Λέω   μ ά τ ι  στην επικεφαλίδα , οπότε να πούμε δυό πράγματα κι αποδώ για την περίεργη , σε πρώτη και δεύτερη ανάγνωση ,  τοποθέτηση στην θέση του ΓΓ ΥΠ.ΠΡΟ.ΠΟ. του κ.Τσουβαλά . Χωρίς κλαυθμούς και οδυρμούς καθώς ετούτη η τοποθέτηση δεν παρήγαγε  φυσικές καταστροφές  μα ανέσυρε νωπές μνήμες , ίσως δια παντός ανεξίτηλες .

Προσπερνώ πολλά οργισμένα που γράφτηκαν , τα περισσότερα ορθώς – κι από μένα λέχθηκαν , επίσης – για να πω πως ο εν λόγω κύριος έχει δικαστικώς νομιμοποιηθεί ως ανεύθυνος του δυστυχήματος στην βάση της λειτουργίας της Πολιτικής Προστασίας αφενός  και της επικουρικής δραστηριότητος εν προκειμένω της ΕΛΑΣ , στην οποία τότε ήταν επικεφαλής. Όμως κάθε τι νόμιμο –γενικώς – δεν είναι και ηθικό , μιας και η συλλογική μνήμη έχει συγκρατήσει , μεταξύ των άλλων , δυό πτυχές εκείνου του φρικτού δρεπανηφόρου απογεύματος , που αφορούν στην ΕΛΑΣ .

Το ένα είναι οι αμήχανοι πανικόβλητοι τροχονόμοι , που μη ξέροντας τι να κάνουν έστρεφαν τα οχήματα προς τα εκεί που πήγαινε η φωτιά ενώ σε λίγη ώρα πολλοί από αυτούς , ως τραγικοί αμφίσημοι  ήρωες , έσπευδαν υπό την ανθρωπικήν ιδιότητα να συνδράμουν με κίνδυνο και της δικής τους ζωής.

Το δεύτερο είναι η παρουσία του – και μάλιστα με αυστηρότητα ύφους – σ΄εκείνο το περίφημο συμπόσιο της αποκρύψεως των ζημιών και των νεκρών , πράγμα που είμαι βέβαιος πως κι ο τότε ΠΘ θα θέλει πλέον να λησμονήσει. Προκύπτει δηλ. ζήτημα συμπεριφοράς  και εκφοράς δημοσίου – κι όχι προσωπικού – Ήθους  στις στιγμές εκείνες . Χίλια δυό άλλα προσόντα κι αν υπάρχουν , η εκφορά Ήθους στην ώρα του αφανισμού είναι ο Κριτής ..και τον έκρινε ως προς αυτό .

Κατά συνέπεια το ζήτημα δεν αξιολογείται ως υπόθεση ποινικής ή άλλης ευθύνης – που δικαστικά δεν έχει  , αλλά ως ηθικό συμβάν . Και νομίζω πως , όταν κάτσει ο μαζεμένος γενικά κουρνιαχτός των 5-6 ημερών , η υπόθεση θα θεραπευθεί αρμοδίως αφήνοντας όμως μια πρώτη ουλή .

Ωστόσο και κυρίως ….

….αποτελεί καταστροφική υπερβολή το μην βάλεις κι άλλες επετειακές – υπό την ευρείαν έννοια – στιγμές στο τάσι της ιδιότυπης ζυγαριάς .Σαν τι ; Να θυμάμαι έτσι απλά , όπως κι εσείς , τις πρώτες αντίστοιχες ώρες της κυβερνήσεως του 15 , που μόλις απήλθε.

Τον Γιάνη Βαρουφάκη να είναι έτοιμος να δώσει μπουνιά στον Γερούν , τον τότε Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μαρτίνο Σουλτς  να φεύγει τρέχοντας και φοβισμένα από την συνάντηση με τον ΠΘ Αλ.Τσίπρα , πάλι τον Γιάννη να κάνει αντίσταση μη παίρνοντας επιστροφές από ομόλογα που κάθονταν και περίμεναν , τον εργολήπτη Δ.Ε. Α. Φλαμπουράρη , υπεύθυνο πιστοληπτικών συνεργειών της Κυβέρνησης να διερωτάται -με την φραπεδιά – περί του ποιος χρωστάει σε ποιόν και να λέει πως στην τελική όλα είναι ατμός , κανένας δεν χρωστάει σε κανέναν….και σιγά σιγά οι αχρείαστες στάσεις πληρωμών με εισηγητή τον Π.Λαφαζάνη , ώστε τα κονδύλια να γίνουν συντάξεις – μισθοί  ώστε να μην υποχωρήσουμε  παίρνοντας  αυτά που δικαιούμαστε ….όλα από τον ΟΠΕΚΕΠΕ του Υπ. Γεωργίας  ξεκίνησαν …στην πορεία προς την δραχμή …την οποία ανοιχτά προπαγάνδιζαν όλοι πλην Χουλιαράκη – άλλο μυστήριο κι αυτός – με υπεύθυνους αντιφωνήσεως τους πάντες , από τον Κ. Λαπαβίτσα ως τον δικαστή Π.Νικολούδη , από την Ζ. Κωνσταντοπούλου  και τους ανυπόδητους συνεργάτες της  ως τον ίδιο τον τότε ΠΘ και τον κακό – και καλά – συγκυβερνήτη Π. Καμμένο , επιχειρηματία σήμερα πολλών και διαφόρων επιτηδεύσεων.

