Δύο λόγια απλά και θα επιμείνω, σήμερα, όπως εξ άλλου και εψές ότι οι συνθήκες μας οδηγούν σε επιλογές προσωπικές και ατομικές για να αντιδράσουμε και αντισταθούμε στο τέρας που μας επιτίθεται και μας κατατρώγει τα σπλάχνα, ως κοινωνία και πολίτες…
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Οι προκλήσεις είναι ανοικτές.
Το κυρίαρχο εργαλείο για τη λειτουργία της δημοκρατίας, αλλά και βασικός μοχλός στερέωσης και διεύρυνσης της, ήταν και παραμένει η αποκέντρωση.
Δεν είναι δυνατόν, συγκεντρωτικές δομές, να επιτρέψουν την εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Πρέπει δηλ. η δημοκρατία ν ‘ αγγίξει και το τελευταίο κύτταρο της κοινωνίας, με τρόπο εμφατικό, καλώντας τον πολίτη να συμμετέχει.
Θα μου πείτε βέβαια τώρα πως σε μια κοινωνία μπολιασμένη στην αθλιότητα με πρωταγωνιστές κουλάκους , σαν τον Πολάκη, ορκισμένους εχθρούς της δημοκρατίας και των βασικών της αρχών, δεν μπορείς να περιμένεις αναλαμπές.
Ο χώρος της αυτοδιοίκησης, εξ απ ανέκαθεν, εμπεριείχε αυτήν την πρόκληση, λόγω του ότι εξαρχής λειτουργούσε, ως η βαθμίδα της άμεσης δημοκρατίας. Δηλαδή, το σημείο όπου πολίτης και εξουσία συναντώνται ,συνυπάρχουν και εν πολλοίς, συγκρούονται.
Εάν έχουμε πάντα στο μυαλό μας τη ρήση «τα παράπονά σας στο Δήμαρχο», αντιλαμβανόμαστε μέχρι σε ποιο βαθμό εμβαθύνει αυτή η θεώρηση.
Η σημερινή εξουσία, και διακυβέρνηση, μισεί και τη δημοκρατία και την αυτοδιοίκηση. Γιατί, εάν δεν μισούσε τους θεσμούς της δημοκρατίας, ίσως συμπεριφέρονταν κάπως διαφορετικά.
Και ειλικρινά, δεν είναι μια απλή διαπίστωση… Νομίζω είναι η πραγματικότητα, που αυτό το κατασκεύασμα, που το είπαν νόμο, λειτουργώντας με τρόπο δυσσεβή, δεν θα μπορούσε δημοκρατικός πολίτης, να ανεχτεί , να το σκεφτεί , όχι να το βάλει και σε εφαρμογή, όπως κάνουν ετούτοι οι επήλυδες. Και ν0μίζουν ότι η απλή αναλογική είναι το φάρμακο δια πάσαν νόσον και μαλακία…
Πιστεύω πως οι δημοκρατικές κοινωνίες, έχουν υποχρέωση να ανθίστανται. Είμαι απολύτως βέβαιος, πως η αντίσταση αυτή ξεκινάει από τα σπάργανα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Δηλαδή, την αυτοδιοίκηση.
Θέλοντας επομένως να κτίσουμε, εάν είναι δυνατόν, τη δυναμική της πόλης μας στον 21ο αιώνα, το πρώτο που έχουμε να κάνουμε, είναι να κτίσουμε την ορθολογική παρέμβασή μας στο κύτταρο της δημοκρατίας, που είναι η γειτονιά. Και κτίζοντας βήμα το βήμα, να φτιάξουμε την παράταξη και τη δυναμική προοπτική, που θα διεκδικήσει επί της ουσίας, το Δήμο της πόλης μας , τα επόμενα χρόνιε αλλά και θα παίζει ένα διαρκή διπαιδαγωγικό ρόλο. Έναν ρόλο που γεννάει και δημιουργεί .
Η ιδέα, λοιπόν, είναι, να κατέβουμε με ένα συνδυασμό αυτόνομο, στο 5ο δημοτικό διαμέρισμα. Και απευθύνομαι στους πάντες, φίλους, συμμαθητές, κοντινούς, γειτόνους της τελευταίας 15ετίας , 20ετίας που έχουν διάθεση και κουράγιο να βάλουμε μπροστά κάποιες ιδέες. Και επειδή εγώ προσωπικά ξεκίνησα το ‘ 82 από το διαμερισματικός σύμβουλος στο 5ο δημοτικό διαμέρισμα, που είναι το μεγαλύτερο της πόλης, προτείνω να ετοιμάσουμε έναν αυτόνομο συνδυασμό και να θέσουμε υποψηφιότητα για τις εκλογές που έρχονται. Δεν θα έχουμε καμιά σχέση με τους συνδυασμούς του κεντρικού Δήμου και δίνουμε τη μάχη για την πραγματική αποκέντρωση. Τη αποκέντρωση μέσα στους θεσμούς της αποκέντρωσης.
Ας ελπίσουμε ότι ο διάλογος ξεκίνησε.