«Να κάνουμε κάτι!»… «Πού πας να μπλέξεις;»… «Γιατί με Το Ποτάμι;»… Αυτές τις τρεις φράσεις άκουσα από τους φίλους που τους εκμυστηρεύθηκα τις σκέψεις μου να αφήσω την κριτική σε όσα συμβαίνουν και να μπω στο ριγκ της πολιτικής. Καιρός να απαντήσω, λοιπόν!
«Να κάνουμε κάτι!»
Δεν μας αρέσει αυτό που ζούμε. Πολλοί προεξοφλούν ότι και οι εποχές που έρχονται θα είναι δύσκολες, ταραγμένες, ίσως και επικίνδυνες. Τι κάνουμε, λοιπόν; Τις περιμένουμε σχολιάζοντας, για να πούμε μετά ότι δικαιωθήκαμε στις προβλέψεις μας ή θα κάνουμε κάτι για να αλλάξουν τα πράγματα; Το να αρθρογραφείς, να μιλάς, να ασκείς κριτική στους πολιτικούς της μιας ή της άλλης πλευράς, είναι σήμερα αρκετό; Για μένα, η απάντηση είναι αυτονόητη: Συμμετοχή! Το έκανα ήδη από τα μαθητικά μου χρόνια. Αργότερα, ως φοιτητής εκλέχθηκα πρόεδρος του Συλλόγου της σχολής μου. Και το 1992, δεν δίστασα με άλλους 363 να υπογράψω κείμενο υπέρ της σύνθετης ονομασίας της ΠΓΔΜ, κόντρα στο εθνικιστικό παραλήρημα της εποχής κι εν μέσω καταγγελιών με τους γνωστούς χαρακτηρισμούς… Σε όλη την πορεία μου προσπαθούσα να συμβάλω, στην προσπάθεια για μεταρρυθμίσεις που εκσυγχρονίζουν τη χώρα και βελτιώνουν τη ζωή των ανθρώπων.
«Πού πας να μπλέξεις;»
Οι περισσότεροι κοντινοί μου άνθρωποι όταν τους ρώτησα πώς βλέπουν το ενδεχόμενο να ασχοληθώ ενεργά με την πολιτική, μου απάντησαν αβίαστα: «Γιατί δεν κάθεσαι στην ησυχία σου; Πού πας να μπλέξεις; Βρισιές θα ακούς, καλό λόγο δεν θα ακούσεις». Ίσως να έχουν δίκιο. Για μένα όμως, μετράει ο τελικός απολογισμός. Αν, όταν τον κάνω, η ζυγαριά μού δείξει ότι συνέβαλα κι εγώ για να αλλάξουν κάποια πράγματα, θα είμαι εντάξει με τον εαυτό μου. Οπως είμαι και για τη θητεία μου στην κυβέρνηση συνεργασίας του Λ. Παπαδήμου (δίχως να με έχει υποδείξει κάποιο κόμμα) όταν ανέλαβα επικεφαλής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού και στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Π. Πικραμμένου, στην οποία υπηρέτησα ως κυβερνητικός εκπρόσωπος. Σ’ εκείνη την κρίσιμη περίοδο για τη χώρα, έζησα κι έμαθα «εκ των έσω» για το πολιτικό σύστημα, το κράτος, τη λειτουργία και τις παθογένειές τους. Συνεργάστηκα δημιουργικά με όλες τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις. Και απέκτησα μια εμπειρία εξαιρετικά χρήσιμη. Που με βεβαίωσε ότι είναι πολλά αυτά που μπορεί και πρέπει να αλλάξουν.
«Γιατί με το Ποτάμι και τον Σταύρο Θεοδωράκη»
Η συμπόρευσή μου με Το Ποτάμι, είναι η φυσική συνέχεια της μέχρι σήμερα πορείας μου. Στα φοιτητικά μου χρόνια πίστευα ότι κατέχω την απόλυτη αλήθεια κι ότι οι λύσεις δεν έρχονται με βελτιώσεις σήμερα αλλά σε μια κοινωνία-Παράδεισο αύριο. Η πραγματικότητα μου έδειξε ότι αυτό δεν ισχύει. Πιστεύω βαθιά ότι αυτό που βελτιώνει τη ζωή των ανθρώπων και τη θέση μιας χώρας, δεν είναι τα μεγάλα λόγια και οι υποσχέσεις για Παραδείσους που δεν θα έρθουν, αλλά οι λύσεις των πραγματικών προβλημάτων «εδώ και τώρα». Το Ποτάμι είναι ένας χώρος συνάντησης δημιουργικών ανθρώπων, από όλες τις ηλικίες και από μεγάλο μέρος του πολιτικού φάσματος. Που συμφωνούν όμως σε χειροπιαστές λύσεις που στις σύγχρονες κοινωνίες θεωρούνται περίπου αυτονόητες. Αυτονόητες, όχι για τα επιτελεία των παλιών κομμάτων που υπηρετούν το πελατειακό σύστημα που τα ίδια δημιούργησαν. Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι ένας άνθρωπος, που ό,τι έχει φτιάξει στη ζωή του, κόλλησε ένσημα για να το αποκτήσει όπως κι εγώ. Διακρίθηκε στην επαγγελματική του διαδρομή, ήταν πάντα υπερ της σύνθεσης και κατά του λαϊκισμού και σε μια ταραγμένη εποχή πήρε το ρίσκο να βγει μπροστά.
Στη δύσκολη περίοδο που περνάει η χώρα, με τον νέο δικομματισμό να οδηγεί στην ακραία πόλωση, μία και μόνη λύση υπάρχει: Να ενισχυθούν οι φωνές εκείνων που σηκώνουν ανάστημα στη λαίλαπα του λαϊκισμού. Εκείνων που μπορούν να εγγυηθούν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Εκείνων που το πρόγραμμά τους «πατάει στη γη» και δεν πλειοδοτεί σε ανέξοδες ονειροβασίες.
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν θα είμαι υποψήφιος με ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ στην εκλογική Περιφέρεια Αττικής.
Πηγή: Σκαϊ