Σήμερα , με την παραμένουσα υπόμνηση και αναμονή , του συμβολικού κορυφαίου ζητήματος μνήμης στο ΥΠ.ΠΡΟ.ΠΟ τι έχουμε ως πρώτες δοκιμαστικές ενδείξεις , καθώς  επίκεινται οι προγραμματικές δηλώσεις ;

Άμεση τροποποίηση του Ασύλου , εκείνου που τον τελευταίο καιρό , επέτρεψε να φτιαχτούν αυθαίρετα ναρκεμπόρων και παραβατικών εντός Πανεπιστημίων , εντός Δημόσιας Περιουσίας.

Προγραμματισμός για παρεμβάσεις σε άβατα εγκληματικότητος κάθε χροιάς μα και την απάντηση των επινοικιαστών των αβάτων προς τον Υπουργό , πως έτσι και τολμήσει θα χυθεί αίμα. Σαν και το αίμα τότε του υπασπιστή αειμνήστου Βασιλάκη , ας πούμε. Ή πρόσφατα στην Athens Voice.

Α , μην ξεχάσουμε και το πρώτο δειγματολειπτικό του επιτοκίου του 7ετούς ομολόγου για περίπου 2,5 δις : 1,88%.

Βλέπουμε μια τάχυνση των διαδικασιών του Ελληνικού , συμβολική επένδυση μα ταυτοχρόνως ουσιώδης , με την απόρριψη από το ΣτΕ των μόνιμων περιβαλλοντικών – αρχαιολογικών αιτιάσεων , που συνήθως γίνονται για να επιβληθεί η ακινησία και να μην χάσουν το συνήθειο τους 200 καθ΄έξιν ή επάγγελμα ακτιβιστές – που λένε – , μα να μαραζώνουν δεκάδες δράσεις και συνακόλουθα να πεινάνε εργάτες , επιστήμονες , προμηθευτές  με  επενδυτές να χάνουν τα λεφτά τους χάριν του Καφκικού Κρατισμού.

Η χώρα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι είπε  ,πιθανόν και με έπαρση ο Υπουργός ,- όμως δεν είναι το μείζον αυτό – εννοώντας την παρακρατική μεθόδευση του ΑΜΚΑ ως χρηστικού εργαλείου λαθραίας εισόδου – εξόδου και αυτοί που κάμανε τα κόλπα , βρε ναι… οι φιλάνθρωποι , στις 17 Ιουνίου ψέλλισαν κάτι ανθρωπιστικά του στυλ …η ζωή είναι μοναδική για όλους , λες κι όλοι έμεις είπαμε κάτι άλλο ή είπαμε οι διαθέτοντες την συνήθη κάρτα να μην έχουν την ίδια με μας περίθαλψη , καίτοι ημιάθλια για αμφότερους.

Ακούω να εγκαλούνται οι κυβερνώντες , από το ΚΙΝΑΛ κυρίως , για τον τρόπο στελεχώσεως της  Κυβερνήσεως ΑΕ – που λέει κι ο Αρχηγός της μείζονος Αντιπολιτεύσεως Α.Τσίπρας – και να υπενθυμίζουν την τοποθέτηση με διαγωνισμό των ΓΓ που τότε είχαν θεσπίσει. Εξαίρετη ιδέα , μόνο που η ζωή έδειξε πως χρειάστηκαν 2 χρόνια για να τοποθετηθούν , τις αρμοδιότητες ασκούσαν ίσαμε τότε Γ.Δ/ντες με ο, τι αυτό συνεπάγονταν και τα Υπουργεία ανά δίμηνο άλλαζαν περιεχόμενο και όνομα , όπως λέγαν οι πειραματικοί ομόκεντροι κύκλοι του ΓΑΠ. Καταλαβαίνετε  τους δαιδάλους του ελληνικού Κρατισμού από το ο, τι κανένας ΠΘ από τον Κ.Σημίτη  ως τώρα – του Α.Τσίπρα περιλαμβανομένου – δεν μπόρεσε να επιβάλλει λιτό αριθμητικά Υ.Σ . 20 ανθρώπων όπως αλλού . Απλώς δεν δουλεύει , δεν υλοποιείται στην χώρα των πολλών και επικαλυπτομένων αρμοδιοτήτων και των πάμπολλων δημοσίων υπαλλήλων ανεξιχνιάστων αρμοδιοτήτων .

Κλείνοντας να αναφέρω πως το πυκνό διάστημα ως τον Δεκέμβριο θα δώσει πολλές ειδήσεις για τα Θεσμικά…Σύνταγμα , Εκλογικό , Προεδρία , Αναθεωρήσεις  αλλά και θα τροχιοδρομήσει τις πρώτες ράγες του οικονομικού μοντέλου που θα δώσει ελπίδα κι ανάσες , σαν κι αυτές που είχαμε μισοδεί τον χειμώνα του 14.

Είπα θεσμικά και η σκέψη ασυναισθήτως πάει – χωρίς ίχνος προσωπολατρείας – στον κοινοβουλευτικώς απόντα Ευ.Βενιζέλο …η ιστορία θα κάνει λογαριασμούς , ήδη έκανε και συνεχίζει.

Κατά συνέπεια και υπό την αίρεση της χρόνιας αποτελεσματικότητας  στον δρόμο προς το κανονικό – με πολλά πίσω στην πορεία , λάθη , συμβιβασμούς , απογοητεύσεις – ας βάλουμε στο τάσι της ζυγαριάς κι όλα ετούτα κι όσα άλλα παρεμφερή λησμόνησα μαζί με το ατόπημα – που θα λυθεί , ελπίζω – του ΓΓ.

Άλλο ζήτημα το σφάλμα κι άλλο το τσουβάλιασμα των πάντων , που αδικεί συχνά και τον ίδιο τον θυμό .

Το δίκιο είναι ζόρικο μα οφείλουμε να το ιχνηλατούμε εξαντλητικά έως νευρώσεως.