Το πρόσφατο αίτημα των δύο ανακριτριών για την άρση της ασυλίας και των υπόλοιπων βουλευτών της Χρυσής Αυγής επαναφέρει τους προβληματισμούς για τον τρόπο της αντιμετώπισης της. Μέχρι τώρα, παρά τις προφυλακίσεις, τις ποινικές διώξεις, τις αποκαλύψεις των ναζιστικών ιδεών και των βίαιων πρακτικών της, φαίνεται, τουλάχιστον δημοσκοπικά, ότι αντέχει ακόμα. Γιατί συμβαίνει άραγε αυτό, τώρα που όλοι έχουν πληροφορηθεί τις ιδέες, τους σκοπούς και τα μέσα της ναζιστικής αυτής οργάνωσης;
Γιατί ένα σχετικά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, ακόμα και τώρα, της προσφέρει την υποστήριξή του; Μήπως, τελικά, η Χρυσή Αυγή δεν ήταν μόνο ένα προϊόν της τρέχουσας κρίσης, αλλά, με αφορμή αυτήν, συναντήθηκε με ένα υπαρκτό και πολυποίκιλο ιδεολογικό κοινωνικό αντιδραστικό υπόστρωμα και αναπαράχθηκε πολλαπλασιαστικά; Μήπως λοιπόν τα περί εγκληματικής οργάνωσης και δίωξής της δεν αρκούν και δεν λύνουν το πρόβλημα; Τα κρίσιμα αυτά ερωτήματα αλλάζουν και το πλαίσιο της αντιμετώπισης του εγχώριου νεοναζιστικού φαινομένου. Ασφαλώς η Δικαιοσύνη πρέπει να επιτελέσει το έργο της και να επιβάλει τις κυρώσεις που προβλέπει ο νόμος. Δεν φτάνει όμως μόνο η παρέμβαση της Δικαιοσύνης.
Πρέπει παράλληλα να αρχίσει να ξετυλίγεται ολόκληρο το ιδεολογικό πλέγμα που περισφίγγει την ελληνική κοινωνία και την καθιστά έτοιμη αποδέκτρια των αντιδραστικών ιδεών. Εθνικισμός, πατριδοκαπηλία, ανορθολογισμός, συνωμοσιολογία, δημαγωγία, συνεχής καταγγελία κάποιων εχθρών του έθνους, ανοχή της βίας, κατηγορίες για προδοσίες και ξεπουλήματα, ιδιότυπη θρησκευτική μισαλλοδοξία, ξενοφοβία, άρνηση του Αλλου, αντισημιτισμός είναι οι λέξεις και έννοιες που, χαρακτηρίζουν δυστυχώς τον εγχώριο δημόσιο βίο.
Τις ίδιες όμως αυτές έννοιες και προσλαμβάνουσες διαθέτει και το ναζιστικό ιδεολογικό οπλοστάσιο. Ετσι η ώσμωση και η εξοικείωση συντελούνται εύκολα και η αίσθηση της κοινής γλώσσας οδηγεί στην κοινότητα των αγανακτισμένων και των «προδομένων» από τη Δημοκρατία της Μεταπολίτευσης και τον κοινοβουλευτισμό. Υστερα έρχεται γρήγορα και ανεπαίσθητα η νομιμοποίηση της ναζιστικής ρητορικής στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο. Η διάρρηξη του αντιδραστικού αυτού ιδεολογικού πλέγματος και η αποκάλυψη των μηχανισμών νομιμοποίησης των ναζιστικών ιδεών και πρακτικών στην κοινωνία είναι καθήκον όλων εκείνων που αναγνωρίζονται στα προτάγματα της ελευθερίας και του διαλόγου, της πολιτικής και φυλετικής ισότητας και της μείωσης της οικονομικής ανισότητας. Διαφορετικά, όσες δικαστικές διώξεις και αν ασκηθούν, δεν θα έρθει η δύση του ναζιστικού φαινομένου.