Από την αρχή της πανδημίας η θέσμια Εκκλησία όπως εκπροσωπείται από την Ιερά της Σύνοδο δύσκολα επείθετο γιά τα όποια μέτρα κατά της εξάπλωσης εκτός από εκείνα που η ίδια θεωρούσε βατά. Απολυμάνσεις , αντισηπτικά και άλλα πρωτόλεια μέτρα ήταν όσα δέχονταν κι αυτά όχι με ευκολία. Με το πέρασμα του καιρού κι αφού , με κατάχρηση της δικαιοδοσίας της αναγορεύθηκε σε διαπραγματευτή επί του ζητήματος με την κυβέρνηση , οι θέσεις της έγιναν πιο μεσοβέζικες  και λιγότερο σκληρές . Οι ζηλωτές επίσκοποι περισσότερο σιωπούσαν παρά μιλούσαν , ανθρώπινα τρομαγμένοι από τους συναδέλφους τους που είτε απεβίωναν είτε νοσούσαν βαρύτατα.

Κραυγές υποδόρειας συνωμοσιολογίας  πάντοτε μισοκυκλοφορούσαν στους κόλπους της , που πολλές φορές άγγιζαν τα όρια του φαιδρού όπως με την περίπτωση του πρώην Καλαβρύτων Αμβροσίου Λενή , ο οποίος κατά δήλωσή του θεραπεύτηκε από την νόσο με τον αγιασμό και την προσευχή. Όπως  έλεγε ο Πόπερ , κάτι που δεν μπορεί να επαληθευτεί πραγματολογικώς ή να διαψευστεί ομοίως , πάσχει από δυνητική αναλήθεια.

Τι συνέβη κι ενώ φαίνονταν πως υπήρχε εκεχειρία η Ι.Σ. σήκωσε το λάβαρο για το ολιγοήμερο κλείσιμο των ναών στην καινούργια εκδοχή των απαγορευτικών ; Τίποτα περισσότερο από την αύξουσα ανασφάλεια που την διακατέχει εξαιτίας της αναποτελεσματικότητος του δόγματος , η έστω της περιορισμένης εμβέλειας στην προσφορά της συνήθους παρηγορητικής αγκάλης. Ίσως είναι η πρώτη φορά που το εκκλησιαστικό δόγμα εδώ δείχνει αδυναμία σε σχέση με όσα διατείνονταν , έχει απώλειες στους κόλπους του που προσπαθεί να τις διαχειριστεί αμήχανα . Κατέγραψα τις αναφορές εκκλησιαστικών στις απώλειες των τριών Μητροπολιτών με πιο χαρακτηριστική αυτή για την εκδημία του Σεραφείμ  της Καστοριάς , όπου εξαιτίας της προφανούς του αγιότητος ο Θεός τον κάλεσε στους ουρανίους κόλπους του ( είπαν στην Ρομφαία , στα Μονοπάτια , στις ανακοινώσεις ), κατέγραψα επίσης τις εκκλησιαστικές αναφορές στην σωτηρία του 90χρονου Αναστασίου της Αλβανίας και του 80χρονου ημέτερου Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου που περίπου έλεγαν πως ο Θεός τους έσωσε  με την  επικουρία της θεοστάλτου επιστήμης κατ΄αντιπροσώπευσή του γιατί έχουν κι άλλο έργο να κάνουν . Φυσικά για έναν σκεπτόμενο πιστό η ίδια επιχειρηματολογία πίστεως και για την ζωή και για τον θάνατο είναι ίσως κόμβος υπαρξιακής κρίσης αναφορικά με το τελευταίο φαντασιακό σωτηριολογικό καταφύγιο , την μεταφυσική.

