Aς προσπαθήσουμε να εκφέρουμε μια μη μεροληπτική κρίση για το θέμα των έργων του Καραγάτση: Ο Μ.Καραγάτσης έχει προτερήματα, αφηγηματική ευχέρεια & δύναμη, αισθαντικότητα κι αισθησιασμό, σφιχτή αφήγηση, ζωντανούς δυναμικούς χαρακτήρες, έχει και τα μπόλικα μειονεκτήματα του πολυγράφου συγγραφέα. Εμπεριέχει βιολογισμό (και κοινωνικό βιολογισμό), βιταλισμό, σεξισμό και νατουραλιστικό ύφος. H "Μεγάλη χίμαιρα" δεν είναι από τα ανώτερα έργα του και δεν με ενθουσίασε. Είναι διαφορετικό το να υποτιμήσει κανείς τον Καραγάτση για αισθητικές, μυθοπλαστικές και δραματουργικές ατέλειες και άλλο να τον κατεδαφίσει για τις αμιγώς ιδεολογικές θέσεις του, προσωπικά θεωρώ την αμιγώς ιδεολογική κριτική ανεπαρκή, ανολοκλήρωτη και προσωρινή γιατί οι ιδεολογίες έρχονται και παρέρχονται και τα χ ιδεολογικά κριτήρια που πρυτανεύουν μία εποχή, δεν ισχύουν τη μεθεπόμενη, στην οποία κυριαρχούν τα z ιδεολογικά κριτήρια.
Η αισθητική προσέγγιση και ανάλυση των μυθοπλασιών δεν είναι στενά φορμαλιστική μα συνυπολογίζει τις μορφές των σημαινόντων σε ένα κείμενο και το πώς συναρθρώνονται με τις σημασιοδοτήσεις στο έργο. Άρα στην αισθητική-μυθοπλαστική ανάλυση συμπεριλαμβάνονται και νοηματικά, κοσμοθεωρητικά-φιλοσοφικά και ιδεολογικά στοιχεία, τα οποία δεν πρέπει και δεν μπορούμε να δούμε απομονωμένα, αλλά να τα δούμε συνδεδεμένα, δεμένα με τις αντίστοιχες φόρμες στις δεδομένες ιστορίες/πεζογραφήματα/μυθοπλασίες. Εξετάζοντας έτσι την αισθητική νατουραλιστικών ροπών του Καραγάτση δεν μπορείς να τον πετάξεις στον κάλαθο των αχρήστων, ούτε να τον αποδεχτείς ολόκληρο. Δεν είναι καθόλου για πέταμα, όπως το διαπράττει δογματικά η cancel κουλτούρα εξαιτίας των προβληματικών ιδεολογικών απόψεών του. Ο Καραγάτσης είναι ελκυστικός συγγραφέας και αφηγητής παρά τις όποιες ιδεολογικές και γλωσσικές ελλείψεις του, άρα αξίζει να διερευνηθεί το γιατί παραμένει ελκυστικός παρά τα γλωσσικά, αφηγηματικά, ιδεολογικοφιλοσοφικά και μυθοπλαστικά προβλήματα που κουβαλάνε τα γραπτά του. Η φεμινιστική λογοτεχνική κριτική ή η woke κουλτούρα έχουν τα δίκια τους σε αρκετές τρανταχτές αντιδραστικές, αντιγυναικείες περιπτώσεις.
Το να θάβεις τους καλλιτέχνες με τον εκσκαφέα όπως κάνει η δογματική cancel κουλτούρα της ακύρωσης των συντηρητικών ως ρατσιστών, αποικιοκρατικών, σεξιστών κι αντιδραστικών, είναι μια εύκολη, απλοϊκή & τεμπέλικη ιδεολογική λύση.
Πηγή το Facebook του Θ.Σούμα