Θλιβερή η εικόνα στο Κοινοβούλιο χτες. Ο Πρωθυπουργός άλλοτε εγκαλούσε τον Μητσοτάκη να αποδείξει ότι είναι προοδευτικός και..φιλελεύθερος..» κι άλλοτε βάφτιζε τον Καμμένο ..κεντροδεξιό, και όλα αυτά με μια αντιπαράθεση πολεμική, την στιγμή που χρειάζεται απαραιτήτως σύμπνοια αν όχι συνεργασία με όλες της δημοκρατικές δυνάμεις ενόψει τραγικών οικονομικών ζητημάτων, που θα φανούν την δυσκολότερη στιγμή για την έξοδο στις αγορές, στις αρχές της επόμενης χρονιάς. Έδειξε την προχειρότητα με την οποία πολιτεύεται.
Ο Μητσοτάκης, πιο συγκροτημένος, το θέμα με τους εξωγήινος πώς του ήρθε; ‘Έδειξε την αδυναμία του. Θα αρκούσε να επικαλεστεί την ανακοίνωση των παιδοψυχολόγων, αντί να αναφέρεται σε έναν φίλο του ανώνυμο. Προχειρότητα, αφέλεια; Δεν ξέρω, αλλά και το ‘’προσόν’’ ότι τα ιδία είπε και ο καθ΄ύλην αρμόδιος υπουργός , ισχυριζόμενος ότι κι αυτός ήταν για τα 18 χρόνια, αλλά πήγαν τρεις οικογένειες κλαίγοντας για το πραγματικό πρόβλημα και πόνο των παιδιών τους, κι έτσι το κατέβασε τα 15..Μα καλά, δεν φρόντισε να ρωτήσει ειδικούς νομικούς, ψυχίατρους και συναδέλφους του από την Ένωση?
Το »μέλλον κόμμα» διασπασμένο την πιο κρίσιμη στιγμή της πορείας του για ενότητα του μεσαίου χώρα εν όψει των εκλογών για την αρχηγία. Και όχι μόνο στην Βουλή, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις του Δημάρχου και την απάντηση της κ. Γεννηματά, την στάση της ΔΗΜΑΡ και την απουσία άλλων, ξεκινάει σαν ένα ενιαίο κόμμα με τέσσερεις γραμμές.
Ο Λεβέντης ανεκδιήγητος και αδιάβαστος. Κρίμα που είναι και εν μέρει Κυθήριος..
Οι Καμένοι χαμένοι και πνιγμένοι στον βάλτο της εκδίκησης και της λατρείας της εξουσίας, από πού να αρχίσεις, και που να τελειώσεις. .
Για την Χ.Α. δεν ασχολούμαι μέχρι να βγει η δικαστική απόφαση για το αν είναι μη δημοκρατικό κόμμα ή εγκληματική οργάνωση. Ή και τα δυο.
Η πιο σοβαρή παρουσία του ΚΚΕ, αν και διαφωνώ, είχε αρχή, μέση και τέλος. .
Η πιο θεμελιωμένη του Σταύρου, που όμως επέτεινε τις αμφιβολίες για το ενωτικό εγχείρημα.
κ. Ντάιζεμπλουμ δεν φτάνουν οι χαρούλες σας για να πείσετε ότι είμαστε στο παρά κάτι να γίνουμε κανονική χώρα.
Η έλλειψη στρατηγικού ορίζοντα διαπερνάει το σύστημα, σαν κραυγή πως είμαστε αυτό που είδαμε στην Βουλή. Επιπόλαιοι, ασόβαροι, του άρπα κόλλα. Και σε διαρκή προεκλογική περίοδο, μια και δεν ξέρουμε να κάνουμε τίποτε άλλο.
Όσο για την εκκλησία όσο αγνωστικιστής και αν είμαι, δεν μπορώ να αγνοήσω τον θεμελιώδη ρόλο της στην εθνική μας ταυτότητα. Δηλαδή τι έπρεπε να γίνει;
Έπρεπε με πρωτοβουλία του κ. Τσίπρα να βρεθεί κοινή γλώσσα με τα άλλα δημοκρατικά κόμματα, και στη συνέχεια από κοινού να αποζητούσαν εξαντλητικό διάλογο με την Εκκλησία. Αν στο τέλος δεν έβγαζε άκρη, να προχωρούσε στην νομοθέτηση. Αντ’ αυτού προτίμησε να το παίξει μάγκας που τον πνίγει το δίκιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα-όχι στην Βενεζουέλα- για προφανείς λόγους.
Η άσκηση αυτή θα ήταν χρήσιμη και για το μέλλον. Δηλαδή τι θα κάνουμε όταν έρθει η οδηγία-αν έρθει- για την κατάργηση του ‘’φύλου’’ από τις ταυτότητες και η αντικατάσταση του από το ‘’γένος’’; Και τι θα κάνουμε αν δεν βγούμε στις αγορές; Πάλι τα ίδια, θα μου πείτε. Ο Θεός της Ελλάδας αυτή τη φορά θα είναι μαζί μας. Κι αυτό φτάνει και περισσεύει, όπως αποδείχτηκε μέχρι τώρα. Αν όμως αυτή τη φορά δεν μας βγει, το μόνο που θα μπορούμε να ελπίσουμε ένα ευχέλαιο σε κοινή συνεδρίαση Βουλής και Ιεράς Συνόδου..