Ποιος είναι ο ελάχιστος στόχος της λειτουργίας μιας μονάδας υγείας και η ευθύνη κάθε υγειονομικού; Η ασφάλεια του ασθενή.
Ο εμβολιασμός έναντι της covid-19 είναι το πλέον αποτελεσματικό μέσο προφύλαξης των ανθρώπων. Γιατί πρόκειται για υπερμεταδοτική νόσο , που δημιούργησε πρωτοφανή πανδημία, αναγκάζει σημαντικό ποσοστό ασθενών σε νοσηλεία στα Νοσοκομεία , οδηγεί αρκετούς από αυτούς σε μονάδες εντατικής θεραπείας και δυστυχώς στον θάνατο.
Ειδικά ο εμβολιασμός των υγειονομικών πρέπει να εμφορείται από αίσθημα αποστολής. Ο εργαζόμενος στις μονάδες υγείας μετά την ατομική προφύλαξη , χωρίς το άγχος της νόσησης αποδίδει καλύτερα στη δουλειά του, συμβάλλει αποτρεπτικά στη μετατροπή των μονάδων υγείας σε εστίες μετάδοσης, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και παρέχει ασφάλεια και εμπιστοσύνη στους ασθενείς.
Στην παρούσα φάση σημαντικό ποσοστό υγειονομικών δεν προσέρχεται να εμβολιαστεί. Η πράξη είναι κατακριτέα. Με διαβαθμίσεις.
Η σύγχρονη ιατρική βασίζεται ως επιστήμη σε στοιχεία ( evidence based medicine ) ορθά σχεδιασμένων και εκτελεσμένων κλινικών μελετών ,που πριν δημοσιευθούν κρίνονται από έγκυρους σχετικούς με το αντικείμενο επιστήμονες και τέλος, ελέγχονται από ισχυρές διεθνείς ή εθνικές ρυθμιστικές αρχές. Τα διαθέσιμα εμβόλια έχουν διέλθει από αυτή την σχολαστική διαδικασία και κρίθηκαν ασφαλή και αποτελεσματικά. Κάθε Έλληνας ιατρός, από τον υπολογιστή του, έχει την δυνατότητα της άμεσης πρόσβασης στις πηγές των δεδομένων ώστε να ενημερωθεί. Ελάχιστη επιστημονική και επαγγελματική συνέπεια συνιστά η ανάγνωση των εκθέσεων για τα προς έγκριση εμβόλια του Αμερικανικού FDA ή της Ευρωπαϊκής EMA. Θα το διατυπώσω χωρίς δισταγμό. Γιατρός ο οποίος, χωρίς σαφή αιτιολογία, δεν εμβολιάζεται παραβιάζει την Ιπποκράτειο αρχή « Ωφελέειν ή μη βλάπτειν» , δηλαδή βλάπτει.
Πέραν των ιατρών στις υπηρεσίες υγείας εργάζονται πλείστοι όσοι κλάδοι. Διαχωρίζω τις κατηγορίες των κλάδων που έρχονται άμεσα (φαρμακοποιοί, νοσηλευτές, τεχνολόγοι) ή έμμεσα σε επαφή με τον ασθενή ( επιστήμονες βιοϊατρικών κλάδων, παρασκευαστές )οι οποίοι υπάγονται σε μια γενική θεώρηση της ιπποκράτειας αρχής. Μερικοί χρειάστηκε να διέλθουν των , κατά Σοπενχάουερ, σταδίων αποδοχής της αλήθειας: Να λοιδορείται ,να αμφισβητείται και τέλος να καθίσταται αυτονόητη. Έχουν ζήσει την εξάπλωση και την βαρύτητα της νόσου ,την αγωνία των ασθενών και το μοναχικό θάνατο επί ένα χρόνο. Αρκεί να παραμερίσουν κάθε είδους ιδεοληψία και να αγνοήσουν κάθε παραπληροφόρηση. Αν όχι, το επιεικέστερο που μπορεί να καταλογιστεί είναι ο χαρακτηρισμός αδικαιολόγητοι.
Μένουν όσοι δεν έρχονται σε επαφή με τον ασθενή. Διοικητικοί, τεχνικοί, εργαζόμενοι σε υπηρεσίες τροφοδοσίας ,φύλαξης και καθαριότητας. Οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν ως κοινό παρονομαστή την υπαλληλο-κεντρική νοοτροπία εργασίας, ειδικά στο δημόσιο. Κατά πλειονότητα είναι αποστασιοποιημένοι από τις απαιτήσεις-κύρια αποστολή των ιδρυμάτων να υπηρετούν τις ανάγκες των αρρώστων τους. Η προσέγγισή τους όσον αφορά τον εμβολιασμό πρέπει να είχε γίνει με τα κριτήρια και τις μεθόδους που επιλέγονται για το γενικό κοινό. Ενημέρωση και κατανόηση πως κάθε εμβόλιο ενδέχεται να έχει κάποιες επιπτώσεις ,αλλά, δεκάδες ως εκατοντάδες φορές μικρότερης βαρύτητας από την ίδια τη νόσο. Να κρατήσουμε δε, πως αλλαγή του ΕΣΥ δεν γίνεται αν δεν μεταβληθεί και αυτή η βαθειά συντηρητική δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να τονίσω πως σε καμιά κατηγορία πληθυσμού η εμβολιαστική κάλυψη πολύ δύσκολα μπορεί να υπερβεί το 90%. Για αρκετούς ιατρικούς λόγους , δυστυχώς, μερικοί συνάνθρωποί μας δεν μπορούν ή δεν πρέπει να εμβολιαστούν προς το παρόν.
Καταλήγοντας συμφωνώ και επαυξάνω στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού εναντίον της covid-19 από τους υγειονομικούς. Θα αρκούσαν μια ή δύο εβδομάδες για την ενημέρωση όσων δεν έχουν επαρκή συνάφεια με τα ιατρικά δεδομένα. Μετά επιβάλλεται καθολικότητα στην εφαρμογή και επί αρνήσεων προσδιορισμός των διοικητικών επιπτώσεων.
Πηγή: www.tanea.gr