Μα τα προτάγματα αγάπης , φιλαλληλίας , αλτρουισμού και άλλων εγκόσμιων προτροπών της Ορθοδοξίας που πήγαν ; Δεν πήγαν πουθενά , εδώ είναι όμως  στην παρούσα φάση δεν μπορούν να αποτελέσουν ακουμπιστήρι και βάλσαμο στον διάχυτο φόβο του μαζικού θανάτου από μία συγκεκριμένη αιτία, τον ιό.

Άλλωστε τα ίδια εγκόσμια προτάγματα διακονούν όλες οι μονοθεϊστικές εκδοχές εξαιρουμένων ίσως των ακραίων Μωαμεθανών που προσεγγίζουν το πολιτικό και πολιτισμικό Ισλάμ , εκδοχές θρησκειών ανατολικού ασιατικού χαρακτήρα καθώς επίσης και όλες οι ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις της Ψυχολογίας και της Ψυχιατρικής κυρίως στον τομέα των αγαπητικών σχέσεων ή «σχετίζεσθαι». Και φυσικά η έμφυτη πάλη του έλλογου όντος πέρα από στεγανά να ανακαλύψει – ένθεο ή άθεο – δρόμους αγάπης.

Συνεπώς ο μόνος δύσκολος δρόμος του Ορθόδοξου δόγματος είναι η αυστηρή και κατά το δοκούν πιστότατη τήρηση του λατρευτικού με την ελάχιστη δυνατή έκπτωση , που δυσχεραίνει την εύθριπτη  ισορροπία ανάμεσα στο πραγματολογικό και το αβέβαιο μεταφυσικό ακόμα και σε κληρικούς ξεχωριστού επιπέδου όπως ο π.Φάρος ή ο π. Σκλήρης ή ακόμα αναγκάζει ρεαλιστές όπως ο Αμερικής Επιδοφόρος να ανακαλύψουν πως ο συμβολισμός δεν είναι στα φθαρτά σκεύη μα στην ουσία , οπότε τα φθαρτά αντικαθίστανται από πλαστικά μιάς χρήσης.

Η Ορθοδοξία είναι μεν απλώς το επικρατούν δόγμα και πλέον μη αναγραφόμενο στις ταυτότητες , μα ταυτόχρονα είναι και πυλώνας του εθνικού DNA  απόταν συμμετείχε ισότιμα στην δημιουργία του Έθνους Κράτους εισχωρώντας μάλιστα και στον ευγενώς αγνωστικιστικό χαρακτήρα του Διαφωτισμού δοθέντος πως οι ατελείς Έλληνες διαφωτιστές από το Ρήγα και τον Κοραή ως τον Βάμβα και τον Καϊρη θρησκεύονταν με στηλίτευση απλώς  των κακώς κειμένων της Εκκλησίας. Έτσι στην Ελλάδα , παρότι η τελευταία μη θεοκρατικού τύπου , οι μηχανισμοί της Ορθοδοξίας ενώ αποστρέφονταν την εκκοσμίκευση την ασκούσαν de facto  λίαν αποτελεσματικώς. Άλλωστε τα υπόλοιπα χριστιανικά δόγματα έχουν μια θεσμική κοσμικότητα , πολύ περισσότερο οι Καθολικοί των οποίων ο πνευματικός Αρχηγός δηλαδή ο Πάπας είναι και οιονεί κοσμικός ηγέτης με την καθοδήγηση ενός μικρού κρατιδίου στην μέση της μήτρας του Καθολικισμού , της Ρώμης. Ενώ επίσης οι Λουθηρανικής προελεύσεως εκδοχές εστιάζουν στον προσωπικό τρόπο επικοινωνίας με τον Θεό τους κι όχι στο δογματικό λατερευτικό. Γι αυτό οι απαγορεύσεις στα μαζικά λατρευτικά για λόγους υγειονομικής προστασίας δεν δυσχεραίνουν την ποιμαντική τους διακονία και καθοδήγηση.

