Είχα μια συζήτηση πρόσφατα με φίλους και διαπίστωσα ότι η εκλογική διαδικασία της Κυριακής για την επιλογή επικεφαλής στον χώρο της Κεντροαριστεράς, ή του Κέντρου, ή της Σοσιαλδημοκρατίας, ή όπως θέλει ο καθένας να τον ονομάσει αφήνει αδιάφορους πολλούς που ούτε μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι οι συγκεκριμένοι θα παρέμεναν αδιάφοροι για το συγκεκριμένο πολιτικό γεγονός.
Και βέβαια μόνο σαν πολιτικό γεγονός και μάλιστα σημαντικό για το παρόν και το επικρατούν πολιτικό σύστημα στην χώρα μπορεί να χαρακτηριστεί η συγκεκριμένη διαδικασία.
Γιατί αφορά την δημιουργία ενός ισχυρού πολιτικά πόλου αλλά πάνω από όλα σκεπτόμενου που στέκεται σθεναρά απέναντι στον επικρατούντα εθνολαϊκισμό.
Μα είναι φανερό ότι αφορά όλους αυτούς που δεν θέλουν να ανήκουν στην ομάδα του « Δεν γνωρίζω Δεν απαντώ» αλλά και αυτούς που δηλώνουν ότι δεν θα πάνε να ψηφίσουν απλά και μόνο γιατί δεν έχουν τι να επιλέξουν. Αφορά όλους αυτούς που δεν θέλουν ο συγκεκριμένος χώρος να λεηλατηθεί από την Ν.Δ. ή τους ΣυριζαΑνελ. Αφορά όλους αυτούς που αισθάνονται «ανέστιοι» ή «άστεγοι» πολιτικά όλα αυτά τα χρόνια. Αφορά όλους αυτούς που κρίνουν ότι ο εκφρασμένος ή ο εκφραζόμενος τυχοδιωκτισμός δεν μπορεί να είναι κυρίαρχη στρατηγική επιλογή και μόνιμα ακολουθούμενη τακτική από τους πολίτες. Αφορά όλους αυτούς που τα προηγούμενα χρόνια συνεπείς με τις επιλογές τους δεν πτοήθηκαν από συκοφαντίες, αστήρικτες κατηγορίες, εξυπνακίστικες ατάκες, που δεν πτοήθηκαν από την λογική ότι θα μείνουν αβόλευτοι, που δεν πτοήθηκαν από την απουσία ευρύτερης πολιτικής στήριξης, που δεν πτοήθηκαν από την επικράτηση τυχοδιωκτικών χωρίς επιχειρήματα πολιτικών, που δεν δελεάστηκαν τέλος από το καλό βόλεμα κάποιων του κύκλου τους που «μήδισαν» έχοντας κατά νου ότι αυτό πάντα και σταθερά πιάνει. Τέλος αφορά και όλους αυτούς που δεν ανέχονται να τους τρίβουν στη μούρη σαν παλιόπαιδα, επιλογές υπερφορολόγησης και φτωχοποίησης, κάποιοι, που δεν έκαναν την αυτοκριτική τους για την συνύπαρξη και εναγκαλισμό με ακροδεξιούς, ομοφοβικούς, ψεκασμένους ιδιοκτήτες off-shore, και που δηλώνουν ότι η υπογραφή μνημονίων είναι στρατηγική επιλογή (λες και δεν ήταν για τους προηγούμενους) και δεσμεύουν την χώρα με επιτροπεία μέχρι το 2060 και αυτό το ονομάζουν απαλλαγή από τα μνημόνια. Και το κυριότερο αφορά όλους αυτούς που δεν επιτρέπουν ούτε στον εαυτό τους να αποδεχθούν ότι κυρίαρχη ιδεολογία σε αυτήν την χώρα θα είναι «να πεθάνει η γίδα του γείτονα» και όχι όλοι να αποκτήσουν γίδα.
Μας αφορά όλους γιατί δεν μπορεί να είναι κύριο επιχείρημα στην πολιτική «και οι άλλοι τα ίδια έκαναν».
Ακούω ότι «έλα μωρέ και ποιοι βάζουν υποψηφιότητα είναι πολύ λίγοι». Και ξεχνούν βέβαια ότι όλοι αυτοί που ακούγονται τα τελευταία σαράντα χρόνια σαν σπουδαία πολιτικά πρόσωπα δεν τους γνώριζε ούτε ο «θυρωρός της πολυκατοικίας τους» κατά την γνωστή ρήση.
Εγώ δεν πρόκειται να κάνω τον κριτή των υποψηφίων. Θα ήταν υπερβολικό και άδικο. Έχω βέβαια την δική μου άποψη. Σίγουρα όμως μπορώ να ισχυριστώ ότι όποιος και να αναδειχθεί θα λειτουργήσει, «υποχρεωτικά» σαν συνδετικός κρίκος προσφέροντας την δυνατότητα και τον χρόνο να αποκτήσει ενιαία οντότητα ο χώρος. Ένας χώρος που δεν δίστασε να δηλώσει την αυτοδυναμία του και που δεν μπορεί να γίνει ουρά κανενός, παρ’ όλα όσα εκ του πονηρού λένε κάποιοι. Είναι ενδεικτικό ότι κάποιες δημοσιογραφικές πέννες αντιμετωπίζουν την όλη διαδικασία με περισσή προσοχή (δείγμα ότι τακτικά αρθογραφούν) αλλά απαξιωτικά και μειωτικά.
Επομένως η αθρόα προσέλευση μόνο θετικά θα δράσει τρομάζοντας τον τυχοδιωκτισμό και τους τυχοδιώκτες και βάζοντας τα πράγματα στην θέση τους προσφέροντας ελπίδες σε όλους αυτούς που έχουν μια εκσυγχρονιστική, πραγματικά προοδευτική, φιλική στην κοινωνία και στον πολίτη πολιτική, μακριά από συντηρητικές κατευθύνσεις όπως και αυθαίρετα να ονομάζονται αυτές (αριστερές ή δεξιές-οι ταμπέλες είναι εύκολες γι΄αυτούς που τις φτιάχνουν), σταλινίζουσες ή φασίζουσες απόψεις και εφαρμογές.
ΑΡΑ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ.