Η ποιότητα κάθε συστήματος, πέρα από την υλικοτεχνική του υποδομή, χαρακτηρίζεται κυρίως από την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού του.

Ένα αεροσκάφος F-35 στα χέρια ενός ανεύθυνου, ανεκπαίδευτου, αδιάφορου πιλότου είναι ένα επικίνδυνο μάτσο σίδερα με καλώδια. Ένα νοσοκομείο πλήρως εξοπλισμένο σε υλικοτεχνική υποδομή, με υγειονομικό προσωπικό ανεκπαίδευτο, αδιάφορο, είναι αναποτελεσματικό και επίσης επικίνδυνο. Αυτό όμως πρέπει να ισχύει κυρίως στην εκπαίδευση. Και δυστυχώς αυτό δεν ισχύει στην Μεταπολίτευση σε όλη την εκπαίδευση, κυρίως όμως στη δευτεροβάθμια, μέση εκπαίδευση.

 Ο άκρατος συνδικαλισμός, η αντίληψη ότι υπάρχουν μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις, η ελλειματική γνώση σε σημαντικό αριθμό των εκπαιδευτικών της μέσης εκπαίδευσης, έχουν οδηγήσει σε καθίζηση της ποιότητας των γυμνασίων και των λυκείων μας. Κι αυτό αφορά σχεδόν αποκλειστικά στα δημόσια σχολεία: συνελεύσεις των καθηγητών εν ώρα μαθήματος, διάχυτος κομματισμός (αφορά σε όλο το κομματικό φάσμα) αποσυντονίζουν την εκπαιδευτική διαδικασία, την ξεχειλώνουν, την υποβαθμίζουν.

Οι μαθητές μιμούνται τους καθηγητές τους, εκπαιδεύονται στον άκρατο δικαιωματισμό, η σημασία των υποχρεώσεων υποβαθμίζεται. Οι συχνές μαθητικές καταλήψεις των σχολείων για ψύλλου πήδημα απολαμβάνουν συχνότατα της στήριξης της πλειοψηφίας των δικαιωματιστών καθηγητών. Έτσι το ξεχείλωμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας επιτείνεται με την συγχορδία καθηγητών και μαθητών. 

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: www.iefimerida.gr