«Όμως αποδείχτηκε, για άλλη μια φορά, στη ζωή δεν υπάρχουν

δ ε δ ο μ έ ν α· αυτά ανατρέπονται εύκολα, όταν οι άνθρωποι δεν προστατεύουν τους εαυτούς τους, τα παιδιά και τα εγγόνια τους, μέσα από πράξεις που ενδυναμώνουν τη συνείδηση και τη συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Να γίνουν δηλαδή αλληλέγγυοι και συνοδοιπόροι, να συμπλεύσουν μέσα στο…κύμα της εκπαίδευσης, της γνώσης, της ελευθερίας και των συλλογικών οργάνων»

Μερικά από τα τελευταία λόγια του τελευταίου άρθρου του Νότη Μαυρουδή - «2023: το μέλλον του παρελθόντος μας» - που δημοσίευσε η «Μεταρρύθμιση» στις 2/1/23, λίγες μόλις ώρες πριν φύγει από κοντά μας. Λόγια που επαληθεύτηκαν με τρόπο τραγικά προφητικό καθώς αποδείχτηκε ότι ανάμεσα στα «δεδομένα που δεν υπάρχουν γιατί ανατρέπονται εύκολα» είναι και η ίδια η ζωή που επιφύλαξε στον μεγάλο συνθέτη το πιο άσχημο παιχνίδι.

Η είδηση του ξαφνικού και αναπάντεχου θανάτου του Νότη Μαυρουδή γέμισε θα θλίψη ολόκληρο το καλλιτεχνικό στερέωμα της χώρας. Ο κόσμος της τέχνης έγινε φτωχότερος, ο κόσμος της μουσικής έγινε φτωχότερος, ο κόσμος του ραδιοφώνου έγινε φτωχότερος ο κόσμος της γνώσης έγινε φτωχότερος, ο κόσμος της ψυχραιμίας και της λογικής έγινε φτωχότερος, ο κόσμος μας έγινε φτωχότερος.

Δυστυχώς για μας, ο κόσμος της «Μεταρρύθμισης» έγινε κι αυτός φτωχότερος. Είχαμε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε τακτικά στο περιοδικό μας τις απόψεις του ξεχωριστού δημιουργού, απόψεις που εξέπεμπαν επί χρόνια το μήνυμα ενός συνεπούς και «πλούσιου σε έργο» πνευματικού ανθρώπου χαμηλών τόνων αλλά υψηλής συναίσθησης της ευθύνης απέναντι σε ένα κοινό του οποίου είχε κερδίσει την εκτίμηση και τον σεβασμό.

Αποχαιρετώντας τον μεγάλο κιθαρίστα δεν βρίσκουμε λόγια πιο ταιριαστά από αυτά με τα οποία τον αποχαιρέτησε δημόσια ο γιος του, Χάρης Μαυρούδης: «αν κάτι χαρακτήριζε τον πατέρα μας ως άνθρωπο, ήταν η καλοσύνη του, το ήθος και η σεμνότητά του. Με τον ίδιο σεμνό τρόπο σας ανακοινώνουμε τον ξαφνικό θάνατό του».

Καλό σου ταξίδι δάσκαλε και φίλε Νότη Μαυρουδή.