athensvoice.gr

Αν με ρωτούσε κάποιος αν ήμουν πιο ανήσυχος στην αρχή της κρίσης ή σήμερα, σαφώς θα απαντούσα σήμερα. Φοβάμαι ότι τα δύσκολα είναι μπροστά μας κι όχι πίσω μας. Η 3ετία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήλθε σε μια στιγμή που η χώρα, βαριά τραυματισμένη, προσπαθούσε να σηκώσει κεφάλι. Και το νέο τραύμα την καθηλώνει για πολύ καιρό. Χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος. Όλες οι χώρες που βγήκαν από τα μνημόνια αναπτύσσονταν με ρυθμούς 4 και 5%. Κι εμείς ύστερα από μια πρωτοφανή συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 25% αντί να τρέξουμε σερνόμαστε.
Ύστερα από 3 Μνημόνια η χώρα είναι εκτός αγορών, δεν αποτελεί πλέον κανένα συστημικό ρίσκο αφού το χρέος βρίσκεται στα χέρια του επίσημου τομέα, οι τράπεζες είναι φορτωμένες με κοκκινα δάνεια τα οποία πιέζονται να ξεφορτωθούν όσο-όσο, 500.000 παραγωγικοί νέοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, η Ελλάδα κατρακυλάει σε όλους τους διεθνείς δείκτες. Αυτή είναι η πραγματικότητα κι όχι τα παραμύθια που σερβίρει ο κ.Τσίπρας.
Στο διεθνές περιβάλλον μαζεύονται νέα σύννεφα. Όλοι προεξοφλούν ότι είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσει κάπου μια νέα κρίση. Η Ευρώπη ψάχνεται με τη Μέρκελ να είναι στο τέλος της καριέρας της, την Ιταλία σε αναταραχή, τον Ε. Μακρόν να χάνει ραγδαία σε δημοτικότητα, τη Βρετανία να ετοιμάζεται για Brexit και την Ισπανία να έχει κυβέρνηση μειοψηφίας.
Στην Ελλάδα η κουβέντα είναι αλλού. Συζητάμε για το αν έγιναν σπατάλες στην Υγεία τη δεκαετία του 2000, αν θα έχουμε μη κρατικά πανεπιστήμια που έχουν όλες οι χώρες, τι έγινε τη δεκαετία του ’80 και με ποιa πλευρά ήταν ο καθένας στον εμφύλιο.
Σε ένα κόμμα δεν αρκούν οι αναλύσεις. Αυτές τις κάνουν κάποια think tank καλύτερα από μας. Ο σκοπός των κομμάτων είναι να δρουν. Να προωθούν αλλαγές όχι προς το συμφέρον των μελών τους ή ομάδων συμφερόντων, αλλά προς όφελος του συνόλου. Πρέπει να πάρουμε σαφή θέση στις εξελίξεις που έρχονται. Όχι ίσες αποστάσεις. Δίχως συγκρούσεις και δίχως ευρύτερες συμμαχίες δεν θα ξεπεραστεί η κρίση. Ο κίνδυνος να αναγκαστούμε να ζητήσουμε νέα χρηματοδότηση, η οποία δεν ξέρω να θα μας δοθεί, είναι υπαρκτός. Βαδίζουμε σε Αργεντινοποίηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μεγάλη ζημιά στη χώρα. Έχει στο DNA του την εχθρότητα στην ιδιωτική οικονομία και στις επενδύσεις. Απο εκεί μόνο μπορεί να έρθει ανάπτυξη. Ο λαϊκισμός είναι ο μόνος τρόπος που ξέρει. Αναπαράγει τον κομματισμό του παρελθόντος, καλλιεργεί τον διχασμό μιλάει στο όνομα της προόδου, αναπαράγοντας τις πιο οπισθοδρομικές αντιλήψεις όπως αυτές για τα πανεπιστήμια και το άσυλο. Κι αυτό δεν το κάνουν κάποια περιθωριακά στελέχη του. Το κάνει η ηγετική του ομάδα. Πρέπει να είναι απολύτως σαφές ότι είμαστε απέναντι. Πρέπει να μείνει στην αντιπολίτευση κι εκεί αντί να ξαναπετάει πέτρες, ας ξανασκεφθεί ορισμένα πράγματα.
Το Ποτάμι πρέπει να είναι στην επόμενη Βουλή. Είναι το κόμμα που μπορεί να επιμείνει στην προώθηση φιλελεύθερων, ευρωπαϊκών λύσεων. Είναι σαφές ότι η Νέα Δημοκρατία θα είναι πρώτο κόμμα. Και πρέπει να δηλώσουμε καθαρά ότι θα συμμετέχουμε σε κυβέρνηση συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία θέτοντας τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις για τις οποίες μίλησε ο Σταύρος στην εισήγησή του. Μόνο έτσι θα αντιληφθεί ο κόσμος, στην πόλωση που θα επικρατήσει, ότι η ψήφος του δεν θα πάει χαμένη. Ότι, ναι, χρειάζεται να ηττηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά δίχως το Ποτάμι οι λύσεις θα είναι συντηρητικές. Μόνο εμείς μπορούμε να επιμείνουμε και να επιβάλουμε την αποκομματικοποίηση του κράτους, τη δημιουργία αναπτυξιακού περιβάλλοντος για τη μεσαία τάξη, την προστασία των δικαιωμάτων, μια πράσινη πολιτική, μια αταλάντευτη ευρωπαϊκή πορεία με στόχο μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Φαντασθείτε μια κυβέρνηση της ΝΔ χωρίς το Ποτάμι. Τι από τα παραπάνω πιστεύετε ότι θα κάνει πράξη;
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί στη δημιουργία ενός προοδευτικού μετώπου με κορμό τον ιδιο. Αρκετοί στην Ελλάδα συνεχίζουν να έχουν στο νου τους έναν γραμμικό διαχωρισμό προόδου/συντήρησης που υπακούει στο παραδοσιακό δίπολο του 20ού αιώνα δεξιά/αριστερά, που δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Απόδειξη το πόσο εύκολα οπαδοί της αριστεράς έχουν στηρίξει λαϊκίστικα ακροδεξιά σχήματα σε όλη την Ευρώπη.
