Επιβεβαιώθηκε μια ακόμη φορά με το προχθεσινό δημοψήφισμα, η πεποίθησή μας ότι είμαστε ένας περήφανος λαός, ο οποίος αντιστέκεται σε ό,τι και όποιους επιχειρούν να τον «τιθασεύσουν».
Επιβεβαιώθηκε μια ακόμη φορά, η παρορμητικότητα και το πάθος μας, τα οποία άλλωστε αποτελούν βασικό στοιχείο του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας.
Ο ελληνικός λαός απάντησε ΟΧΙ σε ένα θολό ερώτημα, πιστεύοντας στα λόγια ενός νέου πρωθυπουργού, τον οποίον εξέλεξε μόλις πριν έξι μήνες. Σε καμία περίπτωση, δεν πείστηκε από την παρωχημένη αντιπολίτευση, η οποία συνέχισε να «κουνά το δάχτυλο» μετά από δεκαετίες διακυβέρνησης. Αλλά ούτε και από ορισμένους ευρωπαίους αξιωματούχους οι οποίοι ξεπέρασαν πολλές φορές τα όρια της απλής έκφρασης της άποψης τους.
Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση ρήξης και εξόδου από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ο λαός τον πίστεψε. Εξάλλου, όπως δείχνουν τα στοιχεία, σε ποσοστό άνω του 75%, οι πολίτες δεν επιζητούν έξοδο από το ευρώ.
Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης. Η κυβέρνηση οφείλει να αποδείξει έμπρακτα ότι εννοούσε αυτό που υποσχέθηκε στους πολίτες, δηλαδή ΝΑΙ σε συμφωνία, ναι στην Ευρωζώνη και την Ευρώπη.
Μετά από 6 μήνες ατέρμονων, ομιχλωδών διαπραγματεύσεων, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός πρέπει να εργαστούν με ειλικρίνεια και σχέδιο, επανοικοδομώντας την εμπιστοσύνη με τους ευρωπαίους, για μια συμφωνία εντός της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία θα στηρίξουν τα κόμματα, προκείμενου να ορθοποδήσει η Ελλάδα.
Είναι δυνατόν να αποδεχτούμε ότι το ασήκωτο βάρος των μνημονίων και οι θυσίες μας, θα καταλήξουν σε μια ολοκληρωτική καταστροφή; Το διπλό νόμισμα, η επιστροφή στη δραχμή, ή όπως αλλιώς θα λέγεται το νέο νόμισμα, συνεπάγεται τη μεγαλύτερη ανακατανομή πλούτου σε όφελος των λίγων και άρα, τη μαζική εξαθλίωση της μεσαίας τάξης. Οι ευάλωτες ομάδες θα βρεθούν ανυπεράσπιστες, παρά την όποια ανθρωπιστική βοήθεια ετοιμάζεται για εμάς.
Δυστυχώς, δεν καταφέραμε 40 χρόνια να ενημερώσουμε τους πολίτες για την Ευρώπη, να νοιώσουμε πολίτες της Ευρώπης, να παλέψουμε και εμείς για την Ευρώπη που θέλαμε και αυτό το πληρώνουμε δραματικά. Αλλά έως εδώ.
Ακόμη και την τελευταία στιγμή, να επιβεβαιώσουμε ότι είμαστε πράγματι περήφανοι και όχι ψευτο-περήφανοι, ότι έχουμε πάθος για δημιουργία και όχι για (αυτό)καταστροφή.
Ο Πρωθυπουργός έχει το χρέος και τη λαϊκή στήριξη για να αναλάβει τη μεγίστη ευθύνη και να εγγυηθεί το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μας εντός της Ευρώπης.