1. Η διπλή κορυφαία κοινωνική κινητοποίηση ενός ολοκλήρου έθνους, για τα Τέμπη, έδωσε μια μνημειώδη απάντηση σε όσους μιλούσαν για την τεράστια αποχή στις τελευταίες εκλογές, σαν δήθεν ενδεικτικού της αποστράτευσης και ιδιώτευσης μεγάλου μέρους των πολιτών, μετά την κρίση και την πανδημία. Όλοι συμφωνούν στο πρώτο μέρος της ερμηνείας αυτής της λαοθάλασσας των σιωπηλών, δηλαδή στη συμμετοχή στο πένθος και την αναζήτηση ολοκληρωτικής δικαιοσύνης , πέρα από συγκαλύψεις. Η διαφωνία και η διαφοροποίηση αφορά στο δεύτερο μέρος ερμηνειών του τί ακόμα μπορεί να έκφρασε όλος αυτός ο κόσμος: απαίτηση για καλυτέρους σιδηροδρόμους, για σύγχρονη λειτουργία του κράτους, καταδίκη της κυβέρνησης ή, τελικά, συνολική απόρριψη του πολιτικού συστήματος;
2..Ο πρωθυπουργός, εφησυχασμένος μετεκλογικά, ελέω ανεπαρκούς αντιπολίτευσης δημοσκοπικά, αιφνιδιασμένος, τώρα, δυσάρεστα από την ευρύτατη αποδοκιμασία, αρνήθηκε να παραιτηθεί παρα την σωρεία επικοινωνιακών λαθών αλλά και τη μεγάλη υστέρηση υλοποίησης σημαντικών και απόλυτα αναγκαίων μετασχηματισμών. Την επόμενη μόλις μέρα ανακάλυψε το «βαθύ κράτος» σαν αίτιο της αδράνειας και των διαχρονικών παθολογιών και αποτυχιών, αλλά και σαν τροχοπέδη της προόδου και επιχειρεί επανεκκίνηση μετά τα 6 χρόνια της ανεπαρκούς θητείας του.
Σύσσωμη η αντιπολίτευση, επίσης απροετοίμαστη για τέτοιο σεισμό, διαγκωνίζεται τώρα σε κάθε είδους καταγγελίες και αντικυβερνητισμό, διεκδικώντας μερίδιο της αμφισβήτησης με προσπορισμό ευκαιριακών ψήφων, και πρόσκαιρης βελτίωσης δημοκοπικών ποσοστών. Τα συστημικά ΜΜΕ, επί χρόνια απόλυτα φιλοκυβερνητικά, κάνουν μια απότομη στροφή συνολικά, σαν σμάρι ψαριών όπως θα έλεγε ο Τ. Φρίντμαν, αναθεωρώντας ταχύτατα την «κριτική» τους αμεροληψία, αναζητώντας διαρκώς την εύνοια νέων κοινών, προσπαθώντας επίμονα να χειραγωγήσουν, με τον εμπαθή τρόπο τους, τις εξελίξεις σε κλασσικά, λαϊκίστικά, ισοπεδωτικά μοτίβα.
