Ο σε διαθεσιμότητα μπάτσος (στην κυριολεξία) αστυνομικός που έδερνε ανελέητα τον πολίτη στη Ν. Σμύρνη (στις 7/3), αντιστράφηκε με τους μασκοφόρους διαδηλωτές που απομόνωσαν έναν αστυνομικό, πάλι στην πλατεία, (στις 9/3) ξυλοκοπώντας τον και στέλνοντάς τον στο νοσοκομείο.

Αναρωτιέμαι: ποια η διαφορά; Ξυλοδαρμός από αστυνομικό-ξυλοδαρμός από μασκοφόρους πολίτες, βγάζει άθροισμα: Μπάτσοι εκατέρωθεν με τα… ούλα τους.
Ομάδες κρούσης με εργαλείο δουλειάς είτε το γκλοπ, είτε τα καδρόνια και γροθιές, το αποτέλεσμα είναι η ανεξέλεγκτη βία η οποία εκπορεύεται από μίσος και ιστορική άγνοια.
Η πολιτεία οφείλει να μάθει πως το αναίτιο ξύλο θα προκαλέσει οργή και αντεκδίκηση· η αντιπολίτευση, η οποία κρατάει τα νήματα των αντιδράσεων, οφείλει να σκεφτεί πως οι ομάδες κρούσης έφτιαξαν στο παρελθόν εμφύλιες καταστάσεις τόσο δυσάρεστες με τα ίχνη τους να είναι εδώ, ακόμα και στην εποχή μας…

Το αίτημα είναι να συνετιστούμε.
Μπορούμε; Θέλουμε;
Η εποχή έχει σωρεύσει τόσα βάρη (επιδημίες-7.000 θάνατοι-νοσοκομεία-διεθνή-ανεργία…), η κοινωνία έχει κουραστεί, οι αντοχές δεν υπάρχουν πλέον.
Μόνο η  π ο λ ι τ ι κ ή και ο π ο λ ι τ ι σ μ ό ς  μπορούν να κατευνάσουν τα πνεύματα και τις αντεκδικήσεις, με σωφροσύνη όμως η οποία δεν έχει καλή παράδοση στη χώρα μας…
Τι να πούμε λοιπόν;

Μπάτσοι παντού;
Ένας τέτοιος υπαρκτός κίνδυνος απειλεί την χώρα. Κινδυνεύουμε να διαθέτουμε τον μπάτσο αστυνομικό και τον μπάτσο διαδηλωτή και καλό θα ήταν να μην τους εξισώσουμε, αλλά αν κάνεις μια βόλτα στους πέριξ των φοιτητικών χώρων, θα διαπιστώσουμε την βρωμιά, την ακαταστασία, την ασχήμια και το αποτρόπαιο τοπίο. Δεν μπορείς να το ξεχωρίσεις από την Κόλαση του Δάντη… Είναι το τοπίο των αμοιβαίων μ π ά τ σ ω ν.
«Δικοί» μας είμαστε· να τους χαιρόμαστε…