Ένας Υπουργός ( αυτός που ασχολείται κατά βάση με το twitter) που αντιμετωπίζει τους δημοσιογράφους σαν σε διατεταγμένη υπηρεσία και τους προσβάλει για να μην απαντήσει πως και ένας Διοικητής Νοσοκομείου που αυτός διόρισε βρέθηκε να έχει καταθέσει τέσσερα πλαστά πτυχία. Μια Προεδρεύουσα της Βουλής ( η ίδια που έλεγε για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ότι λιάζονται και μετά εξαφανίζονται) να κρατάει διαδικασία του Κοινοβουλίου ανακράζοντας « δώσε πόνο ». Ένα δήθεν αριστερό κόμμα που δεν ντρέπεται και δεν έχει να πει τίποτα για το αίσχος της Μόρια, ενώ ταυτόχρονα στηρίζει το δικτατορικό καθεστώς Μαδούρο προκαλώντας πολλά ερωτηματικά. Μια Κυβέρνηση που χαίρεται επειδή πειραματικά « καταφέρνει» να δανείζεται με κόστος 8 φορές υψηλότερο από αυτό της Πορτογαλίας. Μια χώρα που επί των έντιμων μιας υποτιθέμενης Αριστερής Κυβέρνησης υποχωρεί η θέση της στον Δείκτη Αντίληψης της Διαφθοράς! Ένας Πρωθυπουργός που ενημερώνει ξένους ηγέτες πως όσοι διαφωνούσαν και διαφωνούν με την Συμφωνία των Πρεσπών, όσοι συμμετειχαν στα συλλαλητήρια ήταν ακροδεξιοί ή δεν έχουν καταλάβει , δεν σκέφτονται!
Είναι άραγε αυτή η εικόνα μιας κανονικής Δυτικής χώρας; Είναι αυτή η εκόνα ενός κόμματος που κάνει σοσιαλδημοκρατική στροφή και επιδιώκει να αποτελέσει τον βασικό κορμό ενός προοδευτικού πόλου; Πρόκειται για πολιτική σκιζοφρένεια, να το υποστηρίξει κανείς στα σοβαρά. Το ίδιο στερείται σοβαρότητας τέσσερα, πέντε στελέχη από τον χώρο της Κεντροαριστεράς να δέχονται να γίνονται η ατραξιόν στους σχεδιασμούς του Α.Τσίπρα, με πρόσχημα την Συμφωνία των Πρεσπών που εμφανίζονται να δέχονται ως τον καταλύτη για την επαναχάραξη διαχωριστικών γραμμών. Να αποδέχονται δηλαδή τον ισχυρισμό της ΑΥΓΗΣ και της ΕΦΣΥΝ Πρόκειται κατ΄ουσία για απολίτικη συμπεριφορά που επιτρέπει και ποικίλες ερμηνείες όσο και αν αυτό στεναχωρεί κάποιους .Συγγνώμη,αλλά όταν ο Σπύρος Δανέλης χαρακτηρίζει ως « Άγιο Δισκοπότηρο για τον Προοδευτικό πόλο » την Συμφωνία των Πρεσπών, τι να απαντήσει στα σοβαρά κάποιος;. Άραγε η Ανάπτυξη της χώρας, η ανιμετώπιση της ανεργίας, η θωράκιση των θεσμών και της Δημοκρατίας τι είναι για τον συμπαθή βουλευτή;
Ας μιλήσουμε όμως καθαρά. Στον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς υπάρχει το ΚΙΝΑΛ που εμφανίζεται σε στασιμότητα, αν όχι σε πορεία αποδυνάμωσης δημιουργώντας θλίψη στους 220.000 πολίτες που ψήφισαν για Πρόεδρο ελπίζοντας σε μια αντεπίθεση και βιώνουν μια κατάσταση ασάφειας και πολιτικής απροσδιοριστίας. Υπάρχει ή μάλλον υπήρχε και το ΠΟΤΑΜΙ, για την πορεία εξαφάνισης του οποίου ευθύνεται κυρίως ο ίδιος ο ιδρυτής του μιας και ποτέ δεν κατάλαβε κανείς τι θέλει, τι επιδιώκει. Μια αλήθεια: Οι πολίτες που ψήφιζαν αυτούς τους χώρους κατα συντριπτική πλειοψηφία δεν θέλουν να ακούνε για ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας παλαιοκομματικός μηχανισμός εξουσίας με κατάλοιπα ιδεοληψιών που δεν αφορούν μια σύγχρονη Αριστερά και Κεντροαριστερά. Ως χώρο που σηματοδότησε την καταστροφή της Οικονομίας και της Παραγωγής, το ψέμα, την κοροιδία, την εξαπάτηση του λαού, τον λαικισμό, την υπονόμευση των θεσμών, τον διχασμό, την στοχοποίηση των πολτικώ αντιπάλων. Για αυτό και με δεδομένη την αδυναμία των χώρων τους στράφηκαν προς την Ν.Δ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πρώτο το βίωσε το ΠΟΤΑΜΙ, πολύ πριν τα τελευταία γεγονότα και για αυτό εξαφανίστηκε δημοσκοπικά. Το τελευταίο διάστημα το αιθάνεται και το ΚΙΝΑΛ, πολύ περισσότερο που έμεινε χωρίς ΠΟΤΑΜΙ και ΔΗΜΑΡ. Ταυτόχρονα ο Αλέξης Τσίπρας θέλοντας να παρουσιάσει κάτι άλλο από αυτό που είναι κάνει τα ανοίγματά του και προσπαθεί με στελέχη δίχως ουσιαστική κοινωνική απήχηση να στήσει την θεατρική παράσταση « Έρχεται ο Προοδευτικός πόλος». Δικαίωμά του. Κάθε θεατρική παράσταση δε, ελκύει ανεργους ηθοποιούς. Αυτό παρακολουθούμε αυτό το διάστημα ….
Πάμε παρακάτω; Υπάρχει πια μόνο το ΚΙΝΑΛ στον Κεντρώο χώρο . Αδύναμο,αποδυναμωμένο, χωρίς να δείχνει την δυνατότητα να ανακάμψει. Συγκροτήθηκε από την αρχή λάθος, με στημένες διαδικασίες, με διανομές κομματικών τίτλων , με διορισμούς των πάντων σαν να μιλάμε για δημόσια υπηρεσία, με στελέχη που δείχνουν να ενδιαφέρονται για την πολιτική επιβίωσή τους και μόνο. Συγκροτήθηκε χωρίς σαφή στρατηγική, χωρίς σαφείς συγχρονες θέσεις, χωρίς σαφή πρόταση γα την διακυβέρνηση της χώρας. Συγκροτήθηκε πάνω σε ένα απαραδεκτα αρχηγοκεντρικό μοντέλο που δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες της εποχής, πολύ περισσότερο αφού λείπει και η ηγετική παρουσία. Θα μπορέσει να τα καταφέρει; Θα μπορέσει να διεκδικήσει ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα; Αν όλα τα παραπάνω δεν αλλάξουν, αν δεν αποφασιστούν συγκεκριμένες πολιτικές και στρατηγικές επιλογές, δεν το πιστεύω. Μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο κλίμα το Συνέδριο που ανακοινώθηκε; Αμφιβάλω…
Για ένα μόνο είμαι σίγουρος. Ότι χρεάζεται ένα σύγχρονο ισχυρό κόμμα του Κέντρου που δεν θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να αλωνίζει στις γραμμές του με την βοήθεια πολιτικών και εξωπολιτικών κύκλων όπως γίνεται από το 2011 και μετά. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι το δίπολο των επόμενων χρόνων θα είναι Ν.Δ – ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορώ να διανοηθώ τι σημαίνει να βγει και πάλι τρίτο κόμμα η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ η ότι τα επόμενα χρόνια να κρίνεται από τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ για επάνοδο στην εξουσία, αφού σίγουρα οδεύει σε μεγάλη ήττα. Θα ήταν καταστροφικό πριν απ΄όλα για την χώρα.