Ασφαλώς και οι ευρωεκλογές του 2014, δεν έχουν καμιά σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2009.

Η Ε.Ε. το 2009 βρισκόταν αντιμέτωπη με την κρίση που είχε ξεκινήσει από τις ΗΠΑ. Σε όλες τις χώρες – μέλη της η συζήτηση ήταν πώς να αντιμετωπιστεί η κρίση σε σχέση με την ενίσχυση και την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών μέσω των κρατικών προϋπολογισμών, στα κράτη – μέλη. Οι ανισότητες μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. φαινόταν να έχουν γεφυρωθεί και η ανεργία να κινείται σχεδόν στα ίδια επίπεδα. Αυτό ήταν σε γενικές γραμμές το οικονομικό – κοινωνικό πλαίσιο των ευρωεκλογών του 2009.

Ποιο αλήθεια είναι το οικονομικό – κοινωνικό πλαίσιο των ευρωεκλογών του 2014, για τις χώρες μέλη της Ε.Ε., πέντε χρόνια μετά;

Η Ε.Ε. σήμερα παρουσιάζει μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Οι αποκλίσεις και οι ανισότητες, είναι πολύ μεγάλες, αρκεί να σκεφτούμε ότι η ανεργία στις χώρες του Νότου είναι υψηλότερη κατά 50% σε σχέση με τις χώρες του Βορρά, και τα κόστη δανεισμού στις κοινωνίες στη Νότια Ευρώπη είναι 250 μονάδες βάσης υψηλότερα από εκείνα των Βόρειων χωρών.

Οι αποκλίσεις λοιπόν μεταξύ των Νότιων και Βόρειων χωρών στη Ευρωζώνη σε σχέση με μια πενταετία πριν είναι τεράστιες.

Τι μεσολάβησε; Η κρίση, η οποία στη συνέχεια έγινε κρίση χρέους για τις χώρες του Νότου της Ευρωζώνης και την Ιρλανδία. Αυτή η κρίση έφερε στη επιφάνεια όλες τις παθογένειες της αρχιτεκτονικής του Ευρώ και της μη ολοκλήρωσης της Ε.Ε, αλλά και τις τεράστιες διαρθρωτικές διαφορές και ανισότητες των οικονομιών μεταξύ των πλεονασματικών και ελλειμματικών χωρών της Ευρωζώνης.

Η κρίση χρέους ξεκίνησε από την χώρα μας η οποία έφτασε λίγο πριν την άτακτη χρεοκοπία, και την έξοδο της από το Ευρώ. Οι λόγοι είναι γνωστοί: ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος κρατών της Ευρωζώνης, με αδυναμία του πολιτικού της συστήματος και της κοινωνίας να προχωρήσουν έγκαιρα στις αναγκαίες διαθρωτικές αλλαγές.

Η χώρα μπορεί να κρατήθηκε όρθια και να μην υπήρξε άτακτη χρεοκοπία και έξοδος από το Ευρώ, γεγονός θετικό, όμως την ίδια στιγμή οι θυσίες ήταν τεράστιες για την κοινωνική συνοχή και την οικονομία της χώρας. Μειώθηκε 25% σχεδόν το ΑΕΠ και η ανεργία εκτοξεύτηκε στο 27%, του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας. Παράλληλα η χώρα αναγκάστηκε να εφαρμόσει σκληρές πολιτικές λιτότητας για να καταφέρει να σταθεροποιήσει τα δημοσιονομικά της. Τα κατάφερε; Μέχρι στιγμής έχει πετύχει την δημοσιονομική εξυγίανση, την πρωτοφανή παγκοσμίως για μια χώρα τόση μεγάλη μείωση των ελλειμμάτων της, και την δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος.

Όλα αυτά τα πετύχαμε με τις τεράστιες θυσίες πάνω από όλα του Ελληνικού λαού. Σε αυτή την πορεία για την διαχείριση της κρίσης και λάθη γίνανε, και αδικίες κοινωνικές ως προς τον επιμερισμό των βαρών υπήρξανε. Το στοίχημα όμως κερδήθηκε και η χώρα σώθηκε. Και πολύ σύντομα η ύφεση θα είναι παρελθόν και θα επιστρέψουμε ξανά στον ενάρετο κύκλο της Ανάπτυξης.

Πολλοί ήταν εκείνοι που κινδυνολογούσαν και προεξοφλούσαν την καταστροφή της χώρας επιλέγοντας τον εύκολο δρόμο της καταγγελίας και του λαϊκισμού, αρνούμενοι να συμμετάσχουν σε ένα διάλογο εθνικής συνεννόησης και δημιουργίας κυβέρνησης εθνικής ευθύνης με στόχο την διαχείριση της κρίσης. Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε όπως θα ήταν λογικό για τον καθένα που διαθέτει τον κοινό νου, θα σήμαινε ότι πιο γρήγορα και με μικρότερο κόστος οικονομικό και κοινωνικό, θα έβγαινε η χώρα από την κρίση. Προτιμήσανε να μετατρέψουν την κρίση και την διαχείριση της σε ευκαιρίες μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων.

Οι Ευρωεκλογές γίνονται παράλληλα, με το β’ γύρο των Περιφερειακών – Δημοτικών εκλογών. Την προηγούμενη Κυριακή η κοινωνία έστειλε ένα ισχυρό Αυτοδιοικητικό μήνυμα, το οποίο ήταν και βαθιά πολιτικό: Ότι δεν παρασύρεται από τις σειρήνες που επιδιώκουν την κυβερνητική ανατροπή και την πολιτική αποσταθεροποίηση.

Την ερχόμενη Κυριακή θα πρέπει να ολοκληρώσουμε την εκλογή των Περιφερικών – Δημοτικών αρχών της χώρας. Ψηφίζοντας προγράμματα και τους ικανότερους για τις Τοπικές και Περιφερειακές κυβερνήσεις. Παράλληλα όμως θα πρέπει μέσω των Ευρωεκλογών να στείλουμε ένα ισχυρό μήνυμα σαν κοινωνία ότι ψηφίζουμε εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που εγγυώνται όχι μόνο Περισσότερη Ευρώπη, αλλά και την Κοινωνική Ευρώπη της Αλληλεγγύης της Ανάπτυξης και της Απασχόλησης. Να βάλουμε φρένο στο Ευρωσκεπτικισμό, στην επιστροφή στον διαχωρισμό της Ευρώπης στα κλειστά έθνη-κράτη, στην αναβίωση των εθνικισμών, του ρατσισμού, του ναζισμού και της ξενοφοβίας.

Σε αυτά τα θέματα σαν κοινωνία πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι γιατί στη χώρα μας επωάζεται το αυγό του φιδιού ενός ναζιστικού μορφώματος από τα πιο αποκρουστικά που υπάρχουν στη Ε.Ε. και είναι η Χρυσή Αυγή. Χωρίς δεύτερες σκέψεις θα πρέπει να καταλάβουμε ότι αποτελεί μεγάλη ντροπή για τα δημοκρατικά αισθήματα του μέσου έλληνα πολίτη, αλλά και για την εικόνα της χώρας προς τα έξω.

Το άλλο πολιτικό μήνυμα των Ευρωεκλογών είναι αναφορικά με την ολοκλήρωση της προσπάθειας της εξόδου της χώρας από την κρίση και την επιστροφή στην ανάπτυξη και την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης για το δημόσιο χρέος. Κανείς νοήμων και λογικός πολίτης αυτής της χώρας δεν μπορεί να δεχτεί ότι μπορούμε να συρθούμε αυτή την κρίσιμη στιγμή σε κυβερνητική αποσταθεροποίηση και σε εθνικές εκλογές. Η κυβερνητική σταθερότητα πρέπει να διασφαλιστεί από το εκλογικό αποτέλεσμα, και να είναι ένα ακόμα μάθημα για τους επικίνδυνους πολιτικούς ακροβατισμούς και τον τυχοδιωκτισμό της αντιπολίτευσης στα περί «ανατροπής», και στα συνθήματα «στις 25 ψηφίζουμε και 26 φεύγουν».

Με την ψήφο τους οι πολίτες ας δώσουν τη μάχη των επιχειρημάτων του ορθού λόγου για να βγει η χώρα από την κρίση και τα μνημόνια, στηρίζοντας και ενισχύοντας τον προοδευτικό πόλο στην κυβέρνηση εθνικής ευθύνης. Ενισχύοντας παράλληλα την Κοινωνική Ευρώπη της Αλληλεγγύης της Ανάπτυξης και της Απασχόλησης, την Πολιτική και Οικονομική Ολοκλήρωση της σε μια Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Κρατών-Εθνών. Σε αυτές τις Ευρωεκλογές ψηφίζουμε ΕΛΙΑ – Δημοκρατική Παράταξη και Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα με επικεφαλή τον Μάρτιν Σούλτς υποψήφιο για την προεδρία της Επιτροπής. Αλλά ψηφίζουμε ΕΛΙΑ – Δημοκρατική Παράταξη και για ένα επιπλέον λόγο. Για να βγει ενισχυμένη η ιδέα και η προσπάθεια για την ενότητα και ανασυγκρότηση του χώρου της Κεντροαριστεράς που αποτελεί εθνική ανάγκη, η δημιουργία του τρίτου πόλου στη χώρα, που μπορεί να εγγυηθεί την παραγωγική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της χώρας στη μεταμνημονιακή εποχή.