Η ψηφοφορία της Tρίτης για τα δικαιώματα των διεμφυλικών συμπολιτών μας απέδειξε ότι Πολιτική είναι να βάζεις το συμφέρον των πολιτών πάνω από το δικό σου και να επιμένεις. Επιβεβαίωσε και ποιοι πολιτικοί («μεταρρυθμιστές» χωρίς μεταρρυθμίσεις) βάζουν το δικό τους στενά κομματικό συμφέρον πάνω από αυτό των πολιτών. Το (έστω) λειψό-συντηρητικό ν/σ ήταν ανάγκη για τους πολίτες, και για αυτούς που τους αφορά, αλλά και για αυτούς που πιστεύουν ότι δεν τους «αφορά». Κάτι που μένει άλυτο και συνεχίζει ως πρόβλημα και χρέος, σε αφορά, γιατί συνεχίζει να γεννάει άσχετους ξερόλες Τσιάρτες, αλλά και τροφοδοτεί φασίστες που κυνηγούν μειονότητες.
Η ψηφοφορία όμως ανέδειξε ότι τρεις από τους υποψήφιους για την προεδρία του νέου φορέα του προοδευτικού κέντρου (Γεννηματά, Κωνσταντινόπουλος, Μανιάτης) έκρυψαν τη συντηρητική τους αντίθεση, και την έκαναν κοπάνα. Δεν ήταν η πρώτη φορά άλλωστε. Αυτό μοιραία θα βάλει σε σκέψεις τους πολίτες που περίμεναν κάτι νέο, δυναμικό και μεταρρυθμιστικό, και λογικά θα τους απομακρύνει από τις κάλπες στις 12 και 19 Νοεμβρίου. Όταν αυτό που πιστεύεις και θεωρείς γενναίο σαμποτάρεται από τους συνυποψήφιους σου, τότε οι πολίτες ή θα τσαντιστούν και θα εκλέξουν αυτόν που αποδεικνύεται δυναμικός και γενναίος ή θα την κοπανήσουν και αυτοί απογοητευμένοι. Συνδυαστικά με την απόρριψη της ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως ψηφοφορίας ο κίνδυνος αποτυχίας του εγχειρήματος από το ξεκίνημά του αυξάνεται. Το φιάσκο δεν είναι αυτό που «φοβόταν» η κ. Γεννηματά δήθεν για την εξ αποστάσεως ψηφοφορία. Το φιάσκο θα είναι η συμμετοχή να περιοριστεί σε αριθμό ψηφοφόρων αντίστοιχο με όσους είχαν συμμετάσχει στις εσωκομματικές του Πασόκ το 2015, ένα στενό μικρό κομματικό πανηγυράκι καρεκλών.
Διαφωνώ με όσους φίλους λένε καλοπροαίρετα ότι πολύ ασχοληθήκαμε με την ηλεκτρονική ψηφοφορία, τώρα να πάμε στην πολιτική. Αυτή είναι η πολιτική. Αυτή είναι η ουσία της. Η συμμετοχή των πολιτών. Το δικαίωμα στη συμμετοχή. Το κάλεσμα στην συμμετοχή. Άλλη δυναμική αποκτά ένα νέο κόμμα όταν 400 χιλιάδες ψηφοφόροι συμμετέχουν στη δημιουργία του εκλέγοντας τον επικεφαλής του, και άλλη (μικρή και αποθαρρυντική) σε αυτό που ψήφισαν 52 χιλ. (τόσοι ψήφισαν στις εσωκομματικές του Πασόκ το 2015). Θέλουν τη συμμετοχή πολλών νέων ανθρώπων ή επιδιώκουν ένα μικροκομματικό παιχνίδι καρεκλών; Θέλουν τη συμμετοχή των νέων ελλήνων μεταναστών ή θέλουν τις ψήφους μόνο των διορισμένων αφισοκολλητών που τους οδήγησαν στη μετανάστευση; Θέλουν τους πολίτες ως μέλη ενός νέου κινήματος ή τους θέλουν μόνο για να τους ψηφίσουν; Άλλο χαρακτήρα έχει ένα κόμμα που ξεκινά με 400 χιλ. μέλη-φίλους, και άλλο αυτό που περιορίζεται στη στενή παρέα. Θέλουν να πάρουν παρέα τις καρέκλες τους ή θέλουν να ξεκινήσουν κάτι δυναμικό; Θέλουν τους πολίτες να συμμετέχουν ή όχι; Εντέλει, η χώρα χρειάζεται ένα χρεοκοπημένο κόμμα με διαφορετικές ταμπέλες ή ένα καινούργιο και τολμηρό κίνημα;
