Για ακόμη μία φορά προχθές ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στο θέατρο «Ακροπόλ» είπε πως για το κόμμα του οι διπλές εκλογές του Μαΐου για την Αυτοδιοίκηση και την Ευρωβουλή είναι Δημοψήφισμα!…
Μεγαλύτερο και πιο χοντροκομμένο «καπέλο» από αυτό σε Αυτοδιοικητικές εκλογές και σε εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο (με μεγάλη σημασία αυτή τη φορά για το μέλλον της Ευρώπης), δεν έχει επιχειρηθεί ποτέ μέχρι τώρα στα χρόνια της μεταπολίτευσης …
Τα πάντα για την εξουσία και στο βωμό της εξουσίας, στρατηγική έντασης χωρίς τέλος, με κάθε δυνατό τρόπο, χωρίς αρχές και σεβασμό, αυτή τη φορά στους αυτοδιοικητικούς και ευρωπαϊκούς θεσμούς!…
Έχουν προηγηθεί βέβαια πολλές άλλες «επιχειρήσεις» αποσταθεροποίησης της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας όπως: με την προσπάθεια σπίλωσης χωρίς στοιχεία πολιτικών αντιπάλων και με ιδιαίτερη επιμονή και στόχευση στο πρόσωπο του Ευ. Βενιζέλου, με προτάσεις για εξεταστικές επιτροπές, με υστερίες στις συνεδριάσεις των εξεταστικών, με προειδοποιήσεις σε ξένους επενδυτές να μην επενδύσουν στην Ελλάδα γιατί θα χάσουν τα λεφτά τους, με προτάσεις μομφής σε κρίσιμες φάσεις διαπραγματεύσεων με τους δανειστές και πρόσφατα με την αμφισβήτηση των στοιχείων για την ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος.
Όχι πως μπορεί εύκολα κανείς να ισχυριστεί πως η κυβέρνηση είναι υπεράνω κριτικής, πως σε πολλές περιπτώσεις δεν «τα έχει κάνει θάλασσα», πως θα έπρεπε ίσως να είναι πιο αποφασιστική και λιγότερο υποχωρητική απέναντι σε παράλογες απαιτήσεις και στυγνούς εκβιασμούς των «γκάγκστερ» τις τρόικας που μας έστειλαν οι δανειστές για να μας διαφεντεύουν…Αλλά από το σημείο αυτό, να ασκείς δηλαδή το νόμιμο δημοκρατικό δικαίωμα και την υποχρέωση κριτικής, σκληρής όταν χρειάζεται, στην κυβέρνηση ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μέχρι του να προσπαθείς να οδηγήσεις τη χώρα σε πολιτική οικονομική και κοινωνική αποσταθεροποίηση και να βγάλεις την πολιτική αντιπαράθεση εκτός ελέγχου με κίνδυνο να μετατρέψεις την Αθήνα σε Κίεβο,…έ όσο νάναι υπάρχει μια κάποια απόσταση, η οποία συνήθως ορίζεται επί το ακριβέστερο και ως τυχοδιωκτισμός.
Σκοπεύει λοιπόν, κατά πως είπε επανειλημμένα ο κ. Τσίπρας να χρησιμοποιήσει την ψήφο όχι ως μέσο για την επίτευξη καθ’ όλα θεμιτών πολιτικών αυτοδιοικητικών στόχων αλλά ως όχημα για την ανατροπή της κυβέρνησης, ερμηνεύοντας την ψήφο στην δική του κάλπη πρωτίστως ως αντιμνημονιακή και αντικυβερνητική.
Επομένως οι ψηφοφόροι δεν θα πάνε σε αυτές τις εκλογές , σύμφωνα με την έκκληση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να βγάλουν δημάρχους, περιφερειάρχες, δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά… για να κάνουν τον Τσίπρα πρωθυπουργό και τον Λαφαζάνη αντιπρόεδρο της κυβέρνησης!
Αλλά άντε και ας δεχθούμε πως οι ευρωεκλογές, αν και δεν βγάζουν κυβέρνηση, επειδή διεξάγονται όμως μεταξύ ψηφοδελτίων κομμάτων ή παρατάξεων με τα σύμβολα και τα ονόματα τους, με ένα κοινό ψηφοδέλτιο σε μια εθνικής κλίμακας εκλογική περιφέρεια, μπορεί και να εκληφθούν και ως μια πανελλαδική σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης, όχι απολύτως έγκυρης βέβαια μιας και το διακύβευμα δεν είναι το ποιο ή ποια κόμματα θα σχηματίσουν κυβέρνηση. Όμως στις αυτοδιοικητικές εκλογές όπου κυριαρχούν ποικίλα τοπικά κριτήρια, τοπικά προβλήματα, πρόσωπα που για άλλους έχουν πετύχει και για άλλους όχι, πολύχρωμες τοπικές αυτοδιοικητικές συμμαχίες και που ειδικά τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει μεγάλα βήματα χειραφέτησης από τα κομματικά δεσμά με ποια λογική μπορεί να ερμηνεύσεις το αποτέλεσμα ως δημοψήφισμα κατά (αλλά μπορεί και υπέρ) της κυβέρνησης!… Η επιλογή της πρόκλησης πολιτικής έντασης και κηδεμόνευσης σε τοπικές εκλογές είναι απαράδεκτα οπισθοδρομική και όπως φαίνεται μάλλον θα αγνοηθεί από τις τοπικές κοινωνίες.
Οι πολίτες καταλαβαίνουν πλέον ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές τον πρώτο ρόλο παίζουν κυρίως τα πρόσωπα, η εμπειρία τους η αφοσίωσή τους στο έργο της πόλης τους ή της περιφέρειας την οποία θέλουν να υπηρετήσουν.
Η δυνατότητα τους να συνθέτουν προγράμματα και ευρύτερες τοπικές κοινωνικές και αυτοδιοικητικές συμμαχίες. Η ικανότητα τους να διοικούν και να είναι αποτελεσματικοί, να διεκδικούν από την κεντρική εξουσία και την διοίκηση και να αξιοποιούν ευρωπαϊκά προγράμματα και κονδύλια. Η τιμιότητα, η διαφάνεια και η σωφροσύνη στη διαχείριση των οικονομικών και το προσωπικό ήθος. Η δέσμευση τους να ιεραρχούν κατά απόλυτη προτεραιότητα, έναντι των υπαρκτών προφανώς στον καθένα ξεχωριστά πολιτικών και ιδεολογικών πεποιθήσεων, το συμφέρον της πόλης της περιφέρειας και των δημοτών τους.
Έχουμε χάσει πια τον τελευταίο καιρό, σε οικονομικό, κοινωνικό και θεσμικό επίπεδο ένα πολύ μεγάλο μέρος όσων με κόπο είχαν κερδηθεί εδώ και πολλά χρόνια. Δεν θα ήταν νομίζω καλό και σώφρων να αφήσουμε να χαθεί ακόμη ένα πολύτιμο κεφάλαιο, μια αυτοδιοικητική πολιτική κουλτούρα ανεξαρτησίας και χειραφέτησης από το κεντρική διοίκηση, τις κομματικές δεσμεύσεις, τις ντιρεκτίβες και τα χρίσματα, το οποίο έχει κατακτηθεί με μεγάλη δυσκολία και μετά από πολλές προσπάθειες και πολλαπλές εμπειρίες. Μόνο και μόνο επειδή αυτό υπηρετεί σήμερα τον πολιτικό σχεδιασμό όσων θέλουν να πατήσουν επάνω για να σαλτάρουν στην κυβερνητική εξουσία.