Είναι πιά υπαρξιακό ζήτημα της θέσμιας Εκκλησίας η στάση της στο υγειονομικό με τελευταίο οχυρό όχι την φιλαλληλία μα το άτεγκτο και επισφαλές λόγω μεταδοτικότας δογματικό.

Ο καθ. Μόσιαλος , ο καθ. Τούντας μίλησαν με επιστημονική ευκρίνεια για την μεταδοτικότητα , κανα δυό άλλοι  είπαν μισόλογα γι αυτό , ενώ η επίσημη Πολιτεία διά του κ.Χαρδαλιά έδινε όρκους πίστεως για την ορθόδοξη χριστιανικότητα του Έθνους χωρίς καμμία εκ μέρους μας , ενθέων ή αγνωστικιστών , εξουσιοδότηση επιδιώκοντας φυσικά να περάσει τεχνηέντως τον επιστημονικό λόγο.

Αν ο Κ.Σημίτης είχε έναν λόγο να μην κάνει πίσω στις ταυτότητες , ο τωρινός ΠΘ έχει εκατό καθώς ο ιός δεν είναι μήτε του Θεού , μήτε του απίστου , μήτε κανενός , είναι πέραν του Καλού και του Κακού , είναι δωρεάν προσφορά για όλους. Και βέβαια η έντιμη στάση με καθαρότητα λόγου ενίων Μητροπολιτών όπως αυτού της Δράμας ή της Αργολίδος ή του Σισανίου ουδόλως αναιρεί το βαθύτατο διχαστικό προτσές της Ιεραρχίας που λέει είμαι εδώ και ίσως πολιτική τάξη πληρώσεις ακριβά την ανυπακοή σου στα λατρευτικά μου. Αν κλονιστεί το πεδίο μου θα την πληρώσεις κι εσύ , καθώς το περιστέρι των Φώτων μετράει όσο τουλάχιστον ο ανθρωποπληθυσμός τουλάχιστον του Πειραιώς. Άλλωστε ο νομικός θεολογος προκαθήμενος δεν είναι που απέδειξε διά της μπακαλικής τρείς το λάδι , τρείς το ξύδι την ανοσία των δυνητικώς πιστών ; ...

Αν η Ιεραρχία της Εκκλησίας κάνει πολύ πίσω , δείξει πως χάνει δογματικές μάχες απλώς δεν θα είναι αυτή που είναι κατά πλειοψηφία ζηλωτική , πιετιστική  και εξουσολάγνα. Ο Α.Τρίτσης απεχώρησε μετ΄επαίνων για τον διαχωρισμό , πριν δυό χρόνια ο Ν.Φίλης με ένα νεύμα του Ιερωνύμου , ενώ οι ανθεκτικοί Κ.Σημίτης και Μ.Σταθόπουλος – που δεν απεκάλυπταν και τα πιστεύω τους – εν μέρει πήγαν δημοκρατικώς σπίτι τους για το ψευδολάβαρο της Αγ.Λαύρας και με την μήνιν βουλευτών του τότε ΠΑΣΟΚ , της χριστιανικής ΝΔ και των λοιπών κοινωφελών – εθνωφελών σωματείων. Κι ο, τι απέμεινε από την τότε ισχύ κατατροπώθηκε από την κατίσχυση του ζηλόφθονος κρατισμού και των συντεχνιών με συμβολικό πρόσωπο της γκιλοτίνας τον Τ. Γιαννίτση . Κανένας ανισομερής διάλογος  με την Εκκλησία - παρά μόνο για διευκρινίσεις - για την υγεία μας ΠΘ , όπως θα έκανες με κάθε θεσμική συλλογικότητα , όπως το κάνει ή Μέρκελ , ο Μακρόν και όλο και πιο συχνά ακόμα και ο παμπόνηρος Βλαδίμηρος πασών των Ρωσιών. Τα ρέστα η Εκκλησία , τα ρέστα η Πολιτεία . Ελπίζω βάσιμα , καλή φώτιση την Τετάρτη των Φώτων.