Έφηβος, το όνειρό μου ήταν να με δεχτούν εθελοντή σε ένα κιμπούτς, αυτό το μοναδικό πείραμα πραγματικά υπαρκτού σοσιαλισμού και υπαρκτής ελευθερίας. Λόγω του δικού μας εμφυλίου, δεν το κατάφερα. Στη συνέχεια, ο αγώνας εναντίον του αντισημιτισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, σημάδεψαν όλο μου τον βίο και αυτό δεν αλλάζει. Αλλά δεν μπορώ να χαιρετήσω την επίσκεψη του Σιμόν Πέρες στην Ελλάδα. Γιατί τώρα, αυτές οι αξίες καταπατούνται από το Ισραήλ.
Είναι πρόεδρος ο Σιμόν Πέρες του Ισραήλ και το Ισραήλ κάνει ό,τι μπορεί για να μην αποκτήσουν ποτέ πραγματικό κράτος οι Παλαιστίνιοι. Συνεχίζει συστηματικά ό,τι άρχισε με τους πολέμους, δηλαδή την κατάληψη των κατεχομένων. Προκάλεσε τη διαίρεση των αντιπάλων του, διευκολύνοντας υπογείως την ίδρυση της Χαμάς και την εγκατάστασή της στη Γάζα, που μετέτρεψε σε κλειστό στρατόπεδο και που τώρα, με κάθε ευκαιρία, βομβαρδίζει για να «απαντήσει» στους μικροπυραύλους των καταδικαστέων εξτρεμιστών.
Το Ισραήλ του κ. Πέρες, που από τη Σοσιαλιστική Διεθνή έγινε στα γεράματα ο εκλεκτός της ισραηλινής ακροδεξιάς, έχει αρνηθεί όλες τις αποφάσεις του ΟΗΕ με τις πλάτες των Ηνωμένων Πολιτειών. Ως προς αυτό, τίποτε δεν ξεχωρίζει την Ουάσιγκτον από τη Μόσχα και το Πεκίνο και τα βέτο τους για τη Συρία.
Και να μην το ξεχνάμε, μέσα κι έξω από το Ισραήλ, οι προοδευτικοί ισραηλινοί θέλουν συμφωνία με τους Παλαιστινίους και καταδικάζουν αυτές τις αδιέξοδες πολιτικές, που το μόνο τους αποτέλεσμα είναι νέες προκλήσεις παλαιστινίων και μη, εξτρεμιστών, όπως προχτές.
Η έμμονη ιδέα του σημερινού Ισραήλ, είναι η οργάνωση μιας πολεμικής επιχείρησης εναντίον του Ιράν πριν από τον θερμοπυρηνικό εξοπλισμό του. Έχουμε δεχτεί, χωρίς να το ομολογούμε, να διευκολύνουμε αυτήν την οργάνωση, προσφέροντας στην ισραηλινή αεροπορία κοινά γυμνάσια που δεν μπορεί να οργανώσει αλλού. Αυτό «πουλάει» και ο κ. Σιμόν Πέρες. Μερικοί πιστεύουν ότι το Ισραήλ, παλαιότερα σύμμαχος της Τουρκίας, έχει τώρα επιλέξει τη χώρα μας -και ποιος μας πιάνει! Όμως, η γεωπολιτική πραγματικότητα οδηγεί σταθερά στην επανασύνδεση του Τελ Αβίβ με την Άγκυρα.
Είναι λογικό να έχουμε καλές σχέσεις με όλους και φυσικά με το Ισραήλ. Το παράλογο είναι η ξαφνική «αγάπη» που ανακάλυψε ο ΓΑΠ, ίσως όχι από μόνος του… για τον Νετανιάχου και την παρέα του. Το παράλογο είναι το «δέσιμό» μας με τη στρατηγική του Ισραήλ, με πρόσχημα τις έρευνες για φυσικό αέριο στα ανοιχτά της Κύπρου, που και αυτή παίζει με τη φωτιά.
Αλλά πέρα από το λογικό και το παράλογο, υπάρχει και μια άλλη διάσταση που έχει όνομα Παλαιστίνη και περίγυρο τον Αραβικό κόσμο. Θα μπορούσαμε να τηρούμε ορισμένα προσχήματα στην πλήρη (και πτωχοπροδρομική) στροφή της πολιτικής μας. Δεν τα τηρούμε. Με πρόσχημα τους άλλους, μας οδηγεί ο κυνισμός.
Και ως προς αυτό, η χώρα μας, με τη συμμετοχή τόσων ανερμάτιστων πολιτών, είναι άρρωστη.