Επειδή η πολτοποίηση του αποθηκευμένου στοκ των βιβλίων από τις πιστώτριες τράπεζες πήρε διαστάσεις θα ήθελα να παρέμβω στην συζήτηση.
Δυστυχώς κατ αυτήν ο Σάμης Γαβριηλίδης παρουσιάστηκε ως εκδότης ο οποίος προπληρωνόταν για όλες ή τουλάχιστον για την μεγάλη πλειοψηφία των εκδόσεων του. Είναι αληθές μόνον για την ποίηση αγνώστων ποιητών και είναι αληθές επίσης ότι δεν υπάρχει εκδοτικός οίκος που θα εξέδιδε άγνωστους ποιητές με διαφορετικό τρόπο.
Πέραν όμως από αυτή την κατηγορία ο Σάμης έχει εκδώσει πολλά βιβλία μυθοπλασιών και μη γνωστών σχετικά προσώπων. Σειρές μικρών διηγημάτων, δίγλωσσες κλασσικές εκδόσεις, μεταφράσεις, αστυνομικά που ζητούνται και πωλούνται πιο εύκολα, μαρτυρίες και δοκίμια πάντα μη προπληρωμένα από τον συγγραφέα. Έβγαλε καταξιωμένους ποιητές και συγγραφείς ή νέους που θα μείνουν, δεν είναι της ώρας ν? αναφέρω ονόματα αλλά νομίζω ότι είναι αρκετοί.
Σ αυτές τις περιπτώσεις έπαιρνε όλο το επιχειρηματικό ρίσκο μόνος του. Εμένα προσωπικά μου έχει εκδώσει έξι βιβλία (στο πρώτο ήμουν παντελώς άγνωστος), για τα οποία ουδέποτε κατέβαλα κάτι γι αυτά.
Τα δύο πρώτα εκδόθηκαν σε τυπογραφείο. Το δεύτερο μπήκε για δύο εβδομάδες στα ευπώλητα. Όταν τέλειωσε το στοκ αυτών των βιβλίων τα επανεξέδωσε με την νέα του μέθοδο, δηλαδή με Xerox υψηλής ποιότητας, όπως και τα επόμενα. Με το σύστημα αυτό είχε λύσει το οχληρό για κάθε εκδότη ζήτημα της αποθήκευσης. Πράγμα που του έλυσε τα χέρια. Έτσι ανάλογα με την ζήτηση φρόντιζε να έχει ένα ανάλογα μικρό στοκ από κάθε τίτλο.
Το βαρύ πυροβολικό του εκδοτικού οίκου ήταν τα αστυνομικά του Πέτρου Μάρκαρη και τα βιβλία του Θοδωρή Καλλιφατίδη.
Μετά τον θάνατό του πληροφορήθηκα ότι θα μπορούσα να πάω, όπως και άλλοι συγγραφείς, στα γραφεία και να αγοράσω τα βιβλία μου. Στην γεμάτη με βιβλία υπόγεια αποθήκη του βρέθηκαν περί τα 60 με 70 συνολικά από τους έξι τίτλους μου. Διεπίστωσα ότι με ένα μέσο όρο 14 Ευρώ θα έπρεπε συνολικά να πληρώσω πάνω από 800 Ε. Δεν το έκανα, αγόρασα τέσσερα από κάθε αντίτυπο για να πληρώσω λιγότερα χρήματα. Όπως έμαθα τα χρήματα αυτά οι πιστώτριες τράπεζες τα διέθεσαν για την πληρωμή τρεχόντων υποχρεώσεων προς τους εργαζομένους.
Επίσης πρέπει να πω ότι προσωπικά μου δόθηκαν ευγενώς από τους κληρονόμους του τα τελικά PDF των βιβλίων μου, τα οποία ήδη έχω δώσει σε όποιον μου τα ζήτησε.
Όμως τελικά η αδυναμία διακίνησης ζητούμενων ή νέο-εκδομένων βιβλίων είναι μια οδυνηρή κατάσταση γι? αυτούς που έκαναν τον κόπο να τα γράψουν και είχαν την νόμιμη επιθυμία να τα δουν τυπωμένα.
Η πολτοποίηση από τις τράπεζες διαφέρει από εκείνη που κάνουν οι εκδοτικοί οίκοι στα αδιάθετά τους. Οι τελευταίοι νομίζω ότι τα πολτοποιούν για να μην πέσει η τιμή του προϊόντος ή κάποιου σχετικού στην αγορά, οι τράπεζες τι λόγο είχαν; Να εισπράξουν το αντίτιμο του ανακυκλωμένου χαρτιού;
Λόγω της πληθώρας των τίτλων έστω και με περιορισμένο αριθμό ανά τίτλο πιστεύω ότι ο όγκος των πολτοποιημένων δεν θα ήταν ευκαταφρόνητος. Επίσης πιστεύω ότι οποιαδήποτε λύση θα ήταν καλύτερη από την οριστική πολτοποίηση ακόμη και εκείνη, να πεταχτούν στα σκουπίδια, καθώς απ? εκεί θα βρίσκονταν στην δευτερεύουσα αγορά των ρακοσυλλεκτών και των παλαιοβιβλιοπωλείων.
Δεν θεωρώ ότι η συζήτηση αυτή έχει ή θα πρέπει να πάρει θετικό ή αρνητικό ιδεολογικό πρόσημο όσον αφορά τις τράπεζες Κρίνεται μία ενέργειά τους και τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.
Από ανάρτηση στο Facebook