«Δωροδοκείται πιο εύκολα» η Αριστερά, αναρωτιόταν στα ΝΕΑ (12-12-2022) ο Μιχάλης Μητσός. Και παρέθετε καταγγελίες για αρνήσεις της σοσιαλιστικής ευρωομάδας και των ευρισκόμενων κοντά στη Σοσιαλδημοκρατία συνδικαλιστών να καταδικάσουν αυταρχικά καθεστώτα. Στις 21 Νοεμβρίου η ευρωομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών ζητούσε αρχικά απλώς να γίνει συζήτηση, όχι και ψηφοφορία για ένα ψήφισμα για τα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα που αφορούσε την παραβίασή τους από τη Ντόχα. Και όταν κατατέθηκε, προσπάθησε ν’ αμβλύνει τα πιο αιχμηρά σημεία του. Και να ήταν η πρώτη φορά; Είχε συμβεί άλλες πέντε- έξι φορές συνέχιζε ο δημοσιογράφος. Η κα Καϊλή δεν ήταν (η) μόνη.
Το αν πολλοί σοσιαλδημοκράτες ευρωβουλευτές είναι διεφθαρμένοι, είναι λάθος διατυπωμένο ερώτημα. Το ερώτημα είναι: Γιατί πολλοί διεφθαρμένοι γίνονται σοσιαλδημοκράτες; Η ατομική διαφθορά δεν γνωρίζει πολιτικά όρια, πίσω όμως από το προσωπείο του προοδευτικού και του «ενδιαφέροντος» για τα ατομικά δικαιώματα κάποιοι την κρύβουν ευκολότερα. Το φτιάχνω ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μερικοί – όχι όλοι, ούτε καν οι περισσότεροι- το εννοούν ως «για να καταχρασθώ» το πολιτικό χρήμα. Το «προοδευτικό» και «αριστερό» προσωπείο αποκρύπτει ταπεινές ατομικές επιδιώξεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο συντηρητικός χώρος έχει ανοσία στη διαφθορά.
Ο οποιοσδήποτε μπορεί να δηλώνει ό,τι νομίζει. Γιατί όμως το δηλώνει; Σε μια εποχή αποϊδεολογικοποίησης του σοσιαλδημοκρατικού κινήματος σ΄ αυτό καταφεύγουν ένα σωρό τυχάρπαστες περσόνες. Εκεί που ζητούν όχι αφοσίωση σε ιδέες, αλλά σε ηγέτες, εύκολα παρεισφρέουν τυχοδιώκτες. Σήμερα πολιτικός δεν γίνεσαι αν έχεις ιδέες. «Γλώσσα και σάλιο» χρειάζεσαι. Στη σταλινική Σοβιετική Ένωση υπήρχε στην Κρατική Ασφάλεια Τμήμα «επιστημόνων» που μετρούσε ανά επιστήμονα και κομματικό στέλεχος τις παραπομπές στον Στάλιν στα βιβλία και άρθρα τους. Αυταρχικά, όχι θεσμικά, είναι αυτά τα κόμματα στα οποία τα μέλη τους ακόμη και στη συνέλευση της πολυκατοικίας επικαλούνται το τι έχει πει ο ηγέτης για τη στέγαση. «Όπως λέει ο αρχηγός μας ο….». Αντάλλαγμα αυτής της «αφοσίωσης» είναι μια θέση παχυλά αμειβόμενου με πολλά άλλα benefits στην Ευρωβουλή, με πλήθος ταξιδιών σε μέρη εξωτικά με πρόσχημα «πολιτιστικές» και άλλες «ανταλλαγές» και με προσκλήσεις σε «φίλους» να διαμείνουν επτά μέρες δωρεάν στις Βρυξέλλες. Χαίρομαι που πολλάκις αρνήθηκα να επωφεληθώ τέτοιων «διαμονών».
Βεβαίως δεν είναι μόνο οι σοσιαλδημοκράτες που «μαζεύουν» τέτοια φρούτα. Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έγινε ευρωβουλευτής κάποιος ηθοποιός που κατόπιν δικής του ομολογίας πρώτα αναζητούσε να στεγαστεί στη ΝΔ; Μήπως δεν υπάρχουν ευρωβουλευτές απ’ όλο το πολιτικό φάσμα, αλλά κυρίως απ’ αυτόν της Αριστεράς, με ασυνήθιστα μεγάλη περιουσία ακόμη και για τους υψηλούς μισθούς που λαμβάνουν, οι οποίοι κατά καιρούς έχουν αντιταχθεί σε ψηφίσματα καταδίκης αυταρχικών καθεστώτων, όπως αυτά της Ρωσίας και της Κίνας; Ο όφις του πολιτικού χρήματος «εξαπάτησε» αυτούς και τις «Εύες». Αυτός πάντως που πλήττεται περισσότερο απ’ αυτές τις εξελίξεις δεν είναι οι Σοσιαλιστές και Δημοκράτες ούτε το ΠΑΣΟΚ. Είναι το κύρος του Ευρωκοινοβουλίου και η υπόθεση της Ομοσπονδιακής Ευρώπης. Να γιατί κέρδισε το Brexit και ψηφίζεται η «Εναλλακτική για τη Γερμανία»;
Πηγή: www.tanea.gr