«Προειδοποιούμε την κυβέρνηση ότι η πολιτική του «νόμου και της τάξης» έχει πολύ κοντά ποδάρια, […] θα έρθει όμως η στιγμή που οι εργαζόμενοι θα ξεπεράσουν και τον φόβο και τις συγχύσεις και τις αυταπάτες», δήλωσε η Αλέκα Παπαρήγα σε συνέντευξη Τύπου του ΚΚΕ. Αναφερόμενη μάλιστα στις κινητοποιήσεις διαφόρων κλάδων του Δημοσίου αλλά και των αγροτών, μίλησε για την ανάγκη κλιμάκωσης της έντασης. «Σκίστε τα χαρτιά της επιστράτευσης, τα χαρτιά της Εφορίας και τα χαρτιά των χαρατσιών», είπε, προτρέποντας τους πολίτες να μην υπολογίζουν το κράτος δικαίου.

Η Αλέκα Παπαρήγα κηρύσσει την ανομία; Γιατί να μην την κηρύξει; Τα κόμματα διαμαρτυρίας που πορεύτηκαν μετά το ξέσπασμα της κρίσης και το πρώτο Μνημόνιο με το ζωνάρι λυμένο για καβγά εισέπραξαν και με το παραπάνω στον κορβανά των εκλογών. Αντίθετα, όσα πήγαν με τον σταυρό στο χέρι, με τους διαδηλωτές συντεταγμένους, κινδύνεψαν να μη βρουν την ψήφο τους.

Η Αλέκα Παπαρήγα έχει καταλάβει ότι το κόμμα της δεν είναι πλέον ελκυστικό ούτε στις δυνάμεις εκείνες που το πίστευαν παλαιότερα. Η συρρίκνωση, που δεν έγινε όπως συνέβη με τα κομμουνιστικά κόμματα στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο τη δεκαετία του 1990, όταν ήταν νωπές οι μνήμες των σοβιετικών καθεστώτων της γραφειοκρατίας, της ανελευθερίας και της υποβάθμισης του επιπέδου ζωής των πολιτών, συνέβη σήμερα. Γιατί; Επειδή ένας συγγενής πολιτικός χώρος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, υποσχόμενος την ίδια πάνω-κάτω ουτοπία, ξαναέκανε την πολιτική στράτευση στα αριστερά ελκυστική. Πώς; Προβάλλοντας την εικόνα μιας γοητευτικά ακατάτακτης απείθειας, ευνοώντας την. Οταν οι οπαδοί του ΚΚΕ μυούνται σε μια πειθαρχημένη φρασεολογία και σε μια πειθαρχημένη ζωή, στο δίπλα μαγαζί η συζήτηση φθάνει τα όρια της ελευθεριότητας.

Μαρξ και πάλι Μαρξ στο ΚΚΕ; Λαφάργκ και Μαρκούζε και πανηδονιστές στον ΣΥΡΙΖΑ. Ρίτσος στο ΚΚΕ; Οχι πια Μαγιακόφσκι, αλλά Ουίλιαμ Μπλέικ στον ΣΥΡΙΖΑ. «Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους» στο ΚΚΕ; «Αλλά αν μας έδιναν μπίρα στην εκκλησιά…» στον ΣΥΡΙΖΑ.

Αραγε, με τις χθεσινές δηλώσεις της, η Αλέκα Παπαρήγα προσχωρεί στην κουλτούρα της αριστερής ελευθεριότητας; Επ? ουδενί. Η απείθεια που επαγγέλλεται η γραμματέας του ΚΚΕ είναι κενή φόρμα. Το μοντέλο της κυρίας Παπαρήγα ξέρουμε πού οδηγεί.

Πολύ φοβάμαι όμως ότι και το άλλο μοντέλο, της ακατάτακτης ελευθεριότητας, κι αυτό έχει προδιαγεγραμμένη έκβαση. Γιατί, εν τέλει, και το δίπλα μαγαζί, αναμφίβολα πιο νεανικό και πιο πειραματικό, την ίδια ουτοπία έχει εις βάθος χρόνου – μια ουτοπία που δεν περιλαμβάνει την απόκλιση από τον κεντρικό σχεδιασμό ούτε την ελεύθερη βούληση.