«Τάσσομαι και αφοσιώνομαι εις τον λόγον της ενότητας του Πανάγαθου Άρχοντος Φωτός με καρδιά και ψυχή συντονισμένη. Ορκίζομαι στην συμπαντική συνειδητότητα και νομοτέλεια ως μονάδα στην ένωση όλων των ιερών ψυχών όπου η δύναμη τους είναι το κοσμικό πυρ». Είναι ένα μικρό απόσπασμα από τον «συμπαντικό όρκο» των οπαδών του κ. Σώρρα. Αμφιβάλλω αν καταλαβαίνουν και οι ίδιοι το νόημα του κειμένου, μιας και το κείμενο είναι ένα ανορθολογικό παραλήρημα, πασπαλισμένο με λίγο «αρχαίο πνεύμα αθάνατο» και αρκετή αποκρυφιστική μπουρδολογία. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο λόγος του δεν έχει αποδέκτες, και μάλιστα, θεσμικούς.

Γιατί τι άλλο μπορεί να υποθέσει κανείς όταν διαβάζει πως ο δήμαρχος Τροιζήνας έχει υπογράψει με τον Αρτέμη Σώρρα πληρεξούσιο για επενδύσεις 2,3 δισ. ευρώ; Σύμφωνα με το ρεπορτάζ μάλιστα, η συμφωνία έχει μεταθανάτια ισχύ και μόνιμες διεκδικήσεις, από τη στιγμή που ο κ. Αρτέμης Σώρρας θα υποβάλλει «το παρόν αυθεντικό έγγραφο σε οποιαδήποτε νόμιμη ελληνική αρχή ή σε οποιαδήποτε διπλωματική υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών συνδεόμενο με ένα αντίγραφο του πιστοποιητικού γέννησης του, το διαβατήριο του σε ισχύ και να παρουσιάσει τα εκ γενετής σημάδια του όπως μια σχετικά μεγάλη ελιά μεγέθους 6-7 χιλ στο δεξί του μάγουλο, την αξιοσημείωτη σκιά σε σχήμα ελληνικής ακτογραμμής στο κάτω μέρος της κοιλιακής του χώρας και το κάτω μέρος του μέσου δακτύλου στο δεξί του χέρι που έχει μόνιμη δυσλειτουργία – αγκύλωση (δεν κάμπτεται), λόγω ατυχήματος σε νεαρή του ηλικία».[1]

Ενίοτε ο λόγος του κ. Σώρρα συνοδεύεται και από μερικά υπονοούμενα για κάποια μυστικά υπερ-όπλα και για κάποιες νέες διαστημικές τεχνολογίες με αρχαιοελληνικό μανδύα, που έχει δήθεν αγοράσει η Αμερική για τον μελλοντικό εποικισμό σε νέους πλανήτες και γαλαξίες. Κάπως έτσι, ο κ. Σώρρας βρέθηκε να είναι αρχηγός μιας σέχτας και πρόεδρος ενός κόμματος που θα σβήσει το χρέος της Ελλάδας! Προσφάτως, ωστόσο, και με αφορμή μια τραγική δολοφονία στη Λαμία, φαίνεται πως η οργάνωσή του θα οδηγηθεί στο δικαστήριο με βαριές ποινικές κατηγορίες, που ίσως τελικά ακυρώσουν την επιχείρηση οργανωμένης πολιτικής απάτης και εγκληματικής δράσης. Είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να προφυλαχθούν οι πολίτες αυτής της χώρας από τους επιτήδειους δημαγωγούς και αγύρτες? αλλά και ο μόνος τρόπος για να προφυλαχθεί η δημοκρατία μας από τους πολίτες που πίστεψαν στον κ. Σώρρα.

Προφανώς το «φαινόμενο Σώρρα» δεν είναι καινούργιο. Προετοιμάστηκε επιμελώς από ένα ευρύ φάσμα αντιμνημονιακών δυνάμεων που άνοιξαν το δρόμο στην ανορθολογική σκέψη, το λαϊκισμό και τον τυχοδιωκτισμό. Στο βασικό του πυρήνα, το παραμύθι έχει πάντα την ίδια πλοκή: μερικούς κακούς ξένους, μερικούς ξεπουλημένους τραπεζίτες, μερικούς διεφθαρμένους πολιτικούς, και μια υπόσχεση σωτηρίας με πολλά λεφτά, που θα επαναφέρει δήθεν την Ελλάδα σε μια κατάσταση ευημερίας, σαν κι εκείνη που γνώρισε η χώρα πριν το 2009. Τότε δεν ήταν άλλωστε που ο νυν πρωθυπουργός δήλωνε πως η «κρίση είναι το παραμύθι με το δράκο» προετοιμάζοντας το μελοδραματικό και εντέλει κωμικό «σκίσιμο των μνημονίων»;

Εδώ και πολλά χρόνια, η Ελλάδα ζει στο δικό της «γυάλινο κόσμο»: σε ένα κόσμο αναμνήσεων και νοσταλγίας, σε ένα κόσμο που καλλιεργεί το φόβο απέναντι στους ευρωπαίους εταίρους, σε ένα κόσμο εύθραυστης παρουσίας, σε ένα κόσμο πλασμένο με απάτες και αυταπάτες. Το «φαινόμενο Σώρρα» δείχνει ξεκάθαρα πως, μετά τους Αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος, υπάρχει πάντα η λύση μιας «υπνωτικής λύτρωσης», με υλικά από τη βαθιά Ελλάδα: «άθλια χωριουδάκια κι ασυνάρτητη επαρχία», όπως έλεγε ο Σαββόπουλος. Με 60 ευρώ και ένα «συμπαντικό όρκο» φαίνεται πως από την Τρίπολη μέχρι τη Λαμία όλα τα σύμβολα του ανορθολογισμού έχουν γίνει πλέον θεμιτά και σχεδόν νόμιμα μέσα για να παραπονεθεί κάποιος στον έφορο της γειτονιάς του για τα χρέη του, ζητώντας την πλήρη παραγραφή τους, στο όνομα του θεού Απόλλωνα!

Σε μια οποιαδήποτε άλλη χώρα, οι υποθέσεις του κ. Σώρρα θα ανήκαν στην αρμοδιότητα ενός τοπικού αστυνομικού τμήματος. Στην Ελλάδα, το «φαινόμενο Σώρρα» έχει πάρει πολιτικές διαστάσεις, ίσως επειδή, από εδώ και πέρα, κάπως έτσι θα είναι η πολιτική. Παραδομένη στις «μυστικές δυνάμεις» που ορίζουν τη μοίρα, σαν τη Λώρα στο «Γυάλινο Κόσμο» του Τένεσι Ουίλιαμς, η χώρα ψάχνει ήδη ένα φανταστικό καταφύγιο για να κρύψει αυτό που φοβάται: την πραγματικότητα. Ας θυμίσουμε, τέλος, για λόγους θεατρικής τάξης, πως οι χαρακτήρες του «Γυάλινου Κόσμου» «δεν σβήνουν μαζί με το έργο».[2]

[1] http://www.lifo.gr/articles/mikropragmata/128237

[2] http://fotodendro.blogspot.gr/2014/01/blog-post_5.html