Συντρόφισσες και σύντροφοι, καλημέρα. Η σημερινή είναι ΚΕ προετοιμασίας του συνεδρίου. Ενός συνεδρίου, για το οποίο ξέρετε ήδη την άποψη τη δική μου, όπως και της Μεταρρυθμιστικής Τάσης στο σύνολό της. Είπαμε εξ αρχής, ότι το συνέδριο αυτό μπορεί μεν να γίνει, αλλά δεν θα είναι συνέδριο. Οι αποφάσεις της Οργανωτικής Επιτροπής για τον τρόπο ανάδειξης των συνέδρων το επιβεβαιώνουν δραματικά. Είπαμε, ότι το κόμμα χρειάζεται τον χρόνο του, χρόνο περίσκεψης, αναλογισμού και επαναπροσδιορισμού στόχων και προτεραιοτήτων κι ότι αυτός δεν ήταν ο χρόνος που διανύθηκε από την ήττα μέχρι σήμερα. Είπαμε, ότι δεν πρέπει το συνέδριο να εξελιχθεί σε συνέδριο – παρωδία, που το μόνο το οποίο θα παράξει θα είναι επιβεβαίωση του μηχανισμού και διάψευση ιδρυτικών αρχών και στόχων. Έχουμε την εντύπωση, ότι οι αντιρρήσεις μας αυτές δικαιώθηκαν στο σύνολό τους.
Το διάστημα που μεσολάβησε, εν αναμονή του συνεδρίου, επέδρασε διαλυτικά στο κορμό του κόμματος, εντείνοντας τα προβλήματα των οποίων πομπωδώς επαγγέλεται η λύση. Όμως, οι λύσεις δεν προκύπτουν με αυτοματισμούς, συντρόφισσες και σύντροφοι. Ιδιαίτερα για τις συλλογικότητες οικοδομούνται επί ειλικρινών συναινέσεων, καθαρών απόψεων, με πολλή και συστηματική δουλειά, με επιλεγμένους στόχους και αρχές. Κανένα σύμπαν δεν πρόκειται να συνωμοτήσει για μας, ιδιαίτερα, όταν το σύμπαν του κόμματος, παύει να είναι «σύμπαν».
Μόλις τέσσερα χρόνια χρειάστηκαν, για να διαψευστούν στόχοι, οράματα, αρχές της ΔΗΜΑΡ. Μόλις τέσσερα χρόνια, για να αποδειχθεί, ότι το «άλλο» κόμμα της αριστεράς είναι άλλο ένα κόμμα ακόμη, ταλανιζόμενο απ’ όλα, όσα τη χαρακτηρίζουν παραδοσιακά. Επιτομή της κρίσης και των αντιφάσεών της και η ΔΗΜΑΡ, τέσσερα μόλις χρόνια χρειάστηκε για να γεννηθεί με τόσο κόπο, γεννώντας ελπίδα και αισιοδοξία και να αυτοδιαψευσθεί με τόση ευκολία. Χρειάστηκε τη συντριβή, για να μπορέσει να δώσει φέτος την περσινή απάντηση στους 58. Μόνον που φέτος, η απάντηση δίνεται σε σεληνιακό τοπίο. Με τα περσινά πολιτικά υποκείμενα είτε κατεστραμμένα, είτε διαψευσμένα. Χρειάστηκε τη συντριβή για να ξεχάσει αρχές και φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά, όπως ότι στον χώρο αυτόν της αριστεράς καλλιεργήθηκε συστηματικά ο σεβασμός στους θεσμούς. Ότι η προεδρία της δημοκρατίας δεν προβλέπεται από το σύνταγμα για να προκαλούνται κάθε πέντε χρόνια εκλογές, παράλληλα με τις ούτως ή άλλως προβλεπόμενες. Χρειάστηκε η συντριβή (ή μήπως απλώς χρησιμοποιείται;) για ν’ ανθίσουν στο κόμμα απόψεις ήκιστα απέχουσες από κείνες που μας οδήγησαν στην έξοδο από τον ΣΥΝ και φτάνουν μέχρι και στον προβληματισμό, εάν καλώς φύγαμε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, η πορεία του κόμματος, η ανάπτυξη και η εκλογική του συρρίκνωση υπαγορεύουν με εξαιρετική σαφήνεια τα συμπεράσματα. Αναπτυχθήκαμε για όσο και στο βαθμό που υπήρξαμε παρεμβατικοί στην κρίση, με εμπλοκή στα δύο μεγάλα πεδία: ι) αυτό της κυβερνησιμότητας αυτής της χώρας και, ιι) αυτό της ανασύνθεσης του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου. Εγκαταλείποντάς τα (τι σύμπτωση, σχεδόν ταυτόχρονα και τα δύο) σηματοδοτήσαμε τη συρρίκνωσή μας.
Τώρα το κόμμα οδηγείται σε συνέδριο, για να απαντήσει σε όλα τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τόσο αυτό, όσο και την ελληνική κοινωνία. Τα συνέδρια –μεταξύ άλλων- οφείλουν να προωθούν. Να ανοίγουν δυνατότητες. Όχι να τις κλείνουν. Πολύ φοβάμαι, ότι το επερχόμενο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ απλώς θα κλείσει τη βεντάλια των επιλογών γι’ αυτήν, αντί να την ανοίξει. Ότι η πλειοδοσία σε θέματα «συνεδριακού» ενδιαφέροντος και αρμοδιότητας, από το εάν θα πρέπει η εκλογή ΠτΔ να προκαλέσει εκλογές, μέχρι και το τι θα ψηφίσει η Κ.Ο. του κόμματος είναι επιλογή πολιτικού ακρωτηριασμού, η οποία θα φέρει και τον αυτοχειριασμό.
Τούτων δοθέντων και με τις σκέψεις αυτές, βρίσκομαι σήμερα εδώ, για να μεταφέρω για τελευταία φορά την πρόταση της μετάθεσης σε απώτερο χρόνο του συνεδρίου του κόμματος, που κατατίθεται για τελευταία φορά από την ΜΕΤΑ και απηχεί τις απόψεις και των 26 μελών της ΚΕ. Δεν έχουμε την πρόθεση να διαταράξουμε τις εργασίες της προετοιμασίας του συνεδρίου, εφ’ όσον επιμείνετε σ’ αυτές. Για τελευταία φορά όμως, επαναφέρουμε το θέμα της αναβολής του συνεδρίου, για δύο ομάδες λόγων: α) να δοθεί στο κόμμα ο απαραίτητος χρόνος αναστοχασμού και διαβούλευσης με τον εαυτό του και, β) να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο της επόμενης μέρας και τα χαρακτηριστικά του. Όπως αντιλαμβάνεστε, κομβικό πολιτικό σημείο της περιόδου είναι η εκλογή ΠτΔ, με όλα, όσα αυτή μπορεί να επιφέρει.