Ακόμα και η γλώσσα της πολιτικής αντιπαράθεσης, η επαναλαμβανόμενη «εργαλειοποιηση» της εν συναίσθησης- χωρίς συναίσθηση της συρρίκνωσης κάθε αλήθειας, κάθε άποψης- έχει εξουδετερωθεί μέσα από την ομογενοποίηση ενός διατεταγμένου χυλού των κανόνων εμπλοκής, επιβεβλημένων από τους επαγγελματίες ταριχευτές των μίντια τρεινιγκ. Έτσι η η δημόσια συζήτηση, στα βουητά ΜΜΕ και τα σοσιαλ, παγιδεύεται και εξαντλείται σε ασφαλή στερεότυπα, επισφαλείς διαπιστώσεις, εξυπνακισμους και ατάκες της καθημερινής προβολής από συνήθεις ύποπτους, ατέλειωτες επαναλήψεις, επιχειρήματα παντός καιρού και για κάθε χρήση
3..Το ΠΑΣΟΚ, μετά την πρόσφατη εσωκομματική αντιπαράθεση και την αιφνίδια και ανασφαλή απόκτηση της θέσης μιας -αδύναμης- αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιχείρησε, με την εκλογή Προέδρου τΔ και την υποψηφιότητα Γιαννίτση, μια επανασύνδεση με την ουσιαστική παρακαταθήκη της ιστορίας του. Είχε προηγηθεί, με το θάνατο του Κ. Σημίτη μια έντονη δημόσια συζήτηση για τη θητεία του, τα μεγάλα επιτεύγματα αλλά και τις αποτυχίες του. Ήταν τόσο μεγάλη η κοινή αποδοχή, από όλο τον κόσμο, της επιτυχίας του στο να «γίνουν πράγματα» κι όχι λόγια και επικοινωνία, που πολλοί προσπάθησαν ακόμα και στον Μητσοτάκη να εφεύρουν ομοιότητες ενός παρόμοιου τωρινού «σαξές στόρι». Αυτή την μεγάλη παρακαταθήκη ενίσχυσε και ο συνολικός απολογισμός του κύκλου της Μεταπολίτευσης, την πρωτιά της δημοφιλίας του Α. Παπανδρέου και την αναγνώριση της προσπάθειας Αλλαγής και αυτοπροσδιορισμού αυτής της χώρας από εξαρτήσεις και παθογένειες, εξωτερικές και εσωτερικές, τη δύσκολη προσπάθεια για την άλλη Ελλάδα.
4.Η τεράστια συμμετοχή στις πρόσφατες γερμανικές εκλογές -83%-, και παρά την άνοδο της ακροδεξιάς, η επιλογή της Αριστεράς -με την συμμετοχή του «πατριάρχη» Γκ.Γκυζι-να ξεφύγει από την τοξική, αντιμεταναστευτική ατζέντα και να εστιάσει στα καθημερινά του οικονομικού μετασχηματισμού, της εργασίας, της φορολογικής ανακατανομής και της μεταρρύθμισης του κοινωνικού κράτους προκάλεσε, σε ένα μόλις εξάμηνο, διπλασιασμό των ποσοστών της.
Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να μην συνθλιβεί από τον διαγκωνισμό και την υπαρξιακή αγωνία της πολυδιασπασμένης αντιπολίτευσης και την εμμονή στο μονοθεματικό συνομωσιολογισμό των Τεμπών, που θα συντηρηθεί για αρκετούς ακόμη μήνες, προσφέροντας ίσως σανίδα σωτηρίας στην κυβέρνηση. Ένα μεγάλο κάλεσμα σε όλους αυτούς τους παλιούς και νέους γιαννίτσιδες της σοβαρότητας, που παλεύουν απέναντι στον πελατειασμο, τις συντεχνίες και τους κανόνες των ολιγαρκών, με τεκμηρίωση και γενναιότητα, είναι αναγκαίο. Η άμεση ενεργοποίηση των σχολαζόντων τομέων πολιτικής, όχι σαν κομματική ασκητική και επίτευξη ισορροπιών, με ουσιαστική και γόνιμη ανανέωση, αλλά και των συγγενών χώρων διαβούλευσης, του ιν σοσιαλ-in Social, του κύκλου ιδεών, του Δικτύου κ.α. είναι απόλυτη και άμεση προτεραιότητα ως απάντηση στη σύγχυση των σοσιαλ μίντια και στη ναρκισσιστική δημοφιλία του ασήμαντου.
Η πρόσκληση και η δημιουργική επίδραση, σε όλο αυτό το κοινωνικό κίνημα, να πάρει πολιτικά και όχι αντισυστημικά και ισοπεδωτικά, ανορθολογικά χαρακτηριστικά, η προβολή μιας σύγχρονης ατζέντας μεταρρύθμισης σε όλα τα μέτωπα, που μπορεί και θέλει να αναμετρηθεί με το πραγματικό βαθύ κράτος, είναι η απάντηση στην εποχή των ακραίων και των διαχειριστών.-Ας ελπίσουμε ότι η πρόταση μομφής παρα τον συμβολικό της χαρακτήρα, θα συμβάλλει σε αυτήν την κατεύθυνση