Έχουν φτιαχτεί αρκετές έξοχες ταινίες, που αφορούν στην υπόθεση καθαυτή. Μάλιστα η πιο καινούργια των αρχών του έτους με την Μ. Στρίπ και τον Τ. Χάνκς διεκδίκησε το βραβείο OSCAR.
Το Γουότερ γκέιτ συμβολίζει πολλές παρεμφερείς υποθέσεις, έστω με μικρές διαφορές. Αυτό το φαινόμενο πολιτικής απιστίας απλώς τότε ονοματίστηκε εξαιτίας των εγγράφων εις βάρος του Δ.Κ. των ΗΠΑ στο ξενοδοχείο Γουότερ γκέιτ και μυθοποιήθηκε κορυφούμενο λόγω της άρνησης του Προέδρου Νίξον να επιτρέψει την δημοσιοποίηση των κρίσιμων συνομιλιών ανάμεσα σε θεσμικούς των ΗΠΑ, μεταξύ τους κι ο ίδιος. Καθιερώθηκε ως κορυφαίο συμβάν με την ντροπιαστική ομολογία ενοχή του ιδίου, παρότι οι Ρεπουμπλικάνοι ξήλωναν έναν έναν, όσους ενεπλέκοντο αρκεί ο Νίξον, το ατού – άλλωστε μόλις είχε πάρει τις Προεδρικές – να έμενε αλώβητος.
Μια αρκετά – είναι αλήθεια – ελεύθερη απόδοση του συμβάντος συμβαίνει σε δόσεις κι εδώ, μιας και κάθε μέρα μια ακόμα ανθρώπινη κακοποιημένη σάρκα θυμίζει πως κάποτε ήταν ζωντανός ιστός και ψυχή μαζί.
Ένας ικανός ερευνητής σαν κι αυτούς που βλέπουμε στα σκανδιναβικά εξαίσια νουάρ ίσως μπορούσε να αποκαλύψει με ενδελέχεια όλη την αλληλουχία των ηχητικών επαφών, που αποδεικνύουν την εσκεμμένη παραπλάνηση του άλαλου κοινού με πρόθεση το ατού ΠΘ Α.Τσίπρας, να παραμείνει στην πολιτική ζωή ως ηγεμόνας – ακόμα μάλιστα και ως αγραναπαυόμενος ηγεμόνας της Αντιπολίτευσης ωσότου να ξεμαυρίσει από τις λιγοστές γάνες και να ξανάρθει τροπαιούχος άλλων λαϊκιστικών μοτίβων – , ως εντελώς αθώος του αίματος το οποίο αίφνης άρχισε να ρέει λίγα δευτερόλεπτα αφότου είχε φύγει από τα πλάνα της ΕΡΤ ο χάρτινος δράκος – ηγέτης.
Οι καταθέσεις, οι ημεροχρονολογίες, οι επιτηδευμένες αλλαγές στην αυστηρότητα θα αποτελούσαν μάλλον εύκολο πεδίο για έναν μπιχαβιοριστή καθηγητή της Ψυχολογίας …εύκολο ως προς την κατανόηση, την αλληλουχία και την ενίσχυση της αποδεικτικής οδού της Δικαιοσύνης. Όμως σ’ αυτή την τελευταία ακουμπάμε όλοι μας για την αλήθεια γι’ αυτό και από τους εγκυρότερους κύκλους εζητήθη Εφέτης – Εισαγγελέας. Είναι μια ιστορία που θέλει τον Σαρτζετάκη και τον Δελαπόρτα, ομού.
Η καμένη κτηνώδικη οσμή των sms, πιστοποιεί πως επιχειρείται η αλήθεια να κατευθυνθεί προς την μισή αλήθεια, μιας κι όποιος νοιάζεται για την πατρίδα ετούτες τις ώρες των ημερών των 95 νεκρών δεν σκέπτεται επινοητικά φαντάσματα παραμονής στην εξουσία, δεν νοιάζεται αν ο Άδωνις, ο Κώστας, ο Γιώργος, κοκ τους πολεμάει, παρά σκέπτεται την με οποιοδήποτε κόστος ανακούφιση των πληγέντων.
Στο τέλος τέλος, η ηθική χροιά του παλιού Γουότερ γκέιτ και η προσδοκώμενη – τότε – προστατευτική καραντίνα του Ρίτσ. Νίξον ήταν πολύ σημαντικότερη από τα έγγραφα, το «βαθύ λαρύγγι», τον άνισο πόλεμο Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικανών με όχημα τους Θεσμούς. Κρίθηκε η δολιότητα της απόκρυψης στοιχείων πολιτικής και ποινικής ενοχής από την ελίτ των Ρεπουμπλικανών, κρίθηκε η οικοδόμηση ενός ψευδούς τεφάλ ως ασπίδος ενός Προέδρου, που δήθεν δεν ήξερε, κρίθηκε η εγκληματική προοικονόμηση ενόχων τύπου Ντρέυφους του Ζολά για να αποκρυβεί ο καθεστωτισμός, που ως τέτοιος είναι αργόσχολος, αδαής, τσαμπουκάς, α-δημιουργικός ….και οι εκπρόσωποί του φυσικά.
Κι εδώ είναι η καθημερινή μέρα των Ζωντανών Νεκρών του Μεξικού, μια πένθιμη γιορτή στην πόλη του που μετακόμισε σε μας με 95 εκπροσώπους, που επιπλέον μεταθανατίως υβρίζονται ως αυθαιρετούχοι.
Τα ηχητικά θα βγουν και τότε θα πούμε στους φιλοσοφούντες ισαποστακηδοσυναινετικούς πως δεν είναι όλα θέμα μεζούρας, αλλά μερικά άπτονται της ηθικής χροιάς και των παρακολουθημάτων του ….ΓΟΥΟΤΕΡ ΓΚΕΪΤ της 23ης Ιουλίου 2018