– Είναι πρόοδος να γυρίζεις την πλάτη και να έχεις κλειστά μάτια σε αλλαγές που γίνονται σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο;
– Είναι πρόοδος όταν τα Πανεπιστήμια αλλάζουν παντού στον κόσμο, εσύ να αρνείσαι να δημιουργήσεις αγγλόφωνα τμήματα στα δικά σου ΑΕΙ και τα έχεις παραδώσει στην ανομία;
– Είναι πρόοδος ο προπηλακισμός, οι τραμπουκισμοί και η στοχοποίηση όσων έχουν διαφορετικές απόψεις;
-Είναι πρόοδος το διώξιμο των επενδύσεων επειδή απεχθάνεσαι την ιδιωτική πρωτοβουλία και είσαι αγκυλωμένος σε κρατικίστικες λογικές των δεκαετιών του ’50 και του ’60;
– Είναι πρόοδος ο διορισμός συγγενών, φίλων, ανθρώπων του κομματικού σωλήνα με μοναδικό προσόν ότι είναι κολλητοί της νέας εξουσίας;
– Είναι πρόοδος να χύνεις κροκοδείλια δάκρυα για τους μετανάστες και να ανέχεσαι να ζουν άνθρωποι στο κολαστήριο της Μόριας, δίχως να βγάζεις άχνα;
– Είναι πρόοδος να καταργείς τα πρότυπα σχολεία και να στερείς από παιδιά φτωχών οικογενειών το δικαίωμα σε καλύτερη μόρφωση;
– Είναι πρόοδος να βλέπεις να εκπροσωπούν διεθνώς τη χώρα σου άνθρωποι που δεν έχουν καθόλου παραστάσεις από τον σύγχρονο κόσμο;
-Είναι πρόοδος να κυβερνάς με ό,τι πιο συντηρητικό έχει να επιδείξει το παλιό σύστημα το οποίο κατά τα άλλα καταδικάζεις;
– Είναι πρόοδος να υποστηρίζεις τριτοκοσμικούς δικτάτορες;
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι πρόοδος. Η συγκυβέρνηση με στελέχη της πιο συντηρητικής δεξιάς, όπως ο κ. Καμμένος και η κα Παπακώστα, μόνο τυχαία και παράταιρη δεν είναι. «’Αμα δεν ταιριάζανε δε συμπεθεριάζανε» λέμε στην Αρκαδία.
Ας αφήσουμε στην άκρη λοιπόν τα στερεότυπα.
Πρόοδος είναι όταν η χώρα σου κάνει βήματα συγχρονισμού με τον υπόλοιπο κόσμο.
Πρόοδος είναι όταν η χώρα σου δημιουργεί θεσμούς που λειτουργούν προς όφελος του συνόλου κι όχι προς όφελος πελατών και κολλητών.
Πρόοδος είναι όταν οι πιο δημιουργικοί άνθρωποι βρίσκουν περιβάλλον να αναπτύξουν το ταλέντο τους και οι αδύναμοι στήριξη.
Πρόοδος είναι όταν το κράτος διασφαλίζει τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών.
Αυτά υπερασπιζόμαστε εμείς. Αταλάντευτα. Ποτέ δεν κάναμε πίσω μετρώντας καρέκλες ή πολιτικό κόστος. Κι αυτό πρέπει να δουν οι πολίτες. Ας τους καλέσουμε να φανταστούν μια Βουλή με Χρυσή Αυγή, Νέα Δημοκρατία, ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ. Ποιός θα υπερασπιστεί τις προοδευτικές ιδέες;
Λάθη κάναμε αλλά έκπτωση στις θέσεις μας δεν κάναμε. Ποτέ και για κανένα λόγο. Ενώ στην αρχή μας έλεγαν δεν έχετε θέσεις, τώρα όλοι αναγνωρίζουν τη θετική συνεισφορά του Ποταμιού με επεξεργασίες και προτάσεις και για τη θαρραλέα υποστήριξή τους. Για την προώθησή τους, πίστευα και πιστεύω ότι είναι αναγκαίες οι συμμαχίες. Με δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Γνώμονας σε κάθε συνεργασία δεν είναι οι καρέκλες, αλλά η προώθηση εκείνων που πιστεύουμε ότι είναι καλό για τη χώρα και τους πολίτες. Αν αυτό δεν γίνεται δεν έχουμε κανένα λόγο συμμετοχής. Αν μπορούσαν τα σημερινά κόμματα να δώσουν λύσεις δεν θα φτιάχναμε το Ποτάμι. Έχουμε συνηθίσει στα δύσκολα.
Όπως έλεγε και ο Κένεντι: «Όταν η συνέχεια γίνεται ζόρικη, οι ζόρικοι συνεχίζουν».