Σαν τους ιούς, που ξαναεμφανίζονται εποχιακά δείχνει να είναι κι ο φετινός Αύγουστος. Οι πρωταγωνιστές λίγο πολύ ίδιοι, αλλά σε άλλους ρόλους. Μόνο που φέτος τους κακούς υποδύονται ο Πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο και τους καλούς οι έτεροι δύο Καππαδόκες.
Πολύ γρήγορα? τι συνέβη πέρσι τον Αύγουστο;
Ο Ε. Βενιζέλος διέρρεε ότι απαιτείται απευθείας πολιτική διαπραγμάτευση, προ μέτρων, οι Τροϊκανοί έλεγαν ποιό από τα δύο προηγείται και ποιο ακολουθεί.
Έτσι, ασύντακτα, οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες αποχώρησαν νύκτωρ και ο Ε.Βενιζέλος πρόλαβε για λίγο να αυτοεισπράξει τα εύσημα του σκληρού διαπραγματευτή.
Μόνο που οι πολιτικές ομορφιές κρατάνε λίγο. Εξαγριωμένοι οι Ευρωπαίοι, θέλησαν κι άλλο αίμα, το οποίο με –υποτίθεται- πόνο ψυχής τους εδόθη. Λέγε με χαράτσι ΔΕΗ. Η απόφαση, παρουσία του τότε Πρωθυπουργού και του Υπ.Οικονομικών,ανακοινώθηκε άτσαλα στην ΔΕΘ του 2011 κι έκτοτε κλαυθμός και οδυρμός.
Για την ιστορία, το εξαιρετικό οικονομικό επιτελείο της απόφασης πλην των δύο θεσμικών, συναποτελούσαν ο Νομικός Πρόεδρος της Βουλής Φ.Πετσάλνικος και ο Υπουργός Δικαιοσύνης, επίσης Νομικός, Χ.Καστανίδης. Η συνέχεια γνωστή. Βασανιστική καθυστέρηση των επόμενων δόσεων, παρολίγον στάσεις πληρωμών ανά μήνα, εξαγγελίες –δήθεν- δημοψηφισμάτων και τον Νοέμβριο ο Λ.Παπαδήμος, δεμένος χειροπόδαρα, από τα κόμματα μήπως και σώσει μέρος της παρτίδας.
Α΄ Μην ξεχαστούμε! Φεύγοντας ο –κατ’άλλους «χαρτογιακάς τραπεζίτης»- μίλησε για 77 υποχρεωτικές δράσεις, οι οποίες υπό όρους θα μπορούσαν να γίνουν 60. Γρήγορα ξεχαστήκαμε, κι εμείς κι αυτοί, αφού στο μεταξύ οι –νυν- συγκυβερνήτες ξετίναζαν τα Λεξικά Μπαμπινιώτη και Δημητράκου, για την εύρεση της περιεκτικότερης σε σημασία λέξης. Υπέρβαση (Βενιζέλος), Απαγκίστρωση (Κουβέλης), Επαναδιαπραγμάτευση (Σαμαράς). Και μετά ήρθαν οι εκλογές κι οι τρεις μήνες αδράνειας.
Ο Σαμαράς, που έως τώρα διαγκωνίζονταν την ρητορική Βενιζέλου, υποδύεται το Λ.Παπαδήμο, ο Βενιζέλος διαγκωνίζεται τον Ευάγγελο και ο Φ.Κουβέλης τσιμπιέται αν είναι αλήθειες όσα ζει.
Το ξέρω ζητάνε μέτρα, αιματηρά για μια ακόμα φορά.
Ποιός όμως άραγες ευθύνεται –έτσι απλά- που οι βασικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις επί 3ετία είναι μηδενικές; Μάλλον ο Μ.Κυριακίδης, της «ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ».
Ποιός ευθύνεται για το διευρυνόμενο φορολογικό χάλι; Σίγουρα ο γράφων, όντας κι ελεύθερος επαγγελματίας.
Ποιός διόρισε το απελθόν ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ που δεν έκανε μια ιδιωτικοποίηση, και για πιο απλά. Ίσως ο Χατζηπετρής του Λ.Κηλαοδόνη.
Για ν’αφήσω την σύντομη ιλαρότητά μου.
Όσες φορές στο παρελθόν επιχειρήθηκε δις και πολλάκις η επανάληψη λαθών, την επόμενη φορά είμασταν μίλια μακριά από τα ποθούμενα.
Αλυτρωτισμός του 1920, Κυπριακό της Ζυρίχης, Σκοπιανό, Κυπριακό του Μπ.Γκάλι, Κυπριακό του Ανάν, κ.α.
Οι κινήσεις του Ε.Βενιζέλου με πολιτικούς όρους περιλαμβάνουν υψηλό ρίσκο. Τα ψελλίσματα του Φ.Κουβέλη συντείνουν στο ίδιο.
Τα περσινά λάθη αν επαναληφθούν θα δώσουν περισσότερες πράξεις του δράματος.
Η νηφαλιότητα στις δύσκολες αποφάσεις είναι ένας καλός σύμβουλος. Η μαθηματική επαγωγική σκέψη ακόμα καλύτερος. Η κοινωνική ευαισθησία η δύσκολη παράμετρος.
Ο ναρκισσισμός, το άγχος του πολιτικού, η αυτάρεσκη πληθωρικότητα κι η σιωπηλή αιδήμων ακινησία των μισόλογων και των πενταετών στρατηγημάτων είναι η βασιλικότερη οδός προς τον ξαφνικό θάνατο.
Εγώ πάντως Γ.Στουρνάρα σε στηρίζω.
Υ.Γ.
• Πολύ φοβάμαι, ότι και να αποφύγουμε τους ασύντακτους διπλωματικούς χειρισμούς τώρα, σύντομα θα τα κάνουμε οριστικά θάλασσα. Είθε, να διαψευστώ κι εγώ και όλοι μας.
• Εδώ και τώρα νέος μεταρρυθμιστικός φορέας κι ας ακούσουμε τα σχολιανά μας.
Ο Νίκος Γκιώνης είναι Πολιτικός Μηχανικός