Γιατί, ενώ η κυβέρνηση έχει χάσει την θετική αξιολόγηση της πλειοψηφίας των πολιτών για την διαχείριση των σημαντικών θεμάτων, και την εμπιστοσύνη για την επόμενη ημέρα, η αντιπολίτευση και ειδικά η αξιωματική αντιπολίτευση, δεν έχει πείσει ότι αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική λύση;

Στους προφανείς λόγους μπορούμε επιγραμματικά να δούμε:

α) Το πρόσφατο κομματικό και κυβερνητικό τους παρελθόν.

β) Την αντιπολιτευτική τους στρατηγική και τακτική.

γ) Την έλλειψη συνολικής πειστικής εναλλακτικής πρότασης.

δ) Την κομματική πραγματικότητα και την εικόνα που εκπέμπουν.

Ο πρωθυπουργός έχει χάσει την δυναμική της αυτοδυναμίας, γιαυτό έχει  χάσει και την  δυνατότητα πολιτικού αιφνιδιασμού, με την προκήρυξη εκλογών.

Αυτό οφείλεται κυρίως:

1. Στην δική του φθορά, από την συνολική διαχείριση της πανδημίας, των έκτακτων γεγονότων, και των μεγάλων απωλειών που έχουν ορισμένοι κλάδοι της οικονομίας, όπως η εστίαση και το εμπόριο.

2. Στον αιφνιδιασμό του, από την δημοσκοπική άνοδο του Κινήματος Αλλαγής-ΠΑΣΟΚ, που φαίνεται να παγιώνεται, που τροφοδοτείται σε μεγάλο βαθμό και από απογοητευμένους ψηφοφόρους του, των προηγούμενων εκλογών.

3. Στην ενίσχυση των πολιτικών σχημάτων στα δεξιά της ΝΔ, κυρίως από την πίεση για τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς.

4. Στην έκρηξη της ακρίβειας, από τις αρχές του Φθινοπώρου και, κυρίως τους τελευταίους μήνες, με το μέλλον αβέβαιο και πιο δύσκολο.

5. Στην διάψευση του αφηγήματος της αποτελεσματικής  εξωτερικής πολιτικής με τις διμερείς αμυντικές συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ, και τις περιφερειακές, που απομονώνουν την Τουρκία, διάψευση που επιτάχυνε ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Μπορεί το Συνέδριο του Σύριζα να τον κάνει ηγεμονική δύναμη της πολιτικής;

Όχι, γιατί:

1. Αντί να έχει στο επίκεντρό του τα προβλήματα της χώρας και της κοινωνίας, έχει τα εσωκομματικά του προβλήματα.
   
   2. Παρ' ότι από πέρσι, με την Συνδιάσκεψη και με την ομιλία του κ. Τσίπρα στην ΔΕΘ, προσπάθησε να αναλύσει την συγκυρία της χώρας, να αποδομήσει την κυβερνητική πολιτική και να παρουσιάσει το δικό του σχέδιο, δεν έπεισε και κυρίως για το δικό του σχέδιο.
   
   3. Τα κοινωνικά στρώματα που θέλει να εκφράσει, η κοινωνική συμμαχία, έχουν υποστεί πολλές απογοητεύσεις, αλλά και εσωτερικές διαφοροποιήσεις. 

Η μεσαία τάξη, πέρα από την άρνηση να ακούσει τον Σύριζα, λόγω της πρόσθετης φορολόγησης του τρίτου μνημονίου, έχει υποστεί σημαντική διαφοροποίηση στην σύνθεσή της, λόγω της υπερδεκαετούς κρίσης και της βίαιης αλλαγής της εσωτερικής της συγκρότησης.
Τα νέα μεσοστρώματα, που δημιουργούνται από την ενσωμάτωση της οικονομίας στον διαρκώς εξελισσόμενο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, με επιταχυντή τις νέες τεχνολογίες και κυρίως τις τεχνολογίες στις επικοινωνίες, είναι υψηλών δεξιοτήτων, επιλέγουν πιο ατομικούς δρόμους, και είναι ιδεολογικά πιο κοντά στην ΝΔ.
Από την άλλη, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, ειδικά οι νέοι εργαζόμενοι με τις ανύπαρκτες εργασιακές διασφαλίσεις, πολύ περισσότερο οι άνεργοι, ζώντας σε καθεστώς μεγάλης ανασφάλειας, δεν πιστεύουν, ότι μπορεί ο Σύριζα να προσφέρει κάτι διαφορετικό, ούτε φυσικά περιμένουν κάτι από το συνδικαλιστικό κίνημα, γιαυτό και απέχουν από την πολιτική. Οι κρίση των φορέων κοινωνικής εκπροσώπησης είναι εμφανής, και οφείλεται, στην έλλειψη αξιοπιστίας των περισσότερων ηγεσιών τους, αλλά και στην δραστική διαφοροποίηση των κοινωνικών αναφορών τους.

4. Το κράτος, μπορεί να αποκτά ψηφιακές υποδομές, που διευκολύνουν τους πολίτες και ενισχύουν την παραγωγικότητά, δεν αλλάζει όμως δομή και φιλοσοφία, και πάντα βρίσκεται πίσω από τις ανάγκες της εποχής, οι εναλλακτικές προτάσεις δεν υπάρχουν.

5. Ορθώς απορρίπτει τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης στο κοινωνικό κράτος, συνήθως όμως υπερασπιζόμενος το παρελθόν.

Αυτά, σε συνδυασμό με τον προσανατολισμό, μεγάλου μέρους των ΜΜΕ, είναι αρκετά για να προσφέρουν στην κυβέρνηση, έστω μειωμένη κυριαρχία, και να μην επιτρέπουν να δημιουργηθεί ρεύμα αλλαγής, μέχρι τώρα.