Πριν από μέρες ξεσηκωθήκαμε επειδή το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να κρατάνε τη σημαία στις παρελάσεις οι τυχεροί και όχι οι άριστοι. Τόνοι διαδικτυακό «μελάνι» χύθηκαν υπέρ της αριστείας και κατά της αριστερής ισοπέδωσης. Λες και οι μαθητές θα πρέπει να αριστεύουν ονειρευόμενοι να γίνουν σημαιοφόροι και όχι για να πάνε τους εαυτούς τους και τη χώρα μπροστά.

Και η θέση που υπερασπιζόμαστε σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες για κατάργηση των «στρατιωτικών» παρελάσεων στα σχολεία; Για την ανάγκη να βγάζει το σχολείο μαθητές που θα σηκώνουν καθημερινά τη σημαία της μόρφωσης και της προόδου; Μήπως την ξεχάσαμε κι εμείς μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Αυτή τη φορά ξεσηκωθήκαμε επειδή ο Κώστας Γαβρόγλου εξαγόρασε τη στρατιωτική του θητεία, όπως είχε το δικαίωμα να κάνει αποκτώντας την ελληνική υπηκοότητα σε προχωρημένη για το στρατό ηλικία.

Η στρατιωτική θητεία του Γαβρόγλου είναι το πρόβλημα ή η θητεία του ως υπουργού Παιδείας που μαζί με εκείνες των προκατόχων του Μπαλτά και Φίλη ξαναγύρισαν την Παιδεία στα χρόνια του ασύλου, των «αιωνίων» και των διαπλεκομένων με τις κομματικές παρατάξεις πρυτανικών αρχών;

Κι ακόμα, από πότε το πρόβλημα του προοδευτικού κινήματος είναι η εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας – λες και μόνον έτσι υπηρετείς την πατρίδα σου – και όχι η επιδίωξη της σταδιακής κατάργησής της και η δυνατότητα εναλλακτικών μορφών θητείας σε συνδυασμό με την παροχή κοινωνικής προσφοράς κλπ;

Μήπως όλα αυτά, μαζί με την απαίτηση για μείωση των εξοπλιστικών δαπανών – και μιζών – την ξεχάσαμε κι εμείς μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ;