Ο φίλος, φίλτατος, διευθυντής κλινικής μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου βγήκε στη σύνταξη. Γιατί ο πανδαμάτωρ χρόνος δεν εξαιρεί ούτε τους γιατρούς, ευτυχώς… Μόνο που βγαίνοντας στη σύνταξη μπήκε στη μεγάλη περιπέτεια της συλλογής των «δικαιολογητικών συνταξιοδότησης», όπως ονομάζεται η σχετική λίστα που του δόθηκε και αποτελεί ακόμη ένα μνημείο της αδάμαστης ελληνικής γραφειοκρατίας, που δεν αφήνει τίποτα να ανθήσει σε αυτή τη χώρα. Της γραφειοκρατίας που παίζει κυρίαρχο γενεσιουργό ρόλο στη δημιουργία πολλών άλλων προβλημάτων.
Ο φίλος, λοιπόν, πρέπει να προσκομίσει, ούτε λίγο ούτε πολύ, τα εξής χαρτιά για να συνταξιοδοτηθεί:
– Πιστοποιητικό γέννησης, και για τους έγγαμους πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης που να αναφέρει τα εν ζωή τέκνα, λες και δεν αποτελεί απόδειξη, ότι… γεννήθηκε και υπάρχει, εκείνη η αστυνομική ταυτότητα που έχει ο κάθε πολίτης.
– Βεβαίωση από το Πρωτοδικείο περί μη λύσεως του γάμου, που υποτίθεται ότι αποδεικνύεται από το προηγούμενο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης.
– Βεβαίωση εγγραφής στον ιατρικό σύλλογο, λες και θα μπορούσε να ασκεί 40 χρόνια το ιατρικό επάγγελμα και να είναι διευθυντής κλινικής σε δημόσιο νοσοκομείο χωρίς να έχει εγγραφεί στον ιατρικό σύλλογο και να μην καταγγελθεί.
– Αντίγραφο αστυνομικής ταυτότητας, αυτής που κατά τα άλλα θεωρείται άχρηστη και δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν, όπως διαπιστώνεται παραπάνω.
– Αντίγραφο της πρώτης σελίδας του βιβλιαρίου τραπέζης όπου κατατίθεται ο μισθός του υπαλλήλου, που μοιάζει λογικό για να κατατίθεται η σύνταξη, αλλά θα μπορούσε να είναι και διαφορετικός, ή όχι;
– Υπεύθυνη δήλωση για την άσκηση ή μη του ελεύθερου επαγγέλματος μετά τη συνταξιοδότηση (λογικό).
– Βεβαίωση για τον χρόνο που ελήφθη υπ’ όψιν για τη χορήγηση τίτλου ειδικότητας, δηλαδή αν έκανε όλα τα χρόνια που απαιτούσε η ειδικότητά του και που φυσικά είχαν κατατεθεί στο δημόσιο νοσοκομείο όπου εργαζόταν ως γιατρός και ως διευθυντής κλινικής.
– Πιστοποιητικό στρατολογίας τύπου Α΄, που κανείς, πέρα από το πλούσιο σε γραφειοκρατική φαντασία ελληνικό κράτος, δεν μπορεί να φανταστεί σε τι χρειάζεται.
– Πιστοποιητικό προϋπηρεσίας, που συχνά δεν είναι ένα και που απαιτείται γιατί είναι σαφές ότι στην Ελλάδα τέτοια στοιχεία δεν προκύπτουν από τις ασφαλιστικές κρατήσεις δεκάδων ετών…
Ολα αυτά, για τους γιατρούς που έχουν εργαστεί σε ελληνικά δημόσια νοσοκομεία. Γιατί από τους γιατρούς που βγαίνουν στη σύνταξη και έχουν ασφαλιστεί σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, απαιτείται μία υπεύθυνη δήλωση που θα αναφέρει τον χρόνο ασφάλισης στη συγκεκριμένη χώρα, εάν ασφαλίστηκε σε δικό της ταμείο κύριας ασφάλισης, εάν πήρε πίσω τις ασφαλιστικές εισφορές και «εάν επιθυμεί την εφαρμογή των διατάξεων των κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης», διότι φαίνεται ότι στην Ελλάδα έχουμε δύο καθεστώτα, ένα γνήσιο και αμόλυντο ελληνικό για τους ηρωικούς ιθαγενείς και ένα κοινοτικό από υποχρέωση για τους… ξενόφερτους.
