Ο θάνατος του Μίκη Θεοδωράκη μας ωθεί να ανατρέξουμε ξανά στη μεγάλη κλίμακα. Και σ αυτή την κλίμακα ο Μ.Θ. ως πνευματικός, με την πιο ευρεία του όρου σημασία, είναι ο κορυφαίος της μεταπολεμικής Ελλάδας. Με παγκόσμια ακτινοβολία Η παρουσία του θα συνεχιστεί στην αιωνιότητα. Τον ακολουθούσαν βέβαια και άλλοι , κι αυτό ήταν παρήγορο για τη χώρα μας.

.Εκ των πραγμάτων ο Θεοδωράκης ήταν δημιουργός εθνικής , πολιτικής και αισθητικής, ταυτότητας, φυσικά απαράμιλλης μουσικής δημιουργίας και παιδείας. Ιδιαίτερα για μας τη γενιά που ενηλικιωθήκαμε πριν, κατά και λίγο μετά την δικτατορία. Βέβαια οι καιροί άλλαξαν η Ελλάδα μπήκε και πάλι στη χορεία των ευρωπαϊκών δημοκρατικών εθνών, έπεσε ο υπαρκτός, αργότερα ήρθε και η παγκοσμιοποίηση. Το πεδίο έγινε πιο ευρύ. Το «θωρηκτό» Θεοδωράκης ήταν πάντα παρόν, Επέμενε να αναφέρεται, έχοντας το κερδίσει δικαιωματικά, στη μεγάλη κλίμακα. Και φυσικά να δημιουργεί πνευματικά .

Ποιος μπορεί , ποιος τολμά να τον κρίνει; Καταφεύγω στην ρήση του Ξενοφώντα : «Κανείς δεν είναι σε όλα καλός». Αλλά αυτό δεν είναι κριτική. Απλά μας επαναφέρει στα ανθρώπινα.Ας είναι ελαφρύ το χώμα της πατρίδας μας που τόσο αγάπησε.

Από ανάρτηση στο Facebook