«Ευρωπαίο πολιτικό της χρονιάς για το 2012 ανακηρύττει τον Αντώνη Σαμαρά η γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, υπό το αιτιολογικό ότι στις δύσκολες στιγμές αντελήφθη τι απαιτούσε το συμφέρον της χώρας του και ανταποκρίθηκε στην πρόκληση.» Η είδηση αυτή μαζί την άλλη της αναβάθμισης της Ελλάδας από οίκο αξιολόγησης αποτελούν αιτίες αισιοδοξίας για τα μέσα ενημέρωσης και για κυβερνητικούς παράγοντες.
Η ανεξέλεγκτη πορεία του δημόσιου χρέους ως προς το ΑΕΠ, η τεράστια ανεργία, η φτώχεια κι η εξαθλίωση ενός λαού στον πιο δύσκολο χειμώνα και μία μακρά σειρά φαινομένων κοινωνικής παθογένειας εξελίσσονται σε βασικά κριτήρια «πολιτικής επιτυχίας» στην Ευρώπη του 2012! Θα πρέπει βέβαια να προστεθεί και η πρακτική της «κωλοτούμπας», η οποία «βραβεύεται» κι αυτή ως χρηστή πολιτική συμπεριφορά!
Αξιομνημόνευτα είναι επίσης η βράβευση του Γιώργου Παπανδρέου λίγους μήνες πριν, στην κατηγορία «Δύναμη και Ειλικρίνεια» σε εκδήλωση στη Γερμανία αλλά και τα θετικά σχόλια που κέρδιζαν Παπαδήμος και Βενιζέλος τον περασμένο χειμώνα όταν περνούσαν το 2ο Μνημόνιο.
Τα παραπάνω αποτελούν μία ακόμη απόδειξη της σαπίλας του πολιτικού συστήματος σε Ελλάδα κι Ευρώπη! Ένας κόσμος στον οποίο βραβεύονται προσωπικότητες επειδή έθεσαν σε εφαρμογή αυτά που πριν την εκλογή τους καταδίκαζαν, μόνο σάπιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ένας σάπιος κόσμος που «τονώνεται» διαρκώς με την ανάδειξη των ανίκανων και τον παραγκωνισμό των ικανών. Ένα περιβάλλον αναξιοκρατίας κυριαρχεί σε όλες τις βαθμίδες της κοινωνίας, από τα ανώτερα και τους προεδρικούς θώκους, μέχρι τα κατώτερα και μία θέση στο Δημόσιο.
Μία από τις βασικές αιτίες της κρίσης είναι κι αυτή λοιπόν. Άνθρωποι ηθικά ανίκανοι και ποιοτικά «ελλειμματικοί» να απολαμβάνουν θέσεις εξουσίας και ευθύνης προς έναν ολόκληρο λαό, με τη στήριξη ομάδων συμφερόντων, για τον απλό λόγο ότι είναι «αυτό που πρέπει» για την οικονομική εξουσία σε εγχώριο και παγκόσμιο επίπεδο.
Όντας λοιπόν τα «καλά παιδιά» της κρατούσας τάξης κι επειδή έρχονται και γιορτές παίρνουν «μικρά δωράκια», από βραβεία, μέχρι θέσεις σε διεθνείς οργανισμούς και πανεπιστήμια. Γιάννης πίνει, Γιάννη κερνάει λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες. Ένα σύστημα που ανταμείβει τους εκφραστές του γιατί… το εξυπηρετούν! Πράγμα που παρουσιάζεται μετά ως εθνική προσπάθεια και συλλογική επιτυχία.
Πίσω όμως από τα λαμπερά κοστούμια στα κανάλια, τις δηλώσεις και τα χαμόγελα της «και καλά αισιοδοξίας» και γενικά το επικοινωνιακό παιχνίδι της στήριξης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, υπάρχει ένας λαός που υποφέρει και συνεχώς κάνει το λογαριασμό της επιβίωσης του.