Να σημειωθεί ότι ο φίλος, φίλτατος, εργάστηκε έξι χρόνια στην Αγγλία στην αρχή της καριέρας του. Οταν έφτασε στο όριο της συνταξιοδότησης, έλαβε ένα ραβασάκι από τις αρμόδιες αγγλικές υπηρεσίες ότι στο εξής θα παίρνει κάθε μήνα μια μικρή σύνταξη που θα αναλογεί στα έξι αυτά χρόνια. Χωρίς χαρτιά, διατυπώσεις και δικαιολογητικά. Γιατί εκεί λειτουργεί το κράτος, υπάρχουν αρχεία, επικοινωνούν και συνεννοούνται οι υπηρεσίες, καθώς υπάρχουν για να εξυπηρετούν και όχι για να εξασφαλίζουν και να αυξάνουν τις θέσεις εργασίας. Ισως γι’ αυτό το ελληνικό κράτος αρκείται σε μία υπεύθυνη δήλωση και δεν τολμά να απαιτεί άλλα δικαιολογητικά από όσους εργάστηκαν και ασφαλίστηκαν σε χώρες της Ε.E. Ολα αυτά αποτελούν «ζωντανό» παράδειγμα της ελληνικής πραγματικότητας και δείχνουν το μέγεθος της γραφειοκρατίας. Πρόκειται για τεράστιο πρόβλημα, εξαιρετικά κοστοβόρο, εντελώς αντιαναπτυξιακό, φροντίζει για τη γιγάντωση της δημοσιοϋπαλληλίας, εξυπηρετεί τις πελατειακές σχέσεις, τροφοδοτεί τη διαφθορά και βασανίζει τον πολίτη. Βασίζεται στην πολυνομία, στο χάος που επικρατεί στις δημόσιες υπηρεσίες, στα μικρά ή μεγάλα αυτόνομα βασίλεια που έχουν δημιουργηθεί στο Δημόσιο, στην έλλειψη μηχανογράφησης και στοιχειώδους επικοινωνίας μεταξύ των υπηρεσιών, στην άγνοια του πολιτικού προσωπικού για τη σχέση κόστους-αποτελέσματος, που φορτώνει με απαιτήσεις δικαιολογητικών τις διατάξεις και τους νόμους για να μην επιτραπεί σε κανένα… απατεώνα να πάρει σύνταξη που δεν δικαιούται. Ολοι ξέρουμε πια πόσοι απατεώνες επωφελήθηκαν από αυτή τη γραφειοκρατική ασπίδα… η σχετική λίστα που του δόθηκε και αποτελεί ακόμη ένα μνημείο της αδάμαστης ελληνικής γραφειοκρατίας, που δεν αφήνει τίποτα να ανθήσει σε αυτή τη χώρα. Της γραφειοκρατίας που παίζει κυρίαρχο γενεσιουργό ρόλο στη δημιουργία πολλών άλλων προβλημάτων.
Ο φίλος, λοιπόν, πρέπει να προσκομίσει, ούτε λίγο ούτε πολύ, τα εξής χαρτιά για να συνταξιοδοτηθεί:
– Πιστοποιητικό γέννησης, και για τους έγγαμους πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης που να αναφέρει τα εν ζωή τέκνα, λες και δεν αποτελεί απόδειξη, ότι… γεννήθηκε και υπάρχει, εκείνη η αστυνομική ταυτότητα που έχει ο κάθε πολίτης.
– Βεβαίωση από το Πρωτοδικείο περί μη λύσεως του γάμου, που υποτίθεται ότι αποδεικνύεται από το προηγούμενο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης.
– Βεβαίωση εγγραφής στον ιατρικό σύλλογο, λες και θα μπορούσε να ασκεί 40 χρόνια το ιατρικό επάγγελμα και να είναι διευθυντής κλινικής σε δημόσιο νοσοκομείο χωρίς να έχει εγγραφεί στον ιατρικό σύλλογο και να μην καταγγελθεί.
– Αντίγραφο αστυνομικής ταυτότητας, αυτής που κατά τα άλλα θεωρείται άχρηστη και δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν, όπως διαπιστώνεται παραπάνω.
– Αντίγραφο της πρώτης σελίδας του βιβλιαρίου τραπέζης όπου κατατίθεται ο μισθός του υπαλλήλου, που μοιάζει λογικό για να κατατίθεται η σύνταξη, αλλά θα μπορούσε να είναι και διαφορετικός, ή όχι;
– Υπεύθυνη δήλωση για την άσκηση ή μη του ελεύθερου επαγγέλματος μετά τη συνταξιοδότηση (λογικό).
– Βεβαίωση για τον χρόνο που ελήφθη υπ’ όψιν για τη χορήγηση τίτλου ειδικότητας, δηλαδή αν έκανε όλα τα χρόνια που απαιτούσε η ειδικότητά του και που φυσικά είχαν κατατεθεί στο δημόσιο νοσοκομείο όπου εργαζόταν ως γιατρός και ως διευθυντής κλινικής.
– Πιστοποιητικό στρατολογίας τύπου Α΄, που κανείς, πέρα από το πλούσιο σε γραφειοκρατική φαντασία ελληνικό κράτος, δεν μπορεί να φανταστεί σε τι χρειάζεται.
– Πιστοποιητικό προϋπηρεσίας, που συχνά δεν είναι ένα και που απαιτείται γιατί είναι σαφές ότι στην Ελλάδα τέτοια στοιχεία δεν προκύπτουν από τις ασφαλιστικές κρατήσεις δεκάδων ετών…
Ολα αυτά, για τους γιατρούς που έχουν εργαστεί σε ελληνικά δημόσια νοσοκομεία. Γιατί από τους γιατρούς που βγαίνουν στη σύνταξη και έχουν ασφαλιστεί σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, απαιτείται μία υπεύθυνη δήλωση που θα αναφέρει τον χρόνο ασφάλισης στη συγκεκριμένη χώρα, εάν ασφαλίστηκε σε δικό της ταμείο κύριας ασφάλισης, εάν πήρε πίσω τις ασφαλιστικές εισφορές και «εάν επιθυμεί την εφαρμογή των διατάξεων των κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης», διότι φαίνεται ότι στην Ελλάδα έχουμε δύο καθεστώτα, ένα γνήσιο και αμόλυντο ελληνικό για τους ηρωικούς ιθαγενείς και ένα κοινοτικό από υποχρέωση για τους… ξενόφερτους.
Να σημειωθεί ότι ο φίλος, φίλτατος, εργάστηκε έξι χρόνια στην Αγγλία στην αρχή της καριέρας του. Οταν έφτασε στο όριο της συνταξιοδότησης, έλαβε ένα ραβασάκι από τις αρμόδιες αγγλικές υπηρεσίες ότι στο εξής θα παίρνει κάθε μήνα μια μικρή σύνταξη που θα αναλογεί στα έξι αυτά χρόνια. Χωρίς χαρτιά, διατυπώσεις και δικαιολογητικά. Γιατί εκεί λειτουργεί το κράτος, υπάρχουν αρχεία, επικοινωνούν και συνεννοούνται οι υπηρεσίες, καθώς υπάρχουν για να εξυπηρετούν και όχι για να εξασφαλίζουν και να αυξάνουν τις θέσεις εργασίας. Ισως γι’ αυτό το ελληνικό κράτος αρκείται σε μία υπεύθυνη δήλωση και δεν τολμά να απαιτεί άλλα δικαιολογητικά από όσους εργάστηκαν και ασφαλίστηκαν σε χώρες της Ε.E. Ολα αυτά αποτελούν «ζωντανό» παράδειγμα της ελληνικής πραγματικότητας και δείχνουν το μέγεθος της γραφειοκρατίας. Πρόκειται για τεράστιο πρόβλημα, εξαιρετικά κοστοβόρο, εντελώς αντιαναπτυξιακό, φροντίζει για τη γιγάντωση της δημοσιοϋπαλληλίας, εξυπηρετεί τις πελατειακές σχέσεις, τροφοδοτεί τη διαφθορά και βασανίζει τον πολίτη. Βασίζεται στην πολυνομία, στο χάος που επικρατεί στις δημόσιες υπηρεσίες, στα μικρά ή μεγάλα αυτόνομα βασίλεια που έχουν δημιουργηθεί στο Δημόσιο, στην έλλειψη μηχανογράφησης και στοιχειώδους επικοινωνίας μεταξύ των υπηρεσιών, στην άγνοια του πολιτικού προσωπικού για τη σχέση κόστους-αποτελέσματος, που φορτώνει με απαιτήσεις δικαιολογητικών τις διατάξεις και τους νόμους για να μην επιτραπεί σε κανένα… απατεώνα να πάρει σύνταξη που δεν δικαιούται. Ολοι ξέρουμε πια πόσοι απατεώνες επωφελήθηκαν από αυτή τη γραφειοκρατική ασπίδα…