Την Κυριακή τελειώνουν τα ψέματα. Η ψυχρή πραγματικότητα την επόμενη Δευτέρα θα προσγειώσει τον όποιο νικητή των εκλογών ανώμαλα. Λίγες ώρες πριν την κρίσιμη ώρα της κάλπης ας επιχειρήσουμε μια αξιολόγηση των δεδομένων. H επιθυμία του εκλογικού σώματος για αλλαγή Κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη.
Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται επίσης δεδομένη. Από δω και πέρα όμως αρχίζουν να περιπλέκονται τα πράγματα:
- Ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ θα τον ψηφίσουν, όπως είναι άλλωστε εύλογο ,με την προσδοκία ότι θα εφαρμόσει το πρόγραμμα του ακόμη και αν διαισθάνονται ότι ούτε λεφτά υπάρχουν ,ούτε οι διεθνείς υποχρεώσεις μιας χώρας καταργούνται ετσιθελικά. Ένα όμως άλλο μεγάλο ποσοστό, θα ψηφίσει με την αυθαίρετη βεβαιότητα ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα εφαρμόσει το πρόγραμμα του. «Σιγά μωρέ μην κάνει αυτά που λέει», είναι το σύνηθες σχόλιο. Σε κάθε περίπτωση είναι βέβαιο ότι μια από τις δυο ομάδες θα διαψευστεί οικτρά και μάλιστα σύντομα.
- Παρ’ολο που μεγάλο μέρος της κριτικής του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον των κοινωνικά ανάλγητων πολιτικών λιτότητας είναι σωστό, το βασικό ερώτημα είναι πως μπορούν να αλλάξουν αυτές οι πολιτικές; Bάζοντας τους εταίρους μας να χορέψουν πεντοζάλη μέχρι εξαντλήσεως η με πειθώ, συμμαχίες και σεβασμό μιας κουλτούρας που έχει στο DNA της την λογική του συμβιβασμού;
- Oσοι γνωρίζουν έστω και στοιχειωδώς πως λειτουργεί η Ε.Ε. και τι εσωτερικές διεργασίες γίνονται αυτή την περίοδο για μια σειρά κρίσιμα για το μέλλον της ζητήματα, κατανοούν ότι δεν υπάρχει πιθανότητα ούτε μια στο εκατομμύριο να γίνει αποδεκτή μια λογική κουρέματος του χρέους και μάλιστα δραστικής η η πλήρης απουσία «κάποιας μορφής» προγράμματος όπου θα συνυπάρχουν αμοιβαίες υποχρεώσεις και διευκολύνσεις.
- Οποιαδηποτε μονομερής κατάργηση υπαρχουσών δεσμεύσεων θα θεωρηθεί αιτία πόλεμου. Θα σημάνει πρακτικά ότι η Ελλάδα de facto, έστω και προσωρινά, μέχρις ότου υπάρξει, αν υπάρξει φυσικά, μια νέα συμφωνία θα τεθεί εκτός του ευρωσυστήματος. Οι ιστορικής σημασίας αποφάσεις που αναμένονται σήμερα από την ΕΚΤ και τον κ. Ντράγκι, στο κομμάτι τους που θα αφορά την Ελλάδα, θα πείσουν και τον πιο άπιστο Θωμά για τα παραπάνω.
- Παρ’ολον ότι η Ελλάδα όσο είναι ‘καλυμμένη’ από κάποιο πλαίσιο προγράμματος είναι ασφαλής, εάν υπάρξει οποιοδήποτε κενό σ’αυτή την κάλυψη, ο κίνδυνος ‘ατυχήματος’ γίνεται απολύτως υπαρκτός.
- Ειναι λοιπόν σαφές ότι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ,όπως τουλάχιστον μπορεί να αποκωδικοποιηθεί ανάμεσα σε τόσες αντιφατικές τοποθετήσεις, είναι από προβληματική έως επικινδυνη, ακομα και εάν κάποιοι από τους στόχους του είναι επιθυμητοί. Παρ’ όλα αυτά ζητά με αδικαιολόγητη για υποτιθέμενο αριστερό κόμμα έπαρση αυτοδυναμία παρόλο που γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε πρακτικά κάτι οριακά κοντά στο 35%.
Έφτασε λοιπόν η ώρα της ευθύνης για το εκλογικό σώμα. Με το ένα χέρι στην καρδιά και το άλλο στο μυαλο, πρέπει να αποφασίσει πόσο μεγάλο ρίσκο είναι διατεθειμένο να αναλάβει. Ειδικά στην περίπτωση της επιλογής Κυβέρνησης, το «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται» μπορεί να σημαίνει κάποιο μοιραίο και μη ανατρέψιμο λάθος.
Άρα πράξη στοιχειώδους σωφροσύνης είναι η μη παραχώρηση στον ΣΥΡΙΖΑ λευκής επιταγής χωρίς μάλιστα να γνωρίζουμε ποια συνιστώσα θα πάει στο ταμείο να την εξαργυρώσει. Με την ίδια και ίσως μεγαλύτερη ένταση μπαίνει και η κρισιμότητα της επιλογής του τρίτου κόμματος. Θα θέλαμε, θα θέλατε την Χρυσή Αυγή παρ’ όλα όσα γνωρίζουμε πλέον γι αυτήν; Πραγματικά εφιαλτικό, αδιανόητο σενάριο.
Εξάλλου τι ουσιαστική χρησιμότητα θα είχε για την κυβερνησιμοτητα της χώρας μια τρίτη διερευνητική εντολή στο ΚΚΕ;
Θα θέλατε τέλος τον κ. Βενιζελο να παραμείνει , ως νέος Γκένσερ, ισόβιος Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και βασικός διαπραγματευτής με τους εταίρους μας;
Χωρίς διάθεση αποκλεισμού κανενός φιλοευρωπαϊκού και δημοκρατικού κόμματος την επόμενη μέρα, το Ποτάμι στην τρίτη θέση και μάλιστα με όσο πιο υψηλό ποσοστό γίνεται ,είναι η καλλίτερη εγγύηση για την ‘ασφάλεια’ της χώρας και το ισχυρότερο μήνυμα αισιοδοξίας και αξιοπιστίας που μπορεί να στείλει ο ελληνικός λαός στους ευρωπαίους εταίρους μας.
Ακόμα και αν ανατραπούν όλες οι προβλέψεις, το ΠΟΤΑΜΙ τρίτο και ισχυρό κόμμα πρέπει να είναι η μόνη σταθερά των εκλογών της επόμενης Κυριακής.