Η απόλυτη δημοκρατική διαδικασία της έκφρασης της λαϊκής συνείδησης που δεν είναι άλλη από την άσκηση του δικαιώματος του πολίτη να εκλέγει αυτούς που θα τον εκπροσωπούν καλύτερα, που θα παλεύουν για να διαμορφώσουν μια νέα πορεία στον τόπο, μια πορεία με προοπτική γι’ αυτόν και τον τόπο του, ενέχει μέσα της πέρα από την αυτονόητη βαρύνουσα σημασία και μια αίγλη και ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Ήδη στα πηγαδάκια, οι συζητήσεις, έχουν ανάψει. Τα μέσα αρέσκονται στο να σχολιάζουν τις κομματικές επιλογές για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και τις ευρωεκλογές.
Πρώτες δημοσκοπήσεις, πολυσυζητημένα πρόσωπα, έντονο παρασκήνιο παρατηρείται. Επίσημοι υποψήφιοι ή αντάρτες, ανεξάρτητοι ή κάτω από την προστασία της κομματικής ομπρέλας; Δημοφιλείς ή outsiders; Και χίλια δυο άλλα ερωτήματα που προκύπτουν, που θα επακολουθήσουν και που όλοι λίγο έως πολύ φανταζόμαστε.
Επειδή όλα στη χώρα μας συμβαίνουν με χρονοκαθυστέρηση, γεγονός που φυσικά έχει λόγο και αιτία, και το οποίο θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να προσεγγιστεί σε μια άλλη χρονική συγκυρία, κάτι για το οποίο δεσμεύομαι, έτσι και τώρα λοιπόν αναλωνόμαστε σε τέτοιου είδους μικροκομματικό παρασκήνιο και χάνουμε την ουσία.
Ποια είναι όμως τελικά η ουσία πέρα από την αίγλη των προσώπων και των διαδικασιών;
Οι εξελίξεις ραγδαίες, η ταχύτητα των αλλαγών μεγάλη, το πολιτικό σκηνικό ακόμη έχει την εικόνα(και να με συγχωρείται για το παράδειγμα), ενός ασθενή που συνέρχεται από το σοκ της επέμβασης που έχει υποστεί και δε γνωρίζει αν έχει πλήρως ιαθεί, ή αν θα υποβληθεί σε νέα επέμβαση.
Τα πολιτικά κόμματα, θεατές στο ίδιο έργο, να προσπαθούν συνεχώς να ισορροπήσουν μεταξύ των παλιών και φθαρμένων πρακτικών που τα γαλούχησαν και των νέων και ρηξικέλευθων, των ριζικά διαφορετικών προτάσεων και λογικών που πρέπει να διατυπώσουν, αλλά δε μπορούν γιατί οι αμαρτίες που τους βαραίνουν είναι πολλές.
Και από την άλλη οι αποδέκτες αυτών των πολιτικών, οι πολίτες, φανερά προβληματισμένοι, καχύποπτοι, έκπληκτοι και ενοχλημένοι, μη βλέποντας σχεδόν κανέναν εντός και εκτός κυβέρνησης να παράγει προτάσεις, να αντιλαμβάνεται το ρόλο του όπως θα έπρεπε, παρασύρονται από λογικές διχασμού, από τις λογικές του άσπρου και του μαύρου.
Δεν υπάρχει πλέον άσπρο ή μαύρο.
Λύση είναι μόνο η συναίνεση και η συνεργασία, η ανταλλαγή εποικοδομητικών θέσεων, της σημασία της οποίας έχω τονίσει σε προηγούμενα άρθρα μου και ίσως να γίνομαι και κουραστική.
Γι’ αυτό και η ουσία των επικείμενων εκλογών του Μαΐου, είναι και τα πρόσωπα, η ανανέωσή τους με βάση το ήθος, την εντιμότητα και τη συνέπεια των λόγων και των πράξεών τους μα και η ουσία που έχουν οι θέσεις, οι προτάσεις που έχει να επιδείξει ο κάθε υποψήφιος συνδυασμός, το πρόγραμμα για την πόλη και τους πολίτες.
Η τοπική αυτοδιοίκηση, πρέπει να απαγκιστρωθεί από τα πολιτικά κόμματα, να χειραφετηθούν οι τοπικές κοινωνίες, να κάνουν τις δικές τους επιλογές και κοινωνικές συμμαχίες, τις δικές τους παρεμβάσεις για τον τόπο τους, να αναδείξουν τους ανθρώπους τους, τις δημιουργικές τους ομάδες, αυτούς που παράγουν, που δημιουργούν, που προσφέρουν στην πόλη τους, που έχουν ζήσει τις δυσκολίες, που γνωρίζουν ενδεχομένως με ποιο τρόπο μπορούν να τις περιορίσουν και να διαμορφώσουν μια πιο όμορφη καθημερινότητα.
Αν η τοπική αυτοδιοίκηση, κατορθώσει λοιπόν να αποκτήσει τον ανεξάρτητο χαρακτήρα που της αρμόζει, να δημιουργήσει ένα μοντέλο διοίκησης και λειτουργίας διαφορετικό από αυτόν που μέχρι τώρα επικρατούσε και να επιχειρήσει να δημιουργήσει δομές ανταγωνισμού, προάγοντας την επιχειρηματικότητα, αφού πρώτα και κύρια όμως οι μεταρρυθμίσεις περάσουν από την κεντρική στην περιφερειακή και στην τοπική διοίκηση, τότε μόνο θα επιτύχει την εκπλήρωση του ρόλου της.
Η ανάπτυξη επίσης, κοινωνικών υπηρεσιών και δομών, θα πρέπει να είναι προτεραιότητα, ώστε να ενισχυθεί η αλληλεγγύη μεταξύ των μελών των τοπικών κοινωνιών.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν πράξη, όταν υπάρξουν συγκεκριμένοι στόχοι, διαφάνεια, εκσυγχρονισμός του δυναμικού, καινοτομία και δημιουργικότητα.
Ελπίζω να επικρατήσουν τέτοιου είδους λογικές, έχουμε δρόμο βέβαια ακόμη μέχρι τις εκλογές, αναμένουμε με αγωνία…
Ας μη μείνουμε άλλο κρυμμένοι πίσω από την αίγλη της εικόνας αλλά της ουσίας.