(Ανάρτηση στο facebook)

Μέσα στην εορταστική φρενίτιδα ξεχάστηκε -τυχαίο(?)- ότι χθες έκλεισαν είκοσι χρόνια απο το θάνατο ενός απο τους μεγαλύτερους ευρωπαίους στοχαστές, του «δικού μας» Κορνήλιου Καστοριάδη. «Ενός αναγεννησιακού» ανθρώπου που πηγαίνοντας πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα άνοιξε καινούργιους δρόμους στην συνδιασμένη σκέψη.

Δεν έχει σημασία αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τον Κορνήλιο Καστοριάδη. Άλλωστε πόσο μπορεί να ισχύσει για τέτοιας κατηγορίας μυαλά, ένα απλό «συμφωνω-διαφωνω»! Σημασία έχει η τεράστια συμβολή του στην αυτονομία της σκέψης συνδυάζοντας την φιλοσοφία με την πολιτική και την ψυχανάλυση!

Σκληρός με τους Έλληνες (γιατι τους αγαπούσε ίσως;) προσπάθησε να συμβάλλει στην απαραίτητη αυτογνωσία, με το καταφατικό: «Είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας» και το ερωτηματικό: «Ως πότε θα ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους;»  Από την κατάσταση που ζούμε μάλλον η προσπάθεια του προσέθεσε ακόμη μια αποτυχία στην προσπάθεια ενηλικίωσης του Έλληνα ως πρόσωπο, αλλά της κοινωνικής θέσμισης. Προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω την καλή μου φίλη, Τέτα Παπαδοπούλου, που μας ξανάδωσε πιο φρέσκο το βιβλίο : «Για τον Κορνήλιο Καστοριάδη – Είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας» από τις εκδόσεις ΚΡΤΙΚΗ.

ΥΓ. Στο πλοίο ΜΑΤΑΡΟΑ που με την βοήθεια των δύο φιλελλήνων Οκτάβιου Μερλιέ και Ροζέ Μιλλιέξ που μετέφερε το 1945 την creme de la creme της ελληνικής διανόησης, στο Παρίσι, για να ξεφύγουν από την εμφυλιακή μέγγενη, μεταξύ άλλων βρέθηκαν ο Καστοριάδης, ο Κ. Παπαϊωάννου (εκ Βόλου, παρακαλω) και ο Κωστής Αξελός. Όλοι τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κομμουνιστές. Της θεωρίας, αλλά και της πράξης. Ε, λοιπόν, μετά από μικρό διάστημα και ενώ όλοι τους κατακτούσαν την κορυφή της Ευρωπαϊκής διανόησης, όχι μόνο εγκατέλειψαν τον κομμουνισμό, αλλά έγιναν και πολέμιοι του. Ετσι για την ιστορια! Τυχαιο; Δε νομιζω, συντροφοι!