Το πρώτο είναι η έκπληξη. Γιατί το τελευταίο νέο που περιμέναμε να ακούσουμε για τον Σταύρο Θεοδωράκη είναι ότι θα εγχειριστεί για αφαίρεση όγκου. Κάνει τόσο υγιεινή ζωή, συχνά εκνευριστικά για τους γύρω του που αντιμετωπίζουν συνεχώς τις συμβουλές του για τη διατροφή και την άσκηση, ώστε δεν μπορεί κανείς να τον συνδέσει με αρρώστια.
Μετά είναι το σάστισμα. Μα είναι δυνατόν να μπλέξει έτσι τόσο νέος, τόσο δυνατός και με τέτοιο σεβασμό στο σώμα του;
Υστερα έρχεται η λύπη. Δεν βρίσκεις κάτι να πεις, μαθαίνεις ότι δεν θέλει επισκέψεις, καταλαβαίνεις ότι δυσκολεύεται και αναρωτιέσαι αν άξιζε τον κόπο όλο αυτό που έκανε, αφήνοντας μια υπέροχη καριέρα στη δημοσιογραφία και στο χώρο της εστίασης για να δοκιμάσει την τύχη του στα ρηχά και μολυσμένα νερά της πολιτικής.
Το Ποτάμι κατάφερε να εκλέξει δύο ευρωβουλευτές και να πετύχει αξιόλογη εκπροσώπηση στη Βουλή, αλλά δεν μπόρεσε να αποφύγει την καθοδική πορεία που το οδήγησε, τελικά, σε απογοητευτικά δημοσκοπικά ποσοστά και σε συρρίκνωση της κοινοβουλευτικής του ομάδας.
Πριν μπει στο νοσοκομείο ο Σταύρος Θεοδωράκης βρισκόταν σε συζητήσεις με την «Ωρα Αποφάσεων» για το ενδεχόμενο σύμπλευσης και σε σκέψεις για το αν υπάρχουν ουσιαστικές δυνατότητες συνεννόησης με την «Δημοκρατική Συμπαράταξη».
Ολα αυτά απέκτησαν μικρή σημασία όταν έγινε γνωστή η προσωπική περιπέτεια του επικεφαλής του Ποταμιού, ο οποίος, με μεγάλη αξιοπρέπεια επέλεξε τη διαφάνεια και την υπεύθυνη ενημέρωση για το πρόβλημα της υγείας του. Συμπεριφέρθηκε έντιμα και καθόλου παλαιοκομματικά, αποφασίζοντας μόνος του και προεξοφλώντας ότι θα υποστεί κακόβουλο θόρυβο.
Λοιπόν, αυτός είναι ένας από τους λόγους που μπορεί κανείς να πει ότι σωστά ο Σταύρος ρίσκαρε πολλά στο όνομα της «πολιτικής χωρίς πολιτικούς», για «να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα», όπως έλεγαν τα αρχικά του συνθήματα. Ερχεται από τη σωστή αφετηρία, έχει θάρρος και όραμα, καταφέρνει να κινητοποιεί και να εμπνέει πολλούς συνομιλητές του, έχει ενσυναίσθηση,
Δεν έχει νόημα αυτή τη στιγμή η αποτίμηση των λαθών του, έχει γίνει τόσες φορές άλλωστε. Ομως, ίσως έχει κάποια αξία να θυμηθούμε τώρα που ο Σταύρος περνάει δύσκολα ότι αυτός είχε κάτι να χάσει μπαίνοντας στην πολιτική και δεν ξέρω αν κέρδισε ο,τιδήποτε πέρα από καινούργιους φίλους.