Είμαι από αυτούς που από την πρώτη στιγμή υποστήριξα ότι όταν ξεκινήσεις τον αγώνα κατά του ναζισμού θα τον πας μέχρι τέλος. Το χειρότερο είναι να τον αφήσεις στη μέση. Σε αυτή την περίπτωση καλύτερα να μην τον ξεκίναγες. Με εξόργιζαν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι ναιμεναλλάδες που άρχισαν την κλάψα για το αν θα έπρεπε πρώτα να αρθεί η ασυλία τους από τη Βουλή, μήπως δεν δένουν τα στοιχεία, μήπως παραβιάζονται τα συνταγματικά δικαιώματα του Μιχαλολιάκου κ.λπ… Μνημείο υποκρισίας είναι οι αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ: Την πρώτη μέρα επίθεση στην κυβέρνηση και στον Δένδια επειδή άργησε και δήλωση Παπαδημούλη ότι θα αξιοποιήσει τυχόν παραιτήσεις των ναζιστών για διπλό, αντιναζιστικό και αντιμνημονιακό, δημοψήφισμα.
Με την γκέλα της αποφυλάκισης με περιοριστικούς όρους των τριών τραμπούκων, επειδή νόμισαν ότι η κυβέρνηση ηττάται, ο Τσίπρας εξέφρασε σεμνά «την εμπιστοσύνη του στη Δικαιοσύνη». Βρήκε την ημέρα. Και όταν η κατακραυγή έφερε τη Δικαιοσύνη στα συγκαλά της και αρχηγός και υπαρχηγός πήγαν πίσω από τα κάγκελα, ξαναγύρισαν στις ευθύνες της κυβέρνησης. Το άλλο τροπάριο είναι η συνεχής επανάληψη της «πρωτότυπης» ιδέας ότι η ΧΑ «δεν αντιμετωπίζεται μόνο νομικά, ότι δεν ξεμπερδεύουμε εύκολα μαζί της», με καταληκτική επωδό ότι «αν δεν αντιμετωπιστεί τα αίτιο, δηλαδή το μνημόνιο» τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Βολικό για τους ποικίλους αντιμνημονιακούς, πλην αναληθές.
Πρώτα από όλα θα ανασάνουν οι γειτονιές, οι καταστηματάρχες που πλήρωναν προστασία, οι μετανάστες που φοβόντουσαν να κυκλοφορήσουν, οι έντιμοι αστυνομικοί που τώρα ξέρουν ότι μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους και ότι δεν θα υπάρχει έλεος για τους επίορκους. Ολοι μας που είχαμε αρχίσει να φοβόμαστε ότι θα ζήσουμε από εδώ και εμπρός σε ζούγκλα.
Αυτό από μόνο του είναι τεράστιο κέρδος. Δεν μπορώ να υπολογίσω ακριβώς την εκλογική επίπτωση, αλλά είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει. Γιατί η εικόνα με τα ανθρωπάκια πίσω από τα σίδερα, που αποκηρύσσουν χωρίς καμιά πίεση τις ιδέες τους (να θυμίσουμε ότι οι κομμουνιστές φτάνανε όρθιοι στο εκτελεστικό απόσπασμα) και ξαναγίνονται εκ του ασφαλούς τσαμπουκάδες μόλις τους αφήνουν, κάποιους θα ενόχλησε. Αν όχι, πρόβλημά τους… Και επειδή πρέπει να φτάσουμε στο τέλος, στην αναθεώρηση του Συντάγματος ας θέσουμε εκτός νόμου το απόλυτο κακό. Γιατί δεν πρόκειται απλώς για ιδέες, αλλά για ιδέες-δολοφόνους.