Το 2013 τα 470 χιλ. μέλη των γερμανών Σοσιαλδημοκρατών (SPD) κλήθηκαν να ψηφίσουν επιστολικά προκειμένου να εγκρίνουν ή όχι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων για το σχηματισμό «μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού» με το CDU της Μέρκελ. Οι υποψήφιοι για το νέο κόμμα θέλουν 470 χιλ. μέλη με βούληση και διάθεση για συμμετοχή ή βολεύονται με 3-5 χιλ. κατευθυνόμενα διορισμένα μέλη; Πέρσι το Ποτάμι κατέθεσε μια πρόταση για έναν νέο πολιτικό φορέα με δύο βασικούς όρους: ηλεκτρονική εξ αποστάσεως ψηφοφορία και μεγάλη συμμετοχή των πολιτών. Φέτος η κα Γεννηματά συμφώνησε και την αποδέχτηκε, αλλά κάνει ότι δεν έπιασε καλά τους 2 όρους. Έτσι πιστεύει ότι βολεύει την ίδια. Αυτήν και τους δορυφόρους της. Αλλά έτσι δεν βολεύει τη χώρα και τους πολίτες της. Ο Θεοδωράκης κατέθεσε την πρότασή του για την εξ αποστάσεως ψηφοφορία απλή και στοιχειοθετημένη και αδιάβλητη και χωρίς κόστος. Ο Ραγκούσης επέμεινε και αυτός, αλλά η επιτροπή Αλιβιζάτου ακολούθησε πολιτική Πόντιου Πιλάτου, η Χαριλάου Τρικούπη αναφέρθηκε σε «διαδικασία – φιάσκο», ο Καμίνης είπε και ναι και όχι και εντός και εκτός και εναλλάξ με γλώσσα Φώτη Κουβέλη, και οι υπόλοιποι συμφώνησαν να σιωπήσουν (θα παίξουν δύο καρέκλες αντιπροέδρων, γιατί να μην είναι αυτοί οι εκλεκτοί;). Αντιθέτως, συμφώνησαν οι εκλογές να γίνουν την Κυριακή που η μισή Αθήνα θα είναι κλειστή λόγω του Μαραθωνίου!
Με συμμετοχή 60-100 χιλ. (εκτός εάν νομίζουμε ότι σε ένα χώρο max 800 χιλ. δυνητικών ψηφοφόρων σε εθνικές κάλπες, θα συμμετάσχουν σε φυσική κάλπη 300 χιλ. σε «εσωκομματικές» εκλογές, όπως οι 400 χιλ. στη ΝΔ των 2 εκ. ψηφοφόρων) το νέο κόμμα πρέπει να βρει 410 χιλ. ευρώ (το ελάχιστο) για να πληρώσει την Wind και την Οts για την ηλεκτρονική διασύνδεση των καλπών. Με 2 ευρώ αντίτιμο και 100 χιλ. συμμετέχοντες βγαίνει χρέος από την αρχή πάνω από 200 χιλ. Τα μόνα λεφτά που «έχει» ο νέος φορέας είναι τα 2 χιλ. ευρώ επί 10 υποψήφιοι, των εγγυητικών. Δεν φτάνουν ούτε για τσιγάρα.
Τις κόκκινες γραμμές τις βάζουν οι πολίτες. Οι πολίτες θα κρίνουν με τη συμμετοχή τους την απόπειρα για ένα νέο μεγάλο πολιτικό φορέα. Μικρή συμμετοχή σημαίνει απόρριψη του σχεδίου. Η απόρριψη της ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως ψηφοφορίας από συγκεκριμένους υποψηφίους δείχνει απόπειρα περιορισμού του αριθμού των συμμετεχόντων στην εκλογική διαδικασία. Αυτό θα αποθαρρύνει και τμήμα από τους πολίτες που ενδιαφέρονταν να ψηφίσουν σε κάλπη. Οι κόκκινες γραμμές χαράζονται για να τις σεβόμαστε. Για να σέβονται και οι πολίτες αυτούς που τις τηρούν. Το δυσάρεστο είναι ότι οι πολίτες φαίνονται να αδιαφορούν για την απόρριψη του δικαιώματός τους στην e-vote. Αδιαφορούν, γιατί μάλλον το περίμεναν ότι έτσι θα γίνει.