Δεν είναι όλοι ίδιοι και δεν είναι όλα ίδια. Η χώρα μας θα μπορούσε να κάνει τη μεγάλη στροφή και να περάσει σε μια εποχή ανάπτυξης και παραγωγής εάν είχε μια κυβέρνηση με μεταρρυθμιστική βούληση, διαχειριστικές ικανότητες και αποφασιστικότητα για τις μεγάλες τομές που θα απελευθέρωναν την ελληνική οικονομία και τις δημιουργικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας.
Θα θέλαμε να δούμε στα κρίσιμα υπουργεία τον Τ. Γιαννίτση, τον Γ. Χουλιαράκη, τον Γ. Μουζάλα, τον Στ. Δήμα, τον Ν. Χριστοδουλάκη, τον Β. Ράπανο, την Α. Διαμαντοπούλου, τον Ν. Διαμαντούρο, τον Μ. Ματσαγγάνη, τον Ν. Αλιβιζάτο, τον Π. Τσακλόγλου, τον Γ. Παγουλάτο και άλλες προσωπικότητες με γνώση, ήθος και διορατικότητα που μπορούν να καταθέσουν τις δυνάμεις τους για να υπάρξει πρόοδος.
Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση αρίστων και, αν αυτό συνέβαινε, θα ήταν το πραγματικά «νέο». Η κομματικοποίηση του κράτους και η νομή της εξουσίας με ποσοστώσεις και πιστοποιητικά αφοσίωσης στον αρχηγό είναι το «παλιό».
Ενα πετυχημένο κράτος χρειάζεται πετυχημένους υπουργούς. Πρόσωπα υπάρχουν. Βούληση;