Όσο μπόρεσα να αντιληφθώ από την απόφαση που διέρρευσε, το ΣτΕ ερμήνευσε κατά τον πλέον χριστολογικό τρόπο τις αλλαγές , βάζοντας ερμηνείες και παραμέτρους του Συντάγματος…σύμφωνα με την άποψή του ταυτίζεται η ελεύθερη θρησκευτική συνείδηση με την Ορθόδοξη…αν είναι έτσι τότε το Σύνταγμα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Ορθοδοξίας , ως καθοριστικού παράγοντα διαμόρφωσης συνειδήσεων….
Όλα πιά ανάγονται σε ένα χρονοβόρο και κοπιαστικό αγώνα διαμόρφωσης του Συντάγματος αναφορικά με μιά – έστω – περιορισμένη μορφή διάστασης Κράτους – εδώ κοινωνίας – Εκκλησίας…
Είναι φανερό πως δεν υπήρχε από την κυβερνητική μεριά ένας νομικός πυλώνας υποστηρίξης των αλλαγών….απότι φαίνεται – κι εγώ το γράφω πάντα – δεν αρκούν αποσπαστικές εγκυκλιακές αλλαγές και πρόχειροι βολονταρισμοί , αλλά απαιτείται ένα απολύτως οργανωμένο πεδίο δράσης , που θα βάλει όπου και όσο μπορεί τα όρια….
Το ΣτΕ θύμισε μάλιστα και την επικεφαλίδα του Συντάγματος :» εις το όνομα της Αγίας , κλπ..»….η ουσία είναι πως ο Σεραφείμ Μεντζελόπουλος – Πειραιώς – νίκησε κι αυτό απέδειξε πως η χώρα δεν είναι ανεξίθρησκη ….και ίσως δεν θα γίνει ποτέ , καθώς το DNA του Ελληνικού Κράτους εμπεριέχει απαρχής τον πυλώνα της θρησκείας , ως ιδρυτικού συστατικού…
Δεν αρκεί να μιλάμε για σκοταδισμό ….πρέπει η δουλειά να είναι συντεταγμένη , στοχευμένη και με αλληλουχία…Αλλιώς με επιπόλαιες -κατά το υπαρκτό Σύνταγμα – κινήσεις , δημιουργούμε ιστορικό ηττών στο πεδίο του οργανικού πολιτικού φιλελευθερισμού…..
Εδώ ίσως είναι καλό να ειπωθεί πως ερμηνευτικά , η μήτρα του αξεδιάλυτου συγχρωτισμού – που αναποφεύκτως μέσω της » μοναδικότητος » της Ελληνορθοδοξίας οδηγεί στον φιλέλληνα Θεό – βρίσκεται στον χαλαρό εναγκαλισμό του ατελούς Διαφωτισμού , του τότε προοδευτικού εθνισμού και των νοσηρών προεκτάσεων του πρώιμου αλυτρωτισμού. Πως να ιδρυθεί Κράτος όταν οι οργανικοί διανοούμενοι από τον Ρήγα , τον Μοισιόδακα ως τον Κοραή , τον Κ.Κούμα κ.ά. ορκίζονται πίστη στην Ελληνορθοδοξία; Ακόμα κι αν υπήρχε η μικρή ιδιοτέλεια της αρμονικής συμβίωσης με την θεσμική Εκκλησία.
Επιπλέον , όπως και τόνισα αυτό το κουβάρι δεν μπορεί να ξετυλιχτεί με αποσπασματικά επιχειρησιακά πλάνα – μόνον – όπως είναι οι εγκύκλιοι μιάς και έτσι δεν διαβάζονται ορθά οι συσχετισμοί ανάμεσα σε κοσμική Εξουσία και Θεσμική Εκκλησία.Ακριβώς ένα στρατήγημα βήμα το βήμα , και πλήρως υποστηριγμένο ώστε να καθίσταται κάθε φορά ακλόνητο, είναι εκείνη η δράση που ίσως μπορεί να δουλέψει.
Θέλουμε λοιπόν μια έξυπνη αλληλουχιακή επανάσταση ….αλλιώς κάποιος Θεσμός θα πιάνει το νήμα της στάθμης από το γράμμα του Νόμου …και ορθά…καθώς το πρόβλημα συνήθως δεν είναι ο Θεσμός αλλά η ευελιξία του του Νόμου…
Προφανώς δεν μου αρέσει η απόφαση , όμως από την άλλη δείχνει πως χρειάζονται άλλες εναλλακτικές για τον μερικό απογαλακτισμό…..