Οι Ευρωεκλογές του Μαΐου του 2019 θα καταγραφούν ως ιστορικής σημασίας διαδικασίες. Ιστορικές, γιατί ζούμε ιστορικά κοινωνικά γεγονότα και οι δυνάμεις που θα αναδειχθούν από αυτές, αλλά και αργότερα στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και στα άλλα Ευρωπαϊκά όργανα, θα αντιπαρατεθούν σκληρά και θα παράξουν σημαντικά πολιτικά γεγονότα.
Στις προσεχείς εκλογές σίγουρα «παίζεται» το μέλλον της Ευρώπης και η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Αλλά δεν μπορούν να αποσυνδεθούν αυτές οι εκλογές από τις εσωτερικές περιπέτειες. Ειδικά μετά από τέσσερα χρόνια χωρίς να έχει εκφραστεί γνήσια και άμεσα ο πολίτης, με μια κυβέρνηση που αλλιώς ξεκίνησε, άλλα έταξε και εντελώς διαφορετικά πολιτεύτηκε, εφαρμόζοντας τους πιο ακραίους οικονομικούς όρους του νεοφιλελευθερισμού – και αναφέρομαι εδώ εντελώς ενδεικτικά τόσο στα θηριώδη πλεονάσματα όσο και το φοροξεφλούδισμα των πολιτών, μέτρα που αποστερούν κάθε αναπτυξιακή ικμάδα από την πατρίδα μας.
Αναμφισβήτητα σε αυτές τις εκλογές θα υπάρξει από τους πολίτες ανάγκη για ολιστική προσέγγιση. Και τα μηνύματα που θα προκύψουν θα αφορούν τόσο τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όσο και το εσωτερικό: την κυβέρνηση αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση που… απειλεί να διαδεχθεί την καταρρέουσα πλειοψηφία των προθύμων της εξουσίας χωρίς δεσμεύσεις και σχέδιο για την επόμενη ημέρα. Από τους διακρατούντες την εξουσία κινδυνεύουμε να βρεθούμε στους αγωνιούντες για τη εξουσία. Με οποιοδήποτε τίμημα…
Κι’ εδώ το Κίνημα Αλλαγής είναι και οφείλει να είναι δημιουργός νοήματος. Να δώσει νόημα στον πολίτη! Να κάνει τον πολίτη συνειδησιακά συμμέτοχο στην αντίληψη ότι ο πολιτικός χώρος του προοδευτικού σοσιαλιστικού κινήματος οφείλει να υπάρχει και να βρίσκεται απέναντι στα δυο άκρα, που διαλύουν τις κοινωνίες ,δηλαδή απέναντι στον εθνολαϊκισμό και στον συντηρητισμό από την μια και από την άλλη απέναντι στον λαϊκισμό μέσα στη χώρα και εντός της Ευρώπης.
Σε αυτό όμως, το δικό μας πλαίσιο, η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει ώστε να μετατραπεί στο αναγκαίο αναπτυξιακό, ερευνητικό και κοινωνικό πεδίο κυρίως για τους νέους της γηραιάς ηπείρου. Να υπάρξουν εγγυήσεις ότι θα ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για κοινές – ευρωπαϊκές οικονομικές πολιτικές που θα αποτελέσουν τη βάση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων από την κακή αρχιτεκτονική του ευρώ, να υπάρξουν πρωτοβουλίες ώστε να θωρακιστεί η Ευρώπη έναντι των κυκλικών κρίσεων, να αναπτυχθεί η Ένωση ώστε να αποτελέσει το κοινό μας σπίτι για το μέλλον.
Στο εσωτερικό, το προοδευτικό μέλλον δεν μπορεί να το σηματοδοτούν οι γυρολόγοι της πολιτικής και να στηρίζεται στο φτιασίδωμα των χρεοκοπημένων πολιτικών μέσα από τη ρευστοποίηση των κομμάτων. Δεν πείθουν πλέον τα βαφτίσια της λιτότητας και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών – θα περιοριστώ εδώ μόνο στα θηριώδη πλεονάσματα και την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια στους δανειστές- σαν δήθεν «αριστερής» πολιτικής. Δεν γίνεται «αναπτυξιακή» πολιτική με εκμηδένιση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) για την πληρωμή των τόκων στο εξωτερικό ή την γιγάντωση των οφειλών του δημοσίου προς του προμηθευτές. Αρκετά με τον φενακισμό των πολιτών όταν 500.000 νέοι έχουν φύγει στο εξωτερικό, 650.000 αμείβονται με λιγότερα από 400 ευρώ το μήνα και άλλοι 500.000 κάτω των 30 ετών είναι άνεργοι.
Η χώρα μας χρειάζεται μια νέα συμφωνία με τους δανειστές- αυτή που διεκδικεί το Κίνημα Αλλαγής και το Ευρωπαϊκό Κόμμα Σοσιαλιστών Δημοκρατών – για μικρότερα πλεονάσματα ώστε να ελευθερωθούν πόροι – πχ λιγότεροι φόροι-περισσότερες δημόσιες επενδύσεις – για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Με αυτά τα κονδύλια, συν την αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων και την χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να σχηματιστεί ένα συνεκτικό και σαφές αναπτυξιακό πρόγραμμα με διάχυση του οικονομικού οφέλους στο σύνολο της κοινωνίας.
Γι’ αυτό χρειάζονται συγκεκριμένα μέτρα για την ανάπτυξη της νεανικής απασχόλησης, της γυναικείας επιχειρηματικότητας, της ενεργούς γήρανσης για τους φτωχοποιημένους συνταξιούχους.
Κοντολογίς απαιτούνται δράσεις ώστε να γίνει καλύτερη και αποτελεσματική η Ευρώπη με απασχόληση, κοινωνική συνοχή, ισότητα και δημοκρατία και ενιαία μεταναστευτική πολιτική. Αλλά όχι για να μεταναστεύουν (ευχερέστερα) εκεί οι νέοι Έλληνες επιστήμονες, αλλά να γίνει και η Ελλάδα Ευρώπη στην καθημερινότητά της.
Ανατρέχοντας στη ιστορία της Ευρώπης πιστεύω ότι φερεγγυότητα και εχέγγυα δεν συναντώνται παρά μόνο στο πρόσωπο της Σοσιαλδημοκρατίας και ο λόγος είναι ότι μόνον οι Σοσιαλδημοκράτες έχουμε ενσωματωμένα στην ιδεολογία μας δυο βασικά στοιχεία:
Το πρώτο είναι το ανθρωποκεντρικό και το δεύτερο η πολυπολιτισμικότητα.
Υπ. Ευρωβουλευτής Κινήματος Αλλαγής .