουλέψει αποδομητικά, προς την την κατεύθυνση του Ευρωσκεπτικιστικού δρόμου κι αυτός με την σειρά του προς μικρές ή μεγαλύτερες εθνικές εκτροπές.
Όταν έπεσαν οι δικτατορίες των Σαλαζάρ, Φράνκο και Παπαδοπουλαίων, οι δημοκράτες ηγέτες, αστοί, που τους διαδέχτηκαν ζήτησαν την ένταξή τους στην τότε ΕΟΚ, με πολιτικά κριτήρια και μόνον, που αφορούσαν στην εμπέδωση της αστικής δημοκρατίας και στην μελλοντική αποφυγή ολοκληρωτισμών – και – με την θεσμική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Κλείνοντας ετούτο το κείμενο, θεωρώ πως η αθροιστική ελληνική ψήφος, προς την μεριά του ιδεώδους της Ευρώπης, ουδόλως αλλοιώνει την αντιπαράθεση και την διαφορετικότητα των ελληνικών κομμάτων , απλώς εντοπίζει οριστικά το γήπεδο εντός του οποίου θα γίνονται οι αγώνες.
Προφανώς άλλη η Ν.Δ., άλλη η ΕΛΙΑ, άλλη η ΔΗΜΑΡ, το ΠΟΤΑΜΙ και η ΔΡΑΣΗ μα όλα όσα προαναφέρθηκαν δεν έχουν σχέση με το μισό ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ και το αγκυλωμένο ΚΚΕ.
Υ.Γ. Θυμάστε πόσο λοιδωρήθηκαν ο Κύρκος, ο Ηλιού και ορισμένοι αστοί πολιτικοί, όταν το 1974 μετά την επάνοδο Καραμανλή , πρότειναν την ελάχιστη ενότητα και ομοψυχία, παράλληλα με την διαφορετικότητά τους;