Οι αθέατες πλευρές της πολιτικής κρύβουν πάντα τους πραγματικούς και ανομολόγητους σκοπούς. Οι πρόσφατες ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα είναι αποκαλυπτικές. Η απώλεια της κυριαρχίας του ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης. Θέλοντας να κρατήσει ζεστούς τους βουλευτές του, αλλά και το εκλογικό του ακροατήριο, καταφεύγει στην πόλωση και στην όξυνση. Ακολουθώντας μια δοκιμασμένη συνταγή, προσπαθεί να αποδράσει από την αμείλικτη πραγματικότητα.
Η συμφωνία της Μάλτας επιδεινώνει το κλίμα στο κόμμα του και στην κοινωνία. Το ετεροβαρές περιεχόμενό της επιβεβαιώνει την αποτυχία του υποδείγματος πάνω στο οποίο θεμελίωσε τη στρατηγική του. Και πριν και μετά την εκλογή του στην πρωθυπουργία, υποσχόταν σκληρή διαπραγμάτευση για να βελτιώσει τους όρους της συμφωνίας με τους πιστωτές. Το στρατήγημα αυτό κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Η επιχειρηματολογία του απεδείχθη ατελέσφορη.
Προκειμένου τώρα ο Αλέξης Τσίπρας να περισώσει ό,τι μπορεί, βγάζει από τη φαρέτρα του τα δηλητηριώδη βέλη της σκανδαλολογίας. Θεωρεί ότι η ανάσυρση παρελθόντων -υπαρκτών και ανύπαρκτων- σκανδάλων τον βοηθά να αλλάξει την ατζέντα. Η σκανδαλολογία έχει προεπιλεγμένο στόχο: τον Κώστα Σημίτη και τη διακυβέρνησή του. Εξυπηρετεί δε συγκεκριμένους σκοπούς: Αφενός να αποκόψει το ΠΑΣΟΚ από τον πρώην πρωθυπουργό και τους εκσυγχρονιστές. Αφετέρου να ενοχοποιήσει οτιδήποτε παραπέμπει στον μεταρρυθμιστικό και εκσυγχρονιστικό λόγο.
Όπως φαίνεται, ο Αλέξης Τσίπρας αποβλέπει σε γενικότερες αναδιατάξεις του πολιτικού σκηνικού. Προφανώς στους μετεκλογικούς του σχεδιασμούς συμπεριλαμβάνεται και η προσέγγισή του με το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ. Η επιδίωξή του αυτή καθιστά απαραίτητη την ενοχοποίηση του Κώστα Σημίτη. Αντιλαμβανόμενος πως δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί μαζί του στο πεδίο της πολιτικής και των ιδεών, επιλέγει την αποδόμησή του. Η Φώφη Γεννηματά, μάλιστα, διευκολύνει τη στρατηγική του να εδραιωθεί στον κεντροαριστερό χώρο, τόσο με την παλινδρόμησή της στις αρχέγονες πασοκικές ρίζες, όσο και με την εκκωφαντική σιωπή της στις βολές που δέχεται ο πρώην πρωθυπουργός.
Η στοχοποίηση του Κώστα Σημίτη συνδέεται και με μια επιπλέον παράμετρο: Την απαξίωση οποιασδήποτε μεταρρυθμιστικής και εκσυγχρονιστικής επαγγελίας. Είτε έχει κεντροδεξιά σήμανση, με εκφραστή τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είτε κεντροαριστερή με την κίνηση «Ώρα Αποφάσεων». Ταυτόχρονα, υπαγορεύεται και από μικροπολιτικά παιχνίδια που σχετίζονται με τη διασφάλιση της νεοκαραμανλικής εύνοιας. Συνεπώς, οι επιθέσεις εναντίον του πρώην πρωθυπουργού υποκρύπτουν ευρύτερους σχεδιασμούς του Αλέξη Τσίπρα με ορίζοντα τις μετεκλογικές εξελίξεις.
Δημοσιεύτηκε στο